Μετά τας γυμνασιακάς αυτού σπουδάς, καθ’ ας ανήλθεν ο κ. Αρνέλλος εις Αθήνας και ενεγράφη εις την εν τω Εθνικώ Πανεπιστημίω σχολήν των φυσικομαθηματικών. Εκεί σπουδάζων αντελήφθη ότι πολλοί εκ των καθηγητών του ήσαν υλισταί και διά του υλισμού εδηλητηρίαζον τους φοιτητάς. Ήκουσε τον καθηγητήν της φυσικής Ζωχιόν να διδάσκη καθαρά τους φοιτητάς πε΄ρι εξελίξεως υλιστικήν Δαρβίνειον θεωρίαν, δι’ ής υπεστήριζεν, ότι θεός δεν υπάρχει και ότι τα πάντα εκ της ύλης απέρρευσαν, του ανθρώπου καταγομένου εκ του ουρακοτάγκου. Ταύτα ακκούων ο Αρνέλλος παρεξύνετο το πνεύμα αυτού, ως του πάλαι του αποστόλου παύλου έλθοντος εις Αθήνας και ιδόντος «κατείδωλον ούσαν την πόλιν», και ώμοσε καθ’ εαυτόν όρκον εις τον θεόν, ότι την ζωήν του, και τας επιστημονικάς αυτού γνώσεις θα αφιέρου καθ’ ολοκληρίαν εις την εξυπηρέτησιν της Χριστιανικής ιδεολογίας και των εθνικών ιδανικών.
Πιστός λοιπόν εις τον όρκον του, ήρξατο αμέσως του αγώνος κατά του υλισμού, ως εξής. τότε ενεφανίσθη εις τον πνευματικόν του Έθνους ορίζοντα προερχόμενος εξ Αγγλίας ο Πλάτων Δρακούλης. Ενεφανίσθη δε διά της εκδόσεως συγγράμματος υπό τον τίτλον «Φως εκ των ένδυν» διά του οποίοι υπεστήριζε και υποστηρίζει έτι, την διά της εξελίξεως της ύλης γενέσεως των πάντων. Και ιδού τι λέγει, και εις τι συγκεφαλαιούτο· το όλον του συγγράμματος τούτου: «Η επιστήμη, λέγει, ο κ. Δρακούλης εις το σημείον εις ο σήμερον έφθασεν εγκατέλειψε σχεδόν την περί τυφλότητος της ύλης υπόθεσιν, ως ασυμβίβαστον προς την περί εξελίξεως ανακάλυψιν. Κράτιστοι επιστήμονες ήδη αποφαίνονται ότι άνευ της υποθέσεως ότι η ύλη αισθάνεται και νοεί, τα γεγονότα της υπάρξεως και της ζωής εν γένει θα μείνουν εσαεί ανεξήγητα». Και προχωρών λαλών προσβάλλει τον χριστιανισμόν εκτοξεύων κατ’ αυτού τας εξής βλασφημίας, επιστημονικάς δε κατ’ αυτόν γνώσεις. «Οι αρχαίοι, λέγει, ψευδοθεοί των ειδωλολατρών, Όσιρις, Μίθρας, Διόνυσος είνε διάφορα ονόματα του θεού. Η Αθηνά, η Αφροδίτη είναι ίσαι με την Αειπάρθενον Μαρίαν την γεννήσασαν τον Χριστόν, όστις δεν είνε άλλος, λέγει ο Δρακούλης η αυτός ο Σωκράτης προβιβασθείς δια της μετεμψυχώσεως από τον βαθμόν του προφήτου εις τον βαθμόν της θεότητος».
