Ο Vicente Castillo Muñoz, ως νέος, διάβασε τα μυθιστορήματα που δημοσιεύονταν στις αναρχικές επιθεωρήσεις “La Revista Blanca”, “La Novela Ideal, “La Novela del Día” κ. ά., με τη βοήθεια αναρχικών εργατών κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του ντε Ριβέρα, κάτι που τον έφερε πιο κοντά στις ελευθεριακές ιδέες. Εργαζόταν σε έναν ξενώνα, και αρχικά συνδέθηκε με την UGT, αλλά μόλις εντάχθηκε στην Ελευθεριακή Νεολαία εντάχθηκε και στη CNT της Γρανάδας, στο συνδικάτο των ζαχαροπλαστών. Σε περιόδους ανεργίας έκανε άλλες δουλειές, αλλά το 1936 συνεργάστηκε με τον Antonio Morales Guzmán, στην αναδιοργάνωση του συνδικάτου εργαζομένων στα ζαχαροπλαστεία και σοκολατοποιεία.
Όταν ξέσπασε το στρατιωτικό πραξικόπημα και έπιασε στον ύπνο το αναρχικό κίνημα στη Γρανάδα, οπότε δεν μπορούσε να οργανωθεί μια αποτελεσματική αναρχική αντίσταση, ο Vicente Castillo Muñoz επειδή θεωρείτο γνωστός αγωνιστής και ανά πάσα στιγμή μπορούσε να συλληφθεί, σε συνεργασία με την αναρχική ομάδα “Τα Παιδιά της Νύχτας”, έφυγε από την πόλη και συνδέθηκε στη συνέχεια με την αναρχική Φάλαγγα Maroto, και συγκεκριμένα την 147 Μικτή Ταξιαρχία, όπου θα γίνει λοχίας. Όταν δε του προσφέρθηκε μια προαγωγή δεν τη δέχτηκε.
Όταν τελείωσε ο εμφύλιος πόλεμος, με την επικράτηση του Φράνκο, έκρυψε τα όπλα της μονάδας του και, μην έχοντας επιλογή για κάτι άλλο, παραδόθηκε με συντρόφους του στη νικήτρια πλευρά. Κρατήθηκε στη φυλακή La Campana, υπό τρομερά άθλιες συνθήκες, ωστόσο η ποινή που του επιβλήθηκε δεν ήταν ιδιαίτερα σκληρή και αφέθηκε ελεύθερος λίγο μετά. Επιβίωσε από την κατασκευή και πώληση στη μαύρη αγορά ράβδων ζάχαρης.
Εξακολούθησε να είναι μέλος της παράνομης CNT, ιδιαίτερα ενεργός και συνεργαζόμενος με το αντάρτικο. Η επιτροπή της τοπικής CNT αντικαταστάθηκε τότε λόγω έλλειψη εμπιστοσύνης στα μέλη της από την πλειοψηφία των μελών της οργάνωσης σχετικά με τη διαχείριση κάποιων χρημάτων των ανταρτών, αλλά και επειδή μέλη της επιτροπής σύχναζαν σε ορισμένα μπαρ όπου σύχναζε και η αστυνομία. Τότε ο Vicente Castillo και ο Ricardo Vizcaino πήραν τα ηνία της συνομοσπονδιακής οργάνωσης στη Γρανάδα, που ειδικεύτηκε στην παραποίηση εγγράφων για όσους ήθελαν να φύγουν από τη χώρα, ενώ βοήθησαν το αντάρτικο της περιοχής παρ’ ότι δεν είχε καμία ελπίδα νίκης
Επιτεύχθηκε η διαφυγή πολλών ανταρτών, αλλά προς τα τέλη της δεκαετίας του 1940, η CNT στη Γρανάδα υπέφερε από μια σειρά από προδοσίες, αποχωρήσεις και άλλα. Στην κατάσταση αυτή, οι αρχές ανακάλυψαν τη μυστική δράση των Vicente Castillo, Ricardo Vizcaino και άλλων. Συνελήφθησαν και βασανίστηκαν στο αστυνομικό τμήμα και μέσα από τη διαδικασία αυτή τους ανάγκασαν να αποκαλύψουν πού κρύβονταν ορισμένοι άλλοι αντάρτες και παράνομα μέλη της οργάνωσης. Μερικοί παραδόθηκαν χωρίς μάχη, αλλά όχι οι περισσότεροι αντάρτες, οι οποίοι άνοιξαν και μάχη με την αστυνομία. Εκεί ο Vicente Castillo τραυματίστηκε σοβαρά από περισσότερες από δώδεκα σφαίρες.
Στη συνέχεια, κλείστηκε στη φυλακή, εκτίοντας ποινή άνω των είκοσι ετών. Υπέφερε πολύ βλέποντας ότι πολλοί νόμιζαν ότι ήταν αυτός που ανέφερε πού ήταν οι αντάρτες. Ωστόσο, δεν ήταν αυτός και η πολιτοφυλακή και η αστυνομία ήξεραν ήδη πού ήταν, απλώς ήθελαν να παραδοθούν ειρηνικά και να τους πείσει ο Castillo γι’ αυτό. Με τον καιρό αποδείχτηκε ότι ο πληροφοριοδότης ήταν κάποιος άλλος. Πάντως, από όσους αντάρτες ανακαλύφθηκαν και συνελήφθησαν, οι περισσότεροι εκτελέστηκαν.
Μετά την αποφυλάκισή του, ο Vicente Castillo μετακόμισε στη Βαρκελώνη όπου έζησε τα τελευταία του χρόνια.
Το έργο «Μνήμες και εμπειρίες» αναφέρεται στην ιστορία του αναρχισμού στη Γρανάδα.
*Πηγή: Columna Maroto. Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
