Ευριπίδης Καλτσάς

Αναρχική Παρέμβαση

29 Μάι 2023

• αναρχικό κίνημα
• Ελλάδα

Ευριπίδης Καλτσάς

Το κείμενο που ακολουθεί καταθέτει σκέψεις, προβληματισμούς και αναγκαιότητες για την επιτακτική, οργανωτική ανασυγκρότηση του αναρχικού κινήματος στον ελλαδικό χώρο. Οι προτάσεις και τα σημεία κριτικής κατατίθενται στα πλαίσια ενός ευρύτερου πολιτικού, κινηματικού διαλόγου. Οι θέσεις που διατυπώνονται δε γράφονται με τον σκοπό της αλαζονικής υπόδειξης, που θα άρμοζε ίσως σε κάποιον ινστρούχτορα, παρά τον δηκτικό τόνο σε αρκετά σημεία (ο σκοπός είναι η παρακίνηση σε ενεργή συμμετοχή και οργάνωση για το ξεπέρασμα των υπαρχόντων πολιτικών και οργανωτικών σκοπέλων). Οι θέσεις αυτές αποτελούν διαπιστώσεις του γράφοντος, σημεία κριτικής (άρα και αυτοκριτικής) και σχηματικές προτάσεις που αφορούν την οργανωτική ανασυγκρότηση του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα.

Είναι γεγονός ότι κατά την προεκλογική περίοδο μεγάλο τμήμα της κοινωνίας έχει τα αυτιά και τα μάτια του ανοιχτά, για να ακούσει προτάσεις και προγράμματα που θεωρητικά μπορούν να αλλάξουν ή να βελτιώσουν τη ζωή του. Αυτές τις προτάσεις βέβαια τις στηρίζει ή τις επικυρώνει μέσω της ανάθεσης που συνεπάγεται η απάτη των αστικών εκλογών, χωρίς να μετέχει ενεργά στις πολιτικές εξελίξεις. Άλλωστε, οι ριζικές κοινωνικές αλλαγές προϋποθέτουν ανατροπή όχι μόνο στο πολιτικό, αλλά και στο οικονομικό πεδίο, που καθορίζει το πρώτο. Αυτές οι αλλαγές δεν μπορούν να συμβούν με ειρηνικά και θεσμικά μέσα, γιατί η άρχουσα τάξη δεν είναι διατεθειμένη να απολέσει αμαχητί τα υλικά της προνόμιά που της εξασφαλίζει το καπιταλιστικό σύστημα και ο πολιτικός του θεματοφύλακας, δηλαδή το κράτος. Αυτές οι αλλαγές, δηλαδή η αναμόρφωση του συνόλου των κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων, μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μέσω της επαναστατικής βίας των καταπιεσμένων. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η οργάνωση της κοινωνικής επανάστασης και καθοριστικός ο ρόλος της επαναστατικής εμπροσθοφυλακής.

Κατά την προεκλογική περίοδο, βέβαια, διαμορφώνεται ένα πολιτικό πλαίσιο που επιτρέπει στους αναρχικούς να απευθύνουν στοχευμένα και συνολικά τις δικές τους προτάσεις προς την εργατική τάξη (κάτι που κάνουν βέβαια καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου), χαράσσοντας μια γραμμή ρήξης με τους αστικούς θεσμούς και την ανάθεση, αποσκοπώντας να αποσπάσουν την εργατική τάξη από τις Σειρήνες της αστικής πολιτικής (ειδικά από τα νύχια της σοσιαλδημοκρατίας που στρατηγικά ενσωματώνει και απονεκρώνει τα κινήματα), καλώντας τη σε ενεργητική αποχή και συμμετοχή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Τα περισσότερα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα έχουν εξασφαλισμένη μια ορατότητα στην κοινωνία τόσο λόγω των οικονομικών όσο και λόγω των οργανωτικών τους πόρων (ανάλογα με την περίπτωση). Οι αναρχικοί έχουν άραγε κάποια πολιτική ορατότητα αυτήν τη στιγμή στην κοινωνία; Πού ακριβώς καλούμε να οργανωθεί η εργατική τάξη; Είμαστε καταρχήν εμείς ως αναρχικοί οργανωμένοι ή επαρκώς οργανωμένοι; Έχουμε συστηματική και συνεπή παρέμβαση, κατατεθειμένες προτάσεις και πρόγραμμα που ανταποκρίνεται στις ανάγκες, τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας; Αυτά είναι κρίσιμα ερωτήματα που πρέπει άμεσα να απαντήσουμε με ανάλογο πολιτικό σχεδιασμό και πράξεις κατά το προσεχές διάστημα. Είναι χρόνιες ελλείψεις του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα. Δεν ανακύπτουν απλώς λόγω του σοκαριστικού αποτελέσματος των πρόσφατων εκλογών.

Αυτήν τη στιγμή ο αναρχικός χώρος είναι κατακερματισμένος και αποδιοργανωμένος. Όπως ανοργάνωτη είναι και η εργατική τάξη στην Ελλάδα. Η οργανωτική κατάσταση του αναρχικού χώρου αυτήν τη στιγμή δεν του επιτρέπει να παρεμβαίνει...

Περισσότερα …