Ένα κείμενο της Alianza de Los Comunistas Libertarios (Συμμαχία Ελευθεριακών Κομμουνιστών) από το Μεξικό
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έχει επικρατήσει μια λανθασμένη αντίληψη όσον αφορά τις απόψεις των αναρχικών για τα κόμματα. Στο κείμενο αυτό, ως επαναστάτες αναρχικοί, επιθυμούμε να διευκρινίσουμε λίγο το θέμα.
Θα αρχίσουμε λέγοντας ότι η ιδεολογία μας έχει ρίζες στις φιλοσοφικές και πολιτικές ιδέες του Ρώσου επαναστάτη Μιχαήλ Μπακούνιν. Λέγοντας αυτό, πιστεύουμε ότι, ως μαχητής που θυσιάστηκε για την υπόθεση των εργαζομένων και, επομένως, εχθρός της αστικής καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της κρατικής καταστολής, ο Μπακούνιν κατανόησε τέλεια την ιστορική ανάγκη για ένα επαναστατικό κόμμα το οποίο να αποτελείται από τα αφοσιωμένα εκείνα στοιχεία που θυσιάζονται για την επαναστατική υπόθεση και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της.
Ο Μπακούνιν, όχι μόνο συνειδητοποίησε την ανάγκη για μια οργάνωση με αυτά τα χαρακτηριστικά αλλά συγκρότησε ουσιαστικά μια τέτοια οργάνωση το 1868 η οποία ονομάστηκε Συμμαχία Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. Η Συμμαχία ιδρύθηκε την ίδια περίοδο με την Διεθνή Ένωση Εργαζομένων (Α’ Διεθνή) και τα μέλη της κατηγορήθηκαν άδικα και εσφαλμένα από τους μαρξιστές ότι «ήθελαν να αποδυναμώσουν τη Διεθνή συγκροτώντας μια νέα από τα μέσα». Εντούτοις, η πραγματικότητα ήταν εντελώς διαφορετική δεδομένου ότι, πέρα από όποια επιθυμία αποδυνάμωσής της, ο Μπακούνιν είχε συνειδητοποιήσει πάρα πολύ σωστά ότι το πιο κατάλληλο συμπλήρωμα της Διεθνούς των εργαζομένων θα ήταν μια οργάνωση των καλύτερων στοιχείων με ένα υψηλό επίπεδο επαναστατικής συνείδησης, που θα μπορούσε να οδηγήσει έναν μεγάλο αριθμό εργαζομένων οργανωμένων στη Διεθνή σε μια αυθεντική σοσιαλιστική και επαναστατική κατεύθυνση. Έτσι περιέγραψε ο Μιχαήλ Μπακούνιν τη σχέση μεταξύ της επαναστατικής οργάνωσης της εμπροσθοφυλακής (της Συμμαχίας) και του απέραντου αυτού τρομερού μαζικού Προλεταριακού Μετώπου, της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων.
«Η Συμμαχία είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα της Διεθνούς. Αλλά η Διεθνής και η Συμμαχία ενώ έχουν τους ίδιους απώτερους στόχους, εκτελούν διαφορετικές λειτουργίες. Η Διεθνής αγωνίζεται για την ενοποίηση των εργατικών μαζών, των εκατομμυρίων εργαζομένων, ανεξάρτητα από υπηκοότητα και εθνικά όρια ή θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις, σε ένα συμπαγές σώμα. Η Συμμαχία, από την άλλη πλευρά, προσπαθεί να δώσει στις μάζες αυτές μια πραγματικά επαναστατική κατεύθυνση. Τα προγράμματα του ενός και άλλου, χωρίς από καμιά άποψη να αντιτάσσονται το ένα στο άλλο, διαφέρουν μόνο στο βαθμό της επαναστατικής τους ανάπτυξης. Η Διεθνής περιέχει το μικρόβιο, αλλά μόνο το μικρόβιο, ολόκληρου του προγράμματος της Συμμαχίας. Το πρόγραμμα της Συμμαχίας αντιπροσωπεύει το πληρέστερο ξετύλιγμα αυτού της Διεθνούς».
Αν και εμείς οι αναρχικοί αναγνωρίζουμε την ανάγκη συγκρότησης μιας επαναστατικής οργάνωσης με την τακτική και ιδεολογική ενότητα, της οποίας στόχος θα είναι να ενθαρρύνει την ανάπτυξη της εργατικής συνείδησης, του επαναστατικού ιστορικού ρόλου των εργατών ώστε να ξεφορτωθούν τον καπιταλισμό και τους θεσμούς της ανισότητας, απορρίπτουμε τη χρήση του όρου «κόμμα» όταν αναφερόμαστε σε μια τέτοια οργάνωση. Απορρίπτουμε τη χρήση αυτού του όρου για δύο λόγους οι οποίοι προέρχονται από τη λέξη αυτή. Ο πρώτος είναι η σύγχυση με τα αστικά πολιτικά κόμματα και ο δεύτερος είναι η μαρξιστική-λενινιστική έννοια του κόμματος. Αυτές τις δύο ιδέες θα εξετάζουμε κατωτέρω.
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ «ΚΟΜΜΑΤΟΣ»
Ως...
Του Wayne Price - (NEFAC – προσωπικές απόψεις)
Οι αντιφατικές έννοιες του «κομμουνισμού»: μια διπλή κοινωνία, από τη μια, κοινωνία ελευθερίας και, από την άλλη, κοινωνία ολοκληρωτισμού.
Τι εννοούσαν ο Μπακούνιν, ο Κροπότκιν και ο Μαρξ με τη λέξη κομμουνισμός και πώς ο όρος αυτός αλλοιώθηκε από τους λενινιστές.
Υπήρξε ένα όραμα, ονομαζόμενο «κομμουνισμός» το οποίο διατηρήθηκε ζωντανό από τον Κροπότκιν και άλλους αναρχικούς κομμουνιστές κατά το 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα. Ο Μαρξ και ο Ένγκελς μοιράστηκαν ουσιαστικά τον ίδιο στόχο: Σε μια α-κρατική, αταξική, κοινωνία κομμουνισμού, τα μέσα παραγωγής θα ήσαν κοινής ιδιοκτησίας...
Η σύλληψις του κ. Μαγκανάρα
Εκτός της καταδιώξεως των Αρνελλιστών ήρξατο και η καταδίωξις των ως αναρχικών θεωρουμένων. Αι Αρχαί μας, κατόπιν ανωτέρας διαταγής συνέλαβον τον κ. Ι. Μαγκανάραν, όστις άλλοτε μεν ήτο υπεύθυνος συντάκτης της αναρχικής εφημερίδος «Επί τα Πρόσω», εξακολουθεί δε ακόμη να γράφη εν αυτή. Ο συλληφθείