Your name

Αναρχική Θεωρία

03 Μάι 2011

Ντοκουμέντο 67ου Συμβ. Εκπροσώπων FdCA

Το 2007 έφυγε με μια περαιτέρω επιδείνωση της θέσης του διεθνούς προλεταριάτου και σ’ αυτό οι Ιταλοί εργαζόμενοι δεν αποτελούν εξαίρεση. Οι προοπτικές για το μέλλον είναι ζοφερές.

Η βαθιά οικονομική κρίση κορυφώθηκε με την αύξηση των τιμών στη στεγαστική αγορά καθώς και την άνοδο των δαπανών των πρώτων υλών κάτι που έχει άμεσες επιπτώσεις στις συνθήκες διαβίωσης των πιο αδύνατων κοινωνικών τάξεων, οι οποίες βρίσκονται τώρα χωρίς εγγυήσεις και μέτρα προστασίας ως αποτέλεσμα της φτωχής κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής υποστήριξης των μισθών και της αγοραστικής τους δύναμης.

Ο προϋπολογισμός της Ιταλίας του 2008, στην πραγματικότητα, δίνει προτεραιότητα στη διευθέτηση των δημόσιων οικονομικών της χώρας, τη μείωση των φορολογικών βαρών για τις μεγάλες επιχειρήσεις και την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και των κονδυλίων για την ασφάλεια.

Η (αποκλειστικά ευρωπαϊκή) ιδεοληψία με τον αυξανόμενο πληθωρισμό και την επιθυμία να γίνουν σεβαστά τα όρια χρέους, έχει ως αποτέλεσμα τη μη μετατροπή της διετούς περιόδου ανάπτυξης της Ιταλία σε μια ευκαιρία βελτίωσης των συνθηκών ζωής των εργαζομένων της χώρας, την ικανοποίηση των αιτημάτων τους (δείτε τις άθλιες συνθήκες με τις συμβάσεις εργασίας στις δημόσιες υπηρεσίες και την πίεση στους μισθούς) και τη βελτίωση των δημόσιων υπηρεσιών (περισσότερες περικοπές σε όσα κοινωνικά επιδόματα έχουν παραμείνει). Αντί αυτού, θεωρήθηκε προτιμητέο να χρησιμοποιηθούν τα πρόσθετα έσοδα που προέρχονται από τη μη σχεδιασμένη φορολογία (το λεγόμενο tesoretto, ή ο «μικρός θησαυρός») να μειωθεί το έλλειμμα, να υποστηριχθεί η ανταγωνιστικότητα των ιταλικών επιχειρήσεων με τη βοήθεια φορολογικών επιδομάτων και να αυξηθεί η χρηματοδότηση της χώρας για στρατιωτικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό καθώς και να αυξηθούν τα μέτρα ασφαλείας.

Έτσι, οι ανάγκες του ιταλικού καπιταλισμού και του ιταλικού Κράτους επιβάλλονται κατ’ αυτόν τον τρόπο σε ολόκληρη τη χώρα, υπαγορεύοντας την τάξη πραγμάτων και τις προτεραιότητες που επιθυμούν μέσω αποφάσεων για την οικονομική και κοινωνική πολιτική, καθώς και μέσω της επιθετικής χρήσης των ΜΜΕ χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε πραγματική αντίσταση. Τελευταίο, αλλά όχι ασήμαντο, είναι το θέαμα του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, όπου όλο το πολιτικό φάσμα με τα πλήρη συμφέροντά του σαρκάζει σε βάρος των πραγματικών προβλημάτων των εργαζομένων, οι οποίοι συνεχίζουν να βρίσκονται υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του πολιτικού κόσμου.

Αυτή είναι η τρέχουσα κατάσταση, περιληπτικά δοσμένη. Εντούτοις, είναι δυνατό να επικεντρώσουμε σε ορισμένους τομείς ιδιαίτερης σπουδαιότητας, και για τη δράση των αναρχικών κομμουνιστών και για τη δράση των πυρήνων αντίστασης σε επίπεδο βάσης που κάνουν ήδη πειραματικά την εμφάνισή τους.

Οι μισθοί και οι συμβάσεις

Η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, που εξαναγκάζει σε φτηνές, αλλά ελάχιστες, υπηρεσίες καθολικού χαρακτήρα, αναγκάζοντάς μας να πληρώνουμε περισσότερα εάν θέλουμε να τύχουμε ικανοποιητικών υπηρεσιών καθώς και η μεταφορά των συντάξεων σε οικονομικούς χρηματικούς οργανισμούς, που μας αναγκάζει να παίξουμε στο χρηματιστήριο και ίσως να συνωμοτήσουμε πίσω από την πλάτη άλλων εργαζομένων για να προστατεύσουμε τις δικές μας συντάξεις, είναι ήδη μερικές από τις δομικές πτυχές της πραγματικής μείωσης των άμεσων μισθών και της εξαφάνισης των καθυστερούμενων και έμμεσων μισθών.

Η μειωμένη αγοραστική δύναμη των μισθών φαίνεται να ανησυχεί ορισμένες φυσιογνωμίες, ανθρώπους από τους οποίους ελάχιστοι θα...

Περισσότερα …