Nick Heath

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

05 Ιουνίου 2022

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• επαναστατικό κίνημα
• Ρωσία

Nick Heath

«Κάτω από τη μαύρη σημαία του μαχόμενου προλεταριάτου, ο Vasily πολέμησε γενναία μέχρι το τελευταίο λεπτό της πολυάσχολης ζωής του». Petr Arshinov.

Ο Vasily Babeshko ήταν γιος μιας φτωχής εργατικής οικογένειας. Από την παιδική του ηλικία εργάστηκε στα σιδηροδρομικά εργαστήρια του Yekaterinoslav (τώρα Dnipro) στην Ουκρανία. Ριζοσπαστικοποιήθηκε το 1894 και εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό Επαναστατικό Κόμμα (SR) σε ηλικία δεκαπέντε ετών. Αποδύθηκε σε μια ένθερμη δραστηριότητα, διανέμοντας προπαγανδιστικό υλικό, σχηματίζοντας εργατικούς κύκλους, συμμετέχοντας σε κινητοποιήσεις και απεργίες.

Πήρε μέρος στην απεργία του 1903. Για τον ενεργητικό του ρόλο σε αυτήν, κατά τη διάρκεια της οποίας ενθάρρυνε τους εργαζόμενους που δεν είχαν ακόμη απεργήσει να το κάνουν καθώς και για την υπεράσπιση εκ μέρους του μιας βίαιης απάντησης στις κινήσεις των εργοδοτών και της αστυνομίας, έγινε ένας από τους πρώτους που απολύθηκαν από τα εργαστήρια.

Αργότερα έπιασε δουλειά στις υψικαμίνους της Belgian Society στο Nizhne-Dneprovsk (οι βελγικές επιχειρήσεις ήταν τότε οι κορυφαίοι επενδυτές στη Ρωσική Αυτοκρατορία). Εκλεγμένος ως εκπρόσωπος από τους εργαζόμενους, συγκρούστηκε με τον διευθυντή όταν ο δεύτερος ήθελε να μειώσει τους μισθούς και απολύθηκε ξανά.

Βρήκε νέα δουλειά στην αποθήκη ατμομηχανών του σταθμού Grishino στη σιδηροδρομική γραμμή Yekaterininsky. Ασχολήθηκε με την προπαγάνδα από την πρώτη του μέρα εκεί, δημιούργησε εργατικούς κύκλους και προσπάθησε να οργανώσει ένα μυστικό σωματείο εργαζομένων. Η αναταραχή στην αποθήκη τράβηξε την προσοχή της αστυνομίας και μετά από μια ιδιαίτερα φλογερή προκήρυξη που εξέδωσε ο Babeshko, η τσαρική αστυνομία εμφανίστηκε στο διαμέρισμά του. Ωστόσο, είχε προειδοποιηθεί γι’ αυτό και κατάφερε να διαφύγει. Περίπου αυτή την περίοδο άρχισε να έχει διαφωνίες με το Σοσιαλιστικό Επαναστατικό Κόμμα, που οδήγησαν σε κάποιες αμφιλεγόμενες διαμάχες.

Στη συνέχεια, ο Babeshko έπιασε δουλειά στα κύρια σιδηροδρομικά εργαστήρια στο Alexandrovsk. Εκεί παρέμεινε μέχρι το ξέσπασμα της Επανάστασης τον Δεκέμβρη του 1905. Μέχρι την καταστολή ασχολήθηκε με την κατασκευή και τη ρίψη βομβών εναντίον προσωπικοτήτων του τσαρικού καθεστώτος, γεγονός που προκάλεσε τριβές με την ηγεσία των SR. Μετά από μια, σύμφωνα με τον Babeshko, «ανόητη» απόφαση της κομματικής επιτροπής, οργάνωσε έναν ανεξάρτητο κύκλο γύρω από τον εαυτό του, ενώ εξακολουθούσε να θεωρεί τον εαυτό του σοσιαλεπαναστάτη.

Μετά τη συντριβή της εξέγερσης, σχεδόν όλοι οι ενεργοί συμμετέχοντες συνελήφθησαν, αλλά ο Babeshko κατάφερε να διαφύγει και επέστρεψε στο Yekaterinoslav.

Τελικά έπιασε δουλειά στο εκεί εργοστάσιο σωλήνων Chaudoir (άλλη μια βελγική εταιρεία με τρία εργοστάσια στην πόλη). Εκεί γνώρισε τον αναρχικό κομμουνιστή Petr Arshinov. Ο Vasily Babeshko ήταν τότε ώριμος 28 χρόνων, ενώ ο Petr Arshinov ήταν μόλις 19 χρόνων.

Ο Arshinov εξεπλάγη που ο Babeshko, με την επαναστατική του προοπτική, παρέμενε ακόμα στους SR. Εργάζονταν στο ίδιο εργαστάσιο και συναντιόντουσαν σε καθημερινή βάση. Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν προσχώρησε στο αναρχικό κίνημα, απάντησε ότι ο Arshinov δεν μπόρεσε να κατανοήσει τη σοσιαλεπαναστατική ιδέα, αναφερόμενος στο φυλλάδιο του Petr Lavrov «Ποιος κατέχει το μέλλον;» και δηλώνοντας ότι υπήρχε μικρή διαφορά μεταξύ των απόψεων των σοσιαλεπαναστατών και των αναρχικών ιδεών.

Θα γράψει αργότερα ο Arshinov: «Ήταν στο επαναστατικό κίνημα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από μένα … είχε περισσότερη εμπειρία, αλλά ήταν με το μέρος μου η δυναμική μιας...

Περισσότερα …