...

Ελλαδικά Κοινωνικά Κινήματα

09 Μάι 2022

• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• ιστορία
• Ελλάδα
• αριστερά

Του Γιάννη Κρούσου

Ήταν μια μέρα στις αρχές του Μάρτη του 1972. Με είχαν καλέσει στην Ασφάλεια της Μεσογείων.

Ο αδελφός του Πέτρου, του φίλου μου, είχε εμπλακεί στην υπόθεση της οργάνωσης «Ρήγα Φεραίος» και έπρεπε να πάω να πω πώς ο Πέτρος ήταν καλό παιδί και άσχετο με αυτά, ώστε να μπορέσει να πάρει διαβατήριο, για να συνεχίσει τις σπουδές στην Ιταλία. Έτσι έκαμα, υπόγραψα χαρτιά, ότι «ουδεμία σχέση έχω με τον κομμουνισμό και τις παραφυάδες αυτού», πείστηκαν ότι και ο Πέτρος δεν είχε καμιά δουλειά με αυτά και πήρε διαβατήριο.

Δεν κατάλαβα, γιατί με ρώτησαν αν έχω δει «κομμουνιστικές κινήσεις» στη Σχολή μου, αφού το θέμα που με κάλεσαν ήταν άλλο. Μόνο, που πάνω στο γραφείο, σε κάποια στιγμή, είδα μια φωτοτυπία, που είχε 4 άρθρα ενός σχεδίου νόμου, που αφορούσαν τα δικαιώματα των πτυχιούχων της Σχολής Υπομηχανικών, της Σχολής μου. Γυρνώντας για το σπίτι, για να πω τα ευχάριστα στον Πέτρο, είδα έξω από τη Σχολή, εκεί στην Πατησίων, πολύ κόσμο. Αποχή από τα μαθήματα, με αφορμή μια πληροφορία, ότι μεθοδεύεται ένα νομοσχέδιο με αρνητικά, για τους υπομηχανικούς, επαγγελματικά δικαιώματα!!

Ήταν η πρώτη φορά, που κάποιοι πραγματοποιούσαν συλλογική εκδήλωση, μέσα στη σκοτεινιά της δικτατορίας. Όλη η δύναμη της Ασφάλειας ήταν εκεί. Γνώρισα και κάποιες φάτσες, που είχα δει το πρωί. Κάθε μέρα, Συνελεύσεις, αποφάσεις για την αποχή, συλλογικός θυμός, καταγγελίες για την κυβερνητική πολιτική.

Ήταν η πρώτη συλλογική πράξη ενάντια στην πολιτική της χούντας.

Η διορισμένη διοίκηση του Συλλόγου των Φοιτητών προσπαθεί να πείσει ότι όλα είναι κομμουνιστικές διαδόσεις, ότι δεν υπάρχει νομοσχέδιο στα σκαριά, και ότι η καλή δικτατορία δεν θέλει να μας μειώσει. Τότε, θυμήθηκα το χαρτί που είχα δει στο γραφείο της Ασφάλειας και το είπα. Η αποχή συνεχίστηκε.

Σε μικρά μονόστηλα, γεμάτα χαρά, κάποιες εφημερίδες, ίσως μόνο τα ΝΕΑ στην αρχή και μετά η ΒΡΑΔΥΝΗ, γράφανε χωρίς πολλά λόγια για την αποχή. Κόσμος πολύς μας έβλεπε παράξενα Η είδηση έκανε ακόμα και το γύρο του κόσμου. Η πρώτη μαζική πράξη αντίστασης κατά της Χούντας. Έτσι ήτανε και ας μη το λέγαμε.

Μια βδομάδα του Μάρτη του 1972 κράτησε η αποχή. Στο τέλος της εβδομάδας ήρθε δήλωση του κ. Παττακού, ότι το νομοσχέδιο, «που δεν υπήρχε», αποσύρεται κι έτσι γυρίσαμε στα μαθήματα μας. Είμαστε όλοι πολύ περήφανοι, για αυτό που είχαμε κάνει. Καμαρώναμε, όταν λέγαμε σε ποια σχολή πάμε.

Η Αγγελική και ο Στέλιος ήταν οι πιο μεγάλοι σε ηλικία ανάμεσα στους φοιτητές και ήταν οι φυσικοί ηγέτες της μικρής μας ιστορίας. Ήταν και αναρχικοί. Μόλις είδαν τι είπα στη συνέλευση με μάζεψαν και έτσι άρχισα να μαθαίνω τι είναι πολιτική. Τα βράδια στα ταβερνάκια, με παρέα, μαθαίναμε διάφορα. Ο Πέτρος, πριν φύγει, μου είπε να οργανωθώ στον «Άρη», ένοπλο τμήμα του «Ρήγα Φεραίου». Ντράπηκα να του πω όχι, γιατί φοβόμουν και μπήκα. «Χάθηκε» η επαφή, γιατί θέλησα να χαθεί, με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Στις 15 του Απρίλη του1972, νέα αποχή στη Σχολή των Υπομηχανικών. Είχαμε μάθει πώς ο κ. Παττακός δεν τήρησε την υπόσχεση του και το νομοσχέδιο προχωρά..

Στις...

Περισσότερα …