Στις 20 Μάη συμπληρώθηκαν εννιά χρόνια από τον θάνατο του καλλιτέχνη, ποιητή και αναρχικού ιστορικού Flavio Constantini.
Ο Flavio Constantini (1926-2013) ήταν αναρχικός καλλιτέχνης, ποιητής, συγγραφέας και ιστορικός. Γεννήθηκε στη Ρώμη το 1926. Οι πρώιμες επιδρομές του στην τέχνη είχαν κίνητρο περισσότερο την πνευματική απογοήτευση που επικρατούσε τότε παρά από δασκάλους της τέχνης. Ήταν η ανθρώπινη κατάσταση όπως απεικονίζεται από τον Κάφκα που θα ήταν η κυρίαρχη επιρροή στον κόσμο του Costantini. Αποσύρθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό το 1955, επέστρεψε στην Ιταλία για να ξεκινήσει μια νέα καριέρα ως σχεδιαστής υφασμάτων και εμπορικός γραφίστας. Γοητευμένος από τα κτίρια, επέλεξε τη Γένοβα ως βάση των επιχειρήσεών του.
Στη δεκαετία του 1960 και στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ένα κύμα δημοκρατικών ιδεών έφτασε στην Ευρώπη. Ο Constantini, που ήταν κομμουνιστής μέχρι το 1962, αφού επισκέφθηκε τη Μόσχα για ένα μήνα, αναθεώρησε τις πολιτικές του θέσεις.
«Στη Μόσχα είδα μια ατελείωτη ροή τουριστών αγροτών που ήταν παράξενα σιωπηλοί, ούτε λυπημένοι ούτε χαρούμενοι, οι οποίοι διοχετεύτηκαν μέσα από ένα αχαρτογράφητο ασυνείδητο προσκύνημα... Η επανάσταση είχε τελειώσει.. Στις άθλιες κάθετες πλατείες της Νέας Υόρκης ή στις εξίσου βρώμικες οριζόντιες πλατείες της Μόσχας, κοιτάζοντας πέρα από τις μνήμες της παλιάς Ευρώπης, ίσως υπήρχε μια εναλλακτική φωνή, μια απομονωμένη αλλά επίμονη φωνή, μια αρχαία ουτοπία που, ωστόσο, δεν είχε τίποτα κοινό με τη λαχτάρα των Φαβιανών του H.G. Wells. Από το 1963 προσπάθησα, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, να κάνω γνωστή αυτή την εναλλακτική χωρίς όρους».
Τότε, ξαναδιάβασε ένα βιβλίο που λίγα χρόνια νωρίτερα δεν του άρεσε, τα «Απομνημονεύματα ενός επαναστάτη» του Victor Serge. Μια περιγραφή της ηρωικής περιόδου της παρανομίας, του γαλλικού αναρχικού ακτιβισμού που ξεχώρισε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, ένα βιβλίο που έμελλε να είναι η πηγή έμπνευσής του για τις επόμενες δύο δεκαετίες. Ένιωθε, όπως ο Serge, ότι αν και φυλακισμένοι σε αντιφάσεις, οι Γάλλοι αναρχικοί ήταν «άνθρωποι που απαιτούσαν, πάνω απ' όλα, αρμονία μεταξύ λόγων και έργων». Ήταν πολύ συχνά μοναχικοί και απομονωμένοι άνθρωποι, ευαίσθητοι με τον δικό τους τρόπο, και η αντίδρασή τους στη σύγχυση και την αποξένωση ήταν να δράσουν αρνούμενοι να υποταχθούν.