Κατά των βλασφημιών τούτων δι’ ων ο Δρακούλης προσέβαλε τον Χριστιανισμόν ουδείς εκ των Εκκλησιαστικών αρχόντων ή των Θεολόγων και των εν γένει διανοουμένων ετόλμησε να αντιταχθή, αλλά πάντες εσιώπησαν ου μην αλλά, και πλείστοι εκ των διανοουμένων απεθαύμασαν και ασπάσθησαν ως επιστημονικάς αληθείας τας κενολογίας του Δρακούλη. Η δε δημοσιογραφία και δη η «Ακρόπολις» του Γαβριηλίδη διεφήμισε το βλάσφημον τούτο σύγγραμμα, ως το νέον Ευαγγέλιον. Πάντες λέγω εσιώπησσα, ο Αρνέλλος όμως δεν εσιώπησεν. Αλλά αμέσως αντεπεξήλθε κατά του Δρακούλη, συγγράψας περισπούδαστον σύγγραμμα, δι’ ου αποδεικνύει επιστημονικώτατα, ως τεθρείας ανεμωλίους, τας κατά του Χριστιανισμού βλασφημίας του Δρακούλη. Το θείον τούτο σύγγραμμα φέρον τον τίτλον: Επιστημονική Παραφροσύνη», ήτοι κεραυνοβολισμός της υπό Πλάτωνος Ε. Δρακούλη εσωτερικής φιλοσοφίας» εξετυπώθη εν Πάτραις κατά το 1896 και το περιεχόμενον αυτού ανελύθη διά κηρύγματος επιστημονικωτάτου εν τη πλατεία του Αγίου Γεωργίου, το οποίον διήρκεσεν επί τρείς κατά συνέχειαν μήνας. Διά του συγγράμματος τούτου αποδεικνύονται ως επιστημονικαί αναντίλεκτοι αλήθειαι άπαντα τα δόγματα της Ορθοδοξίας και στεφανούται δι’ αυτού το πολύμοχθον έργον των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και το υπερκόσμιον δογματικόν μεγαλούργημα των μεγάλων της Ορθοδοξίας πατέρων. Ούτω δε το σύγγραμμα τούτο αποτελεί αληθές επιστημονικόν Ευαγγέλιον, επιπλέον άπλετον φως επί πάντων των συνταραξάντων τον ανθρώπινον πλανήτην μεγάλων προβλημάτων και δη επί του πανύψιστου προβλήματος του «Τριαδικού της Θεότητος», το οποίον η νεωτέρα φιλοσοφία προσέβαλλε και απέρριψεν ως απαράδεκτον επιστημονικώς. Πλήν του ουρανίου τούτου συγγράμματος έχει συγγράψει και πληθύν άλλων επιστημονικών και θεολογικών συγγραμμάτων και δη έχει συγγράψει πολισέλιδον σύγγραμμα, ανέκδοτον, δι ου ανατρέπει απάσας τας νεωτέρας υλιστικάς φολοσοφικάς θεωρίας του Βάκωνος και Καρτεσίου, Σπινόζα και Καντίου, Εγέλου και Αινστάιν κλπ. διασαλπίζων εν ταύτω δια των συγγραφών του και αποδεικνύων ότι τον κόσμον διευθύνουν αι ιδέαι. Θα επιπλεύση δε και θα κυριαρχήση εν τω κόσμω και θα σωθή εκ της ερχομένης νέας πολεμικής θυέλλης, το Έθνος εκείνο το οποίον θα έχη τελειοτέραν επιστημονικήν ιδεολογίαν την ανταποκρινομένην εις τας εφέσεις της ανθρωπίνης ψυχής.
Αλλ’ η δράσις του κ. Αρνέλλου, παρενοήθη τελείως και πέπλος συκοφαντιών εκάλυψε τον Θεοείκελον τούτον άνδρα, πέπλος διϋφανθείς παρά των θρησκευτικών Φαρισσαίων και πολιτικών Σαδδουκαίων, των εχόντων συμφέρον να κρατώσι τον λαόν δέσμιον εν τω σκότει τω ψεύδει και τη ατίμω κομματική δουλεία, τον δυστυχή, λέγω, λαόν, τον οποίον ο Αρνέλλος ηγωνίζετο και αγωνίζεται να διαφωτίση διά των αληθειών του Ευαγγελίου, θυσιάσας εις τον ιερόν τούτον αγώνα παν ό,τι πολύτιμον εν τω κόσμω είχεν.
Αυτός είναι ο Αρνέλλος ο οποίος ζητεί από υμάς ω αγαπητοί Πατρείς να τον εκλέξητε βουλευτήν σας γενόμενοι πρωτοπόροι της απελευθερώσεως του έθνους από της κομματικής δουλείας ήτις το καταμαστίζει και το διέφθειρε λοιπόν αυτόν ίνα από του βήματος της Βουλής διασαλπίση εις τον πεπολιτισμένον κόσμον, τον τρέμοντα «το Μπολσεβικικόν σφυρί και δρεπάνι» ότι μόνον διά της εφαρμογής του πολιτεύματος του Χριστού θα σωθή και θα ζήση.
Εγώ εποίησα ττο καθήκον μου σκιαγραφήσας εν σνικρώ τον άνδρα, ποιήσατε και υμείς ει θέλετε, ω Πατρείς, το καθήκον σας αποστέλλοντες διά της τιμίας ψήφου σας εις την Βουλήν όπως δοξάση και λαμπρύνη το Έθνους εκ του αδιεξόδου εις ο περιήλθομεν.
Γ. Π.
(Νεολόγος, 2 Μαρτίου 1933)
