«Σύντροφοι! Η κουλακική εξέγερση στις περιοχές σας πρέπει να διαλυθεί χωρίς έλεος. Αυτό απαιτεί το συμφέρον της επανάστασης, από τη στιγμή που η τελική μάχη με τους κουλάκους έχει πλέον αρχίσει. Πρέπει να: 1) Κρεμάσετε (και λέω «κρεμάσετε», με τρόπο τέτοιο ώστε ο κόσμος να βλέπει το αποτέλεσμα) όχι λιγότερους από 100 κουλάκους, πλούσιους, γνωστά βαμπίρ. 2) ∆ημοσιεύσετε τα ονόματά τα τους, 3) Αρπάξετε τα σιτηρά τους, 4) Ταυτοποιήσετε τους ομήρους όπως υπέδειξα στο χτεσινό μου τηλεγράφημα. Κάντε το έτσι, ώστε σε απόσταση εκατοντάδων βερστιών κυκλικά, να μπορεί ο κόσμος να τους βλέπει και να τρέμει, να τους αναγνωρίζει και να ουρλιάζει...»1.
(Β. Ι. Λένιν, γράμμα στους Κουράγιεβ, Μίνκιν και Μπος, 11 Αυγούστου 1918)
O εμφύλιος πόλεμος θα διαρκέσει ουσιαστικά τρία ολόκληρα χρόνια (1918- 1921) στα εδάφη της πρώην ΕΣΣ∆ και θα συντελέσει στα εξής: α) στη διέγερση της μνήμης από κοινωνικά και εθνοτικά μίση του παρελθόντος, β) σε μια γενικευμένη αιματοχυσία χωρίς διακριτά όρια, γ) στον εγκαινιασμό του κόκκινου τρόμου, πρακτική που θα αποτελέσει δομικό συστατικό όλων των επιπέδων της ιεραρχικής πυραμίδας του σοβιετικού συστήματος.
Μπολσεβίκοι, μοναρχικοί, μενσεβίκοι και αναρχικοί θα αποτελέσουν τους κυριότερους ιδεολογικούς φορείς οι οποίοι θα συμπαρασύρουν, χωρίζοντας αλλά και ενώνοντας ανθρώπους διαφορετικών κοινωνικών τάξεων και εθνικοτήτων. Από το 1918 έως και το 1921, η πάλη για τον έλεγχο περιοχών και την κατάληψη της εξουσίας, θα οδηγήσει σε ακρότητες στις οποίες θα επιδοθούν και οι τέσσερις αυτές «πολιτικές στρατιές», κυρίως όμως οι δύο πρώτες: Από τη μία οι Μπολσεβίκοι, οι οποίοι χρεώνονται τη βαριά (κόκκινη) τρομοκρατία εναντίον όλων των αντιφρονούντων, από την άλλη οι Λευκοί μοναρχικοί των στρατηγών Ντενίκιν, Αλεκσέεβ, Κορνίλοβ, Κολτσάκ, Γιούντενιτς και Βράνγκελ οι οποίοι σε συνεργασία με τις δυνάμεις της Αντάντ, θα προβούν σε φρικαλεότητες εναντίον αθώων πολιτών και αντιφρονούντων, συμπεριλαμβανομένου μαζικών εκτελέσεων, βασανιστηρίων, βιασμών και εθνικιστικών πογκρόμ.
Η μαχνοβσινά
Αναφορικά με τους αναρχικούς αντάρτες του Μάχνο, θέμα το οποίο μας απασχολεί εδώ, τα πράγματα περιπλέκονται 2.
Η μαχνοβσινά, ή αλλιώς μαχνοβίτικο κίνημα, στρέφεται γύρω από την ηγετική προσωπικότητα ενός συγκεκριμένου προσώπου, του Νέστορ Ιβάνοβιτς Μάχνο. Γεννημένος το 1888 στο Γκουλάι Πόλε της σημερινής Ουκρανίας, ο Μάχνο ήταν γόνος φτωχής οικογένειας. Τα πράγματα θα χειροτερέψουν από τη στιγμή που ο πατέρας του, Ιβάν Ροντιόνοβιτς Μίχνο θα γνωρίσει το θάνατο, όταν ο γιος του θα κλείσει τα 10, ενώ η μητέρα του θα αναλάβει για τη βασική του εκπαίδευση. Το ελληνικό της όνομα, Ευδοκία Ματβέενα, γεννά σαφή ερωτήματα, αν όχι αμφιβολίες για την ουκρανική του καταγωγή σε μια περιοχή με έντονο το ελληνικό στοιχείο.
Ο Μάχνο, όπως και όλος ο απλός λαός, της Ρωσικής Αυτοκρατορίας θα βιώσει την τσαρική τρομοκρατία του 1905 και θα μπει τον επόμενο χρόνο σε μια ομάδα αναρχικών της περιοχής 3.
Από το 1906 έως και το 1910 θα ακολουθήσει μια σειρά από προσαγωγές και συλλήψεις του Μάχνο και της ομάδας του, μετά από αρκετές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, μεγαλοϊδιοκτήτες γης, αλλά και συγκρούσεις, ένοπλες και μη, με τις δυνάμεις καταστολής. Παρόλα αυτά μόνο το 1908 θα υπάρξουν αρκετά στοιχεία ώστε να καταφέρουν οι τσαρικές αρχές να καταδικάσουν το Μάχνο,...
Στις 17 Μάη 1920 γεννήθηκε η Carmel Bernial Pedro στην Valencia. Εργάστηκε ως βοηθός σε σχολεία.
Τον Μάρτη του 1939 αποπειράθηκε να ξεφύγει με μια βάρκα από το λιμάνι του Alicante, αλλά συνελήφθη από Ιταλούς φασίστες και κλείστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Τα μετέπειτα χρόνια έζησε στη Βαρκελώνη, όπου και πέθανε στις 11 Δεκέμβρη 2011.
*Πηγή Walter Ranieri.
...
Στις 18 Μάη 839, γεννήθηκε ο Johann Gelhausen, στο Grevenmacher του Λουξεμβούργου. Έγινε αναρχικός και το 1862 εγκαταστάθηκε στη Γαλλία.
Το 1894 έγινε έρευνα στο σπίτι του, συνελήφθη και τέθηκε στη διάθεση της αστυνομίας του Παρισιού. Κατηγορήθηκε για συνεργασία με εγκληματίες, κρατήθηκε στις φυλακές Mazas της γαλλικής πρωτεύουσας, αλλά απελευθερώθηκε λίγο μετά.
Η ημερομηνία και το τόπος θανάτου του παραμένουν άγνωστα.
*Πηγή Walter Ranieri.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018