Wayne Price

Αναρχική Θεωρία

18 Απριλίου 2011

• αναρχισμός
• αναρχικός κομμουνισμός

Του Wayne Price - (NEFAC – προσωπικές απόψεις)

Οι αντιφατικές έννοιες του «κομμουνισμού»: μια διπλή κοινωνία, από τη μια, κοινωνία ελευθερίας και, από την άλλη, κοινωνία ολοκληρωτισμού.

Τι εννοούσαν ο Μπακούνιν, ο Κροπότκιν και ο Μαρξ με τη λέξη κομμουνισμός και πώς ο όρος αυτός αλλοιώθηκε από τους λενινιστές.

Υπήρξε ένα όραμα, ονομαζόμενο «κομμουνισμός» το οποίο διατηρήθηκε ζωντανό από τον Κροπότκιν και άλλους αναρχικούς κομμουνιστές κατά το 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα. Ο Μαρξ και ο Ένγκελς μοιράστηκαν ουσιαστικά τον ίδιο στόχο: Σε μια α-κρατική, αταξική, κοινωνία κομμουνισμού, τα μέσα παραγωγής θα ήσαν κοινής ιδιοκτησίας (από την κοινότητα), η εργασία θα υπήρχε για να ικανοποιεί τα κοινωνικά κίνητρα παρά το μισθό, και τα καταναλωτικά αγαθά θα ήταν διαθέσιμα σύμφωνα με τις ανάγκες των ανθρώπων.

Αλλά κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο «κομμουνισμός» σήμαινε κάτι εξ ολοκλήρου διαφορετικό. Μεγάλα έθνη κυβερνούνταν από αυτοαποκαλούμενα Κομμουνιστικά Κόμματα. Οι οικονομίες τους διευθύνονταν από ολοκληρωτικά κράτη, οι ανίκανοι εργαζόμενοί τους παρήγαγαν προϊόντα που πωλούνταν στην εσωτερική και διεθνή αγορά, και εργάζονταν για ένα μισθό (δηλαδή πωλούσαν την εργατική τους δύναμη ως προϊόν στα αφεντικά τους).

Αυτή την εποχή, οι «κομμουνιστές» ήταν συνήθως άνθρωποι που υποστήριξαν αυτόν ακριβώς τον τύπο κράτους-κεφαλαιοκρατικής τυραννίας. Σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνονταν φιλικά προς τη Μόσχα Κομμουνιστικά Κόμματα, μαοϊκοί, άλλοι σταλινικοί και, περισσότερο, τροτσκιστές. Ονόμαζαν τους εαυτούς τους «κομμουνιστές» και έτσι τους αποκαλούσαν και οι αντίπαλοί τους. Αλλά «αντικομουνιστές» δεν θεωρούνταν απλώς εκείνοι που αντιτάσσονταν σε τέτοια καθεστώτα, αλλά και εκείνοι που υποστήριζαν τον δυτικό ιμπεριαλισμό – μια ομάδα ανθρώπων από φιλελευθέρους έως φρενοβλαβείς φασίστες. Συγχρόνως, οι φιλικοί προς τη Μόσχα κατάγγελλαν τους ελευθεριακούς σοσιαλιστές ως «αντικομουνιστές» και «αντισοβιετικούς». Μερικοί άνθρωποι άρχισαν να αποκαλούνται «αντι-αντικομουνιστές» για να δείξουν ότι δεν συμφωνούσαν με τους κομμουνιστές, αλλά ότι ήταν ενάντια στο κυνήγι μαγισσών του καθεστώτος McCarthy (στις ΗΠΑ).

Τώρα βρισκόμαστε σε μια νέα περίοδο. Η Σοβιετική Ένωση, με το άλλοτε κυβερνών Κομμουνιστικό Κόμμα της έχει πλέον καταρρεύσει. Αλλά είναι αλήθεια ότι τέτοια κράτη υπάρχουν ακόμα, τροποποιημένα, στην Κίνα, την Κούβα και αλλού. Και δυστυχώς, εξακολουθούν να εμπνέουν αρκετούς ανθρώπους. Αλλά συνολικά, η δύναμη και το πολιτικό βάρος των Κομμουνιστικών Κομμάτων έχουν μειωθεί. Αντίθετα, υπάρχει αύξηση του αριθμού των ανθρώπων εκείνων που προσδιορίζονται με τον αναρχισμό, ειδικά με την αναρχική κομμουνιστική του παράδοση. Άλλοι άνθρωποι παραμένουν εντυπωσιασμένοι από το έργο του Μαρξ, αλλά ενδιαφέρονται περισσότερο για τις ελευθεριακές και ανθρωπιστικές του όψεις. Τότε, με ποια έννοια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο «κομμουνισμός» σήμερα; Παραμένει η έννοια αυτή η ίδια όπως και στις προηγούμενες περιόδους; Θα εξετάσω εδώ την ιστορία καθώς και τη σημασία του όρου.

Ενώ αποκαλούνταν οι ίδιοι «σοσιαλιστές», οι θεμελιωτές του αναρχικού κινήματος Προυντόν και Μπακούνιν, κατήγγειλαν τον «κομμουνισμό». Μια χαρακτηριστική δήλωση του Προυντόν είναι ότι ο κομμουνισμός είναι ένα «δικτατορικό, αυταρχικό, δογματικό σύστημα [που] αρχίζει από το αξίωμα ότι “το άτομο είναι κατώτερο... σε σχέση με τη συλλογικότητα. Ο πολίτης ανήκει στο κράτος...”» (αναφέρεται στον Buber, 1958, σ. 30-31). Ο Μπακούνιν έγραψε: «απεχθάνομαι τον κομμουνισμό επειδή είναι η άρνηση της ελευθερίας... Δεν είμαι...

Περισσότερα …