ngnm

Αναρχική Παρέμβαση

14 Απριλίου 2024

Hippolyte Havel*

Το Alma Mater Columbia χάρισε στον σύντροφό μας [Louis] Levine το μυστηριώδες σιβυλλικό Ph.D. (σ.τ.μ.: το λεγόμενο ντοκτορά). Δεν ξέρω αν ο φίλος Levine κέρδισε σε σοφία στο πνευματικό εργοστάσιο του Nicolas Murray Butler, αλλά σίγουρα κατάφερε να γράψει ένα καλό βιβλίο για τον Συνδικαλισμό, το θέμα που επέλεξε ως διατριβή του. Η μελέτη αυτή δημοσιεύεται στη σειρά Ιστορία, Οικονομία και Δημόσιο Δίκαιο, που εκδίδεται από τη σχολή Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Έχει τίτλο "Το εργατικό κίνημα στη Γαλλία, μια μελέτη του επαναστατικού συνδικαλισμού “ (1) σε εισαγωγή του καθηγητή Franklin H. Giddings.

Το βιβλίο αυτό είναι αναμφίβολα το καλύτερο έργο για τον Συνδικαλισμό που έχει εμφανιστεί μέχρι στιγμής στην αγγλική γλώσσα και σίγουρα θα βοηθήσει να διαλυθούν πολλές λανθασμένες αντιλήψεις για το θέμα αυτό, που επί του παρόντος έχει τόσο πολύ κακοποιηθεί. Φυσικά, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τους περιορισμούς υπό τους οποίους εργάστηκε ο συγγραφέας.

Ωστόσο, παρ' όλους τους περιορισμούς, κατάφερε να μας δώσει στο βιβλίο του όχι μόνο μια καλή περιγραφή του Συνδικαλισμού στη θεωρία και την πράξη, αλλά και μια σύντομη αλλά πολύ ακριβή ιστορία του εργατικού κινήματος στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα. Οι περισσότερες από τις πρόσφατες διαρροές των αστών συγγραφέων μας που μόλις ανακάλυψαν τον Συνδικαλισμό είναι απλώς "δανεισμένες" από το βιβλίο του Levine. Ως συνήθως, το πετυχαίνουν πάρα πολύ καλά να αγνοούν την ουσία του θέματος. Χρησιμοποιούν τη νεοαποκτηθείσα γνώση τους απλώς για να εξωραΐσουν το καθημερινό ή εβδομαδιαίο συνονθύλευμά τους.

Ο Συνδικαλισμός παράγει σήμερα έναν πραγματικό εφιάλτη στη ζωή των σοσιαλιστών πολιτικών. Για δεκαετίες έτρεφαν στο προλεταριάτο υποσχέσεις. Νόμιζαν ότι ήταν έξυπνοι όταν καλούσαν τον εργαζόμενο να "απεργήσει στην κάλπη" και τώρα έκπληκτοι βλέπουν ότι πράγματι απεργεί στην κάλπη- ότι αρνείται να εκλέξει τους δικούς του προδότες. Δεν είναι περίεργο που οι πολιτικοί είναι εξοργισμένοι με τον Συνδικαλισμό, γιατί τι άλλο είναι ο Συνδικαλισμός από άμεση δράση ενάντια στη διεφθαρμένη πολιτική συμμετοχή στην αστική κοινωνία; Οι εργαζόμενοι γυρίζουν την πλάτη στους ηγέτες τους και αποδέχονται την άμεση τακτική, όπως προπαγανδίζεται από τους Αναρχικούς από τις μέρες της παλιάς Διεθνούς.

"Είναι απαραίτητο", γράφει ο [Léon] Jouhaux, γραμματέας της Confédération Générale du Travail (CGT), "το προλεταριάτο να γνωρίζει ότι μεταξύ του κοινοβουλευτικού σοσιαλισμού, που τείνει όλο και περισσότερο προς έναν απλό εκδημοκρατισμό των υπαρχουσών κοινωνικών μορφών, και του Συνδικαλισμού, που επιδιώκει τον στόχο ενός πλήρους κοινωνικού μετασχηματισμού, δεν υπάρχει μόνο απόκλιση μεθόδων, αλλά κυρίως απόκλιση στόχων".

Και ο σύντροφός μας Yvetot, γραμματέας του τμήματος των Bourses du Travail, δηλώνει στο συνέδριο της Τουλούζης: "Με κατηγορούν ότι συγχέω τον Συνδικαλισμό με τον Αναρχισμό. Δεν φταίω εγώ αν ο Αναρχισμός και ο Συνδικαλισμός έχουν τους ίδιους σκοπούς. Ο πρώτος επιδιώκει την ολοκληρωμένη χειραφέτηση του ατόμου- ο δεύτερος την ολοκληρωμένη χειραφέτηση του εργαζόμενου. Βρίσκω ολόκληρο τον Συνδικαλισμό στον Αναρχισμό".

Αυτή η νέα εξέγερση του συνειδητοποιημένου εργάτη δεν "γίνεται" από διανοούμενους όπως ο Sorel, ο Berth και ο Lagardelle, αλλά προέρχεται κατευθείαν από τη βάση του χειρώνακτα εργάτη. Αυτό το τονίζει ιδιαίτερα ο Levine, και σε αυτό το σημείο δεν...

Περισσότερα …