Συνέντευξη από την Mya Walmsley*
Η σταθερή αναβίωση του οργανωμένου Αναρχισμού στην Αγγλόσφαιρα έχει οδηγήσει σε μια εκ νέου ενασχόληση με τα θεμελιώδη στρατηγικά ζητήματα του Αναρχισμού. Με ποιον τρόπο πρέπει να δομηθεί μια επαναστατική οργάνωση; Πώς πρέπει να αγωνίζεται μια επαναστατική οργάνωση για μεταρρυθμίσεις; Ποιο ρόλο παίζει η επαναστατική οργάνωση στην επαναστατική διαδικασία; Στην ενασχόληση με αυτά τα ερωτήματα, οι πιο καινοτόμες σύγχρονες ιδέες έχουν αναμφίβολα προέλθει από το αναρχικό κίνημα στη Λατινική Αμερική, όπου η παράδοση του οργανωμένου, ταξικού αναρχισμού αναπτυσσόταν και αγωνιζόταν με επιτυχία, ενώ στην Αγλλόσφαιρα μαράζωνε σε μια μακρά περίοδο παρακμής.
Παρά την επιρροή τους, πολλές από τις ιδέες και την ιστορία που κινητοποίησαν αυτό το κίνημα είναι σε μεγάλο βαθμό απρόσιτες στο αγγλόφωνο κοινό. Η εκρηκτική εισαγωγή αυτής της παράδοσης – που ονομάζεται especifismo (εσπεσιφισμός) – στην αγγλόσφαιρα ήταν μια ευρεία εισαγωγή στις βασικές αρχές της τάσης το 2006 από τον Adam Weaver, ακολουθούμενη από την πλήρη μετάφραση της πλατφόρμας του συνεδρίου της Αναρχικής Ομοσπονδίας του Ρίο ντε Τζανέιρο (Federação Anarquista do Rio de Janeiro – FARJ) του 2008, η οποία συνόψιζε πολλά από τα θεωρητικά συμπεράσματα του κινήματος στην περιοχή. Παρόλο που ο εσπεσιφισμός δεν έχει υιοθετηθεί ομόφωνα σε όλη τη Λατινική Αμερική και οι συζητήσεις μεταξύ των οργανώσεων σχετικά με την ακριβή έννοια και την εφαρμογή του συνεχίζονται, αυτή η πλατφόρμα του συνεδρίου άνοιξε για πρώτη φορά σε ένα αγγλόφωνο ακροατήριο τη νέα θεωρητική εξέλιξη που είχε συντελεστεί στην περιοχή.
Ίσως το πιο σημαντικό βιβλίο που μεταφράστηκε μετά από αυτό ήταν η μετάφραση του Anarchism in Latin America του Ángel Cappelletti το 2018, το οποίο δεν ήταν μόνο μια φανταστική ιστορία του κινήματος στη Λατινική Αμερική, αλλά και ένα θεμελιώδες κείμενο για την άνοδο του εσπεσιφιμού. Σημασία για τη συνέντευξη αυτή έχει ωστόσο το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η μετάφραση αρκετών από τις βασικές παρεμβάσεις του Felipe Correa από τον Enrique Guerrero-López έχει εργαστεί για να αποσαφηνίσει και να χτίσει πάνω στο έργο που παρουσιάζεται στο Social Anarchism and Organisation. Ως αγωνιστής και θεωρητικός της Organização Anarquista Socialismo Libertário/Coordenação Anarquista Brasileira(OASL/CAB) στο Σάο Πάολο, οι μεταφράσεις αυτές προσφέρουν μια εικόνα της στρατηγικής συζήτησης και της συναίνεσης που αναδύεται στο πλαίσιο του λατινοαμερικάνικου αναρχισμού. Με τον τρόπο αυτό, ωστόσο, αποκάλυψαν βασανιστικά το βάθος της στρατηγικής και θεωρητικής συζήτησης που έχει μείνει απρόσιτο στο αγγλόφωνο κοινό.
Στο πνεύμα της αποσαφήνισης και της διάδοσης των συζητήσεων του λατινοαμερικάνικου αναρχισμού στην αγγλική σφαίρα, επικοινώνησα με τον Felipe Correa στις αρχές του 2022 και του έθεσα ερωτήσεις που διάφοροι σύντροφοι είχαν θέσει κατά τη διάρκεια ομάδων ανάγνωσης και ανεπίσημων συζητήσεων σχετικά με την τάση – ερωτήσεις που δεν μπορούσαν να απαντηθούν εύκολα από τα κείμενα που είχαμε στη διάθεσή μας. Η εκτενής απάντησή του στις ερωτήσεις μου, που κυμαίνονται από την έννοια της εξουσίας, τον ρόλο των οργανώσεων και τη σχέση μεταξύ του Αναρχισμού και της ταξικής πολιτικής, προσφέρει πολύτιμη και μοναδική εικόνα αυτής της σημαντικής τάσης.
Είμαι ευγνώμων για την υπομονή του συντρόφου Felipe Correa να απαντήσει στις ερωτήσεις μου και για τη βοήθεια του...
«Σύντροφοι! Η κουλακική εξέγερση στις περιοχές σας πρέπει να διαλυθεί χωρίς έλεος. Αυτό απαιτεί το συμφέρον της επανάστασης, από τη στιγμή που η τελική μάχη με τους κουλάκους έχει πλέον αρχίσει. Πρέπει να: 1) Κρεμάσετε (και λέω «κρεμάσετε», με τρόπο τέτοιο ώστε ο κόσμος να βλέπει το αποτέλεσμα) όχι λιγότερους από 100 κουλάκους, πλούσιους, γνωστά βαμπίρ. 2) ∆ημοσιεύσετε τα ονόματά τα τους, 3) Αρπάξετε τα σιτηρά τους, 4) Ταυτοποιήσετε τους ομήρους όπως υπέδειξα στο χτεσινό μου τηλεγράφημα. Κάντε το έτσι, ώστε σε απόσταση εκατοντάδων βερστιών κυκλικά, να μπορεί ο κόσμος να τους βλέπει και να τρέμει, να τους αναγνωρίζει...
Στις 17 Μάη 1920 γεννήθηκε η Carmel Bernial Pedro στην Valencia. Εργάστηκε ως βοηθός σε σχολεία.
Τον Μάρτη του 1939 αποπειράθηκε να ξεφύγει με μια βάρκα από το λιμάνι του Alicante, αλλά συνελήφθη από Ιταλούς φασίστες και κλείστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Τα μετέπειτα χρόνια έζησε στη Βαρκελώνη, όπου και πέθανε στις 11 Δεκέμβρη 2011.
*Πηγή Walter Ranieri.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018