Μόλις εμφανίστηκε ένα μανιφέστο, υπογεγραμμένο από τον Κροπότκιν, τον Grave, τον Μαλάτο και δώδεκα άλλους παλιούς συντρόφους, στο οποίο, απηχώντας τους υποστηρικτές των κυβερνήσεων της Αντάντ που απαιτούν μάχη μέχρι τέλους και συντριβή της Γερμανίας, παίρνουν θέση ενάντια σε κάθε ιδέα "πρόωρης ειρήνης".
Ο καπιταλιστικός Τύπος δημοσιεύει, με φυσική ικανοποίηση, αποσπάσματα από το μανιφέστο, και το ανακοινώνει ως έργο των "ηγετών του Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος”.
Οι Αναρχικοί, που σχεδόν όλοι τους έχουν παραμείνει πιστοί στις πεποιθήσεις τους, οφείλουν να διαμαρτυρηθούν ενάντια σε αυτή την προσπάθεια να εμπλέξουν τον Αναρχισμό στη συνέχιση μιας άγριας σφαγής που ποτέ δεν υποσχέθηκε κανένα όφελος για την υπόθεση της Δικαιοσύνης και της Ελευθερίας και που τώρα αποδεικνύεται απολύτως άγονη και χωρίς αποτέλεσμα ακόμη και από τη σκοπιά των ηγετών και των δύο πλευρών.
Η καλή πίστη και οι καλές προθέσεις όσων υπέγραψαν το μανιφέστο είναι πέραν πάσης αμφισβήτησης. Όμως, όσο οδυνηρό κι αν είναι να διαφωνεί κανείς με παλιούς φίλους που έχουν προσφέρει τόσες πολλές υπηρεσίες σε αυτό που στο παρελθόν ήταν ο κοινός μας σκοπός, δεν μπορεί - σεβόμενος την ειλικρίνεια και προς το συμφέρον του κινήματός μας για τη χειραφέτηση- να μην αποστασιοποιηθεί από συντρόφους που θεωρούν ότι μπορούν να συμβιβάσουν τις Αναρχικές ιδέες και τη συνεργασία με τις κυβερνήσεις και τις καπιταλιστικές τάξεις ορισμένων χωρών στη διαμάχη τους ενάντια στους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις ορισμένων άλλων χωρών.
Κατά τη διάρκεια του σημερινού πολέμου είδαμε Ρεπουμπλικάνους να θέτουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία των βασιλιάδων, Σοσιαλιστές να κάνουν κοινή υπόθεση με την άρχουσα τάξη, Εργατικούς να υπηρετούν τα συμφέροντα των καπιταλιστών- αλλά στην πραγματικότητα όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι, σε διαφορετικό βαθμό, Συντηρητικοί-πιστοί στην αποστολή του κράτους και ο δισταγμός τους μπορεί να γίνει κατανοητός όταν η μόνη λύση ήταν η καταστροφή κάθε κυβερνητικής αλυσίδας και η απελευθέρωση της Κοινωνικής Επανάστασης. Αλλά ένας τέτοιος δισταγμός είναι ακατανόητος στην περίπτωση των Αναρχικών.
Θεωρούμε ότι το κράτος είναι ανίκανο για το καλό. Στο πεδίο των διεθνών καθώς και των ατομικών σχέσεων μπορεί να καταπολεμήσει την επιθετικότητα μόνο με το να γίνει το ίδιο ο επιτιθέμενος- μπορεί να εμποδίσει το έγκλημα μόνο με το να οργανώσει και να διαπράξει ακόμα μεγαλύτερο έγκλημα.
Ακόμα και με την υπόθεση -που απέχει πολύ από το να είναι η αλήθεια- ότι η Γερμανία ήταν μόνη υπεύθυνη για τον σημερινό πόλεμο, αποδεικνύεται ότι, όσο τηρούνται οι κυβερνητικές μέθοδοι, η Γερμανία μπορεί να αντισταθεί μόνο με την καταστολή κάθε ελευθερίας και την αναζωογόνηση της δύναμης όλων των δυνάμεων της αντίδρασης. Εκτός από τη λαϊκή επανάσταση, δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να αντισταθεί κανείς στην απειλή ενός πειθαρχημένου στρατού παρά μόνο να προσπαθήσει να αποκτήσει έναν ισχυρότερο και πιο πειθαρχημένο στρατό- έτσι ώστε οι πιο αυστηροί αντιμιλιταριστές, αν δεν είναι Αναρχικοί και αν φοβούνται την καταστροφή του κράτους, οδηγούνται αναπόφευκτα στο να γίνουν ένθερμοι μιλιταριστές.
Στην πραγματικότητα, με την προβληματική ελπίδα να συντρίψουν τον πρωσικό μιλιταρισμό, έχουν απαρνηθεί όλο το πνεύμα και όλες τις παραδόσεις της Ελευθερίας- έχουν πρωσικοποιήσει την Αγγλία και τη Γαλλία- έχουν υποταχθεί στον Τσαρισμό- έχουν αποκαταστήσει το κύρος του παραπαίοντος...
“La Rebelion” (“Η Εξέγερση”), εφημερίδα των λιμενεργατών του Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Στη φωτογραφία η πρώτη σελίδα της έκδοσης του Γενάρη-Φλεβάρη 1921, με έμφαση στο θάνατου του Πιοτρ Κροπότκιν. Αξιοσημείωτη είναι η μετάφραση των ονομάτων, όπως φαίνεται εδώ με το όνομα… Pedro Kropotkine.
*Πηγή: Kauan Willian.
Στις 14 Ιουλίου 2000, η Isabel Coe - βετεράνος και πρεσβύτερη της Σκηνής Πρεσβείας στην Canberra - ίδρυσε ένα παρακλάδι της πρεσβείας στο πάρκο Victoria, κοντά στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Στόχος η ενημέρωση των επισκεπτών και των μέσων ενημέρωσης κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων σχετικά με την καταστολή των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων από τις παλιότερες και τις νυν κυβερνήσεις της Βρετανικής Αποικίας. Η άδεια για την εγκατάσταση της Πρεσβείας στο πάρκο δόθηκε από τους παραδοσιακούς φύλακες της περιοχής, το λαό των Eora.
Στις 25 Ιουλίου, το Δημοτικό Συμβούλιο του Νότιου Σίδνεϊ έστειλε γράμμα στην Πρεσβεία ισχυριζόμενο ότι κατέχουν παράνομα το...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018