Το έργο του Constantini αυτές τις δύο δεκαετίες αποτελεί μια τεκμηρίωση αυτής της δραματικής περιόδου στον αγώνα της ανθρωπότητας για μια ελεύθερη κοινωνία, μια κοινωνία που βασίζεται στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης που περιέγραψε ο Μπακούνιν πριν από περισσότερο από έναν αιώνα: θρίαμβος της ανθρωπότητας είναι η κατάκτηση και η πραγματοποίηση της πλήρους ελευθερίας και της πλήρους υλικής, πνευματικής και ηθικής ανάπτυξης κάθε ατόμου, μέσα από την ελεύθερη οργάνωση και την αυθόρμητη βούληση της πιο απόλυτης οικονομικής και κοινωνικής αλληλεγγύης μεταξύ όλων των ανθρώπων και ζουν στη γη». Σαν ένα ηλιόλουστο βιτρό, το αντίκτυπο του έργου του Constantini είναι άμεσο. Τα γεγονότα αποτυπώνονται χωρίς προοπτική και σε μία λήψη με έναν εκπληκτικά πρωτοποριακό τρόπο.
Με τις επαναστατικές ελπίδες και τις προσδοκίες να μειώνονται στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο Costantini ένιωθε σαν να ήταν μάρτυρας του τέλους μιας εποχής. Έφτασε να πιστέψει ότι η επαναστατική πράξη ως καθαρτικό μέσο...
- Walter Ranieri
- Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος
Στις 28 Μαΐου 1902, γεννήθηκε ο αναρχικός Dario Franci στην Civitella Paganico του Grosseto, στην Ιταλία. Τον πρώτο χρόνο μετά τον πόλεμο συμμετείχε στους αντιφασιστικούς αγώνες του Πιομπινιανού προλεταριάτου πολεμώντας στην 144η ταξιαρχία των Arditi del Popolo.
Χαρακτηρισμένος από τον αστυφύλακα της Πίζας ως ανατρεπτικός προπαγανδιστής και υπό επιτήρηση, το 1926 μετακόμισε στο Τορίνο με μερικούς αναρχικούς από το Piombino.
Υπήρξε καθοριστική η συμβολή του στην οργάνωση των παράνομων εκπατισμένων και στη διανομή της οικονομικής βοήθειας της Αναρχικής Διάσωσης (Anarchic Rescue) που βοηθούσε τα θύματα των πολιτικών διώξεων.
Το καλοκαίρι του 1930 αναγνωρίστηκε ως μέλος της ομάδας Barrier di...
- Lluis Guix Moreno
- Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος
Ο Isak Aufseher (που αναφέρεται και ως Isaac Auffseher) γεννήθηκε στις 26 Γενάρη 1905 στο Kúty (στη Γαλικία, που τότε ανήκε στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία και σήμερα λέγεται Ivano-Frankivisk και ανήκει στην Ουκρανία). Γεννημένος σε μια εβραϊκή οικογένεια, ο Isaac Aufsehe χρησιμοποίησε, επίσης, τα ψευδώνυμα Isidor και Issy. Εκπαιδεύτηκε στον Χασιδισμό, και κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου η οικογένειά του διαλύθηκε.
Το 1928 ήταν μέλος του αριστερού τμήματος του Kommunistische Partei Deutschlands (KPD - Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας) που ήταν κοντά στον τροτσκισμό και συνδέθηκε με το Leninbund.
Το 1933 με την άνοδο των Ναζί στην εξουσία, και έχοντας στο μεταξύ...
- Το ’21 ως μια χαμένη ευκαιρία πανβαλκανικής εξέγερσης
- Ο Amadeo Ramón Valledor, γνωστός ως El Asturiano ή Ramón
- Μάιος 1953: Η πρώτη εργατική απεργία-εξέγερση στην Ανατολική Ευρώπη μετά τον θάνατο του Στάλιν
- Oι τελευταίες ημέρες του Francesco Mastrogiovanni και ο ηθελημένος θάνατος ενός Αναρχικού
- Ο αναρχικός Josep Fontcuberta Nivera
- Ο αναρχικός συγγραφέας και δημοσιογράφος Hutchins Harry Hapgood
- Στοιχεία της Αναρχικής Θεωρίας και Στρατηγικής: Συνέντευξη με τον Felipe Corrêa
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
