Η έφοδος στον ουρανό το Μάη του 1968 στη Γερμανία και οι Έλληνες αντιφασίστες μετανάστες - εργάτες, φοιτητές, μαθητές «μια μειοψηφία ευρέθηκε πάντοτε από τους αρχαίους καιρούς ίσαμε σήμερα να εμπιστευθεί στη φαντασία και με αυτήν να υπερκοντίσει την μεγαλύτερη ανασχετική δύναμη του ανθρώπου -την σκοπιμότητα» (Οδυσσέας Ελύτης, «Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο»)
Αφορμή για την παρέμβαση αυτή έδωσε ένα αφιέρωμα στην ιστοσελίδα της κρατικής ραδιοφωνίας της Βαυαρίας για τον ¨Γερμανικό Μάη του ΄68¨ και τις μεγάλες διαδηλώσεις και καταλήψεις στο Μόναχο. (1) Από τις επτά φωτογραφίες που δημοσιεύουν η πιο χαρακτηριστική για το πνεύμα της εποχής είναι αυτή με τους έλληνες αντιφασίστες στη μεγάλη πορεία της Πρωτομαγιάς, με τον περίεργα λανθασμένο υπότιτλο «Φοιτητές του Μονάχου σε διαδήλωση της εποχής «Μια απλή ματιά με τους μελαχρινούς εργάτες και τα νεαρά παιδιά που κρατούν τα πανό, τα οποία είναι γραμμένα στα ελληνικά είναι απόδειξη για το λάθος.
Τι είχε προηγηθεί;
Αρχές του Απρίλη 1968 έγινε η απόπειρα δολοφονίας ενάντια στον ηγέτη του φοιτητικού κινήματος και της παράταξη «S.D.S» (διάσπαση της φοιτητικής παράταξης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος) Ρούντι Ντούσκε ( ο οποίος ποτέ δεν ανένηψε ολοκληρωτικά από την σφαίρα που του αφαίρεσαν, κοντά στον εγκέφαλο, και πέθανε τελικά πρόωρα σε νεαρή ηλικία στη δεκαετία του 1990). Σε απάντηση ξέσπασε ένα κύμα διαμαρτυριών που εξελίχθηκε σε μαζικό κίνημα, κυρίως της φοιτητικής νεολαίας. Ήδη από την πρώτη βραδιά της φασιστικής δολοφονικής απόπειρας «βγήκε το συμπέρασμα «ότι Ο ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ του εγκλήματος, αυτός που παρακίνησε - προέτρεψε και όπλισε το χέρι του δολοφόνου, ήταν τα Μ.Μ.Ε. (μέσα στο κίνημα του 1968 αναπτύχθηκε η πρώτη ριζική κριτική στο ρόλο των Media στην καθοδήγηση, παραπλάνηση και πνευματική αποχαύνωση των ευρύτερων μαζών ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΜΜΕ - ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ) και ιδιαίτερα ο εκδότης του μαζικότερης «εφημερίδας του δρόμου» (Boulevardblatt ) της «BILDZEITUNG», Άξελ Σπρίνγκερ. Επί δύο χρόνια η εφημερίδα των 5 εκατομμυρίων αντιτύπων και τους «πηχυαίους τίτλους-καδρόνια» έγραφε υβριστικά και συκοφαντικά σχόλια και άρθρα ενάντια στους « βρομιάρηδες-μακρυμάλληδες-τεμπέληδες-και αναρχοκομμουνιστές» που διαδήλωναν ενάντια στον βρώμικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο του Βιετνάμ και στον εγκληματία και έμπορο κοκαΐνης Σάχη της Περσίας (οι μαζικές αντι-ιμπεριαλιστικές και αντιφασιστικές διαδηλώσεις ξεκίνησαν στη Γερμανία το 1967, με πρώτο θύμα τον φοιτητή Μπένο Όνεζοργκ στις 2 Ιουνίου 1967).
Επί μία εβδομάδα μπλοκαρίστηκαν μαζικά όλοι οι έξοδοι των τυπογραφείων που τύπωναν την « οπλοφορούσα-πυροβολούσα εφημερίδα «Revolverblatt». Η Αστυνομία προσπαθούσε με κλομπ, με αντλίες νερού και «ντου» έφιππων ουλαμών να ανοίξει δρόμο για τα φορτηγά με τις φρεσκοτυπομένες «Bild». Οδομαχίες, χαρακώματα, πετροπόλεμος. Διαδηλωτές που σκαρφάλωναν πάνω στους πυργίσκους των αντλιών για να ανεμίσουν τις κόκκινες σημαίες. «Κόντρες» πρωτοπόρων διαδηλωτών που δεν υποχωρούσαν και συνέχιζαν να ανεμίζουν τις κόκκινες σημαίες ,παρά την φοβερή πίεση που δεχόντουσαν από τις ορμητικές ριπές νερού που έριχναν τα «κανόνια» των υδροφόρων.
«Να υπηρετούμε το Λαό» (Μάο), «Η Εξουσία βγαίνει μέσα από τις κάνες των ντουφεκιών» (Μάο), «Κάντε ένα, δύο, τρία , πολλά Βιετνάμ» (Τσε). Στους ιστούς των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων των φοιτητικών λεσχών και εστιών κυματίζουν «με επίσημο τρόπο» κόκκινες σημαίες. Σου δίνουν την αίσθηση μιας άλλης πολιτείας, μιας άλλης εποχής. Και όλα αυτά πού; Στη...
Nick Heath*
Ο Alfonso Failla γεννήθηκε στις Συρακούσες της Σικελίας στις 30 Ιούλη 1906. Προσελκύθηκε από το αναρχικό κίνημα και συμμετείχε ενεργά στις δραστηριότητές του. Πήρε μέρος στην ένοπλη αντίσταση στις φασιστικές ομάδες στην ίδια περιοχή το 1925. Με το όπλο στο χέρι, αυτός και άλλοι αναρχικοί πολέμησαν ενάντια στην εισβολή χιλιάδων ένοπλων φασιστών, που πριν ξεκινήσουν για τον πόλεμο στη Λιβύη, επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν ενάντια στο εργατικό κίνημα. Οι φασίστες υπέστησαν βαριές απώλειες και ο ντόπιος πληθυσμός με επικεφαλής τους λιμενεργάτες εξεγέρθηκε. Το καθεστώς έπρεπε να εκτρέψει την επιβίβαση στρατευμάτων στη Λιβύη από το λιμάνι της Νάπολης για...
Την 1η Μαΐου 1905 γεννήθηκε στην Καταλονία ο Joaquín Penina, κτίστης, εργάτης σε μωσαϊκά, συνδικαλιστής και αναρχικός.
Έχοντας μετακομίσει στο Rosario της Αργεντινής, αναζητώντας ευκαιρίες εργασίας, θα συνδεθεί με το Syndicate de Albañiles (Συνδικάτο Κτιστών) και την Federation of Obrera Local (Τοπική Εργατική Ομοσπονδία του Rosario). Θα φυλακιστεί το 1927 εν μέσω της εκστρατείας για την απελευθέρωση των Sacco και Vanzetti.
Τρία χρόνια αργότερα, στις 9 Σεπτέμβρη 1930, θα συλληφθεί, θα κρατηθεί και, τελικά, θα απαχθεί από το Κράτος, μόλις τρεις ημέρες μετά το πραξικόπημα του Uriburu, κατηγορούμενος για συνωμοσία κατά του καθεστώτος.
Εικάζεται ότι εκτελέστηκε στις όχθες του...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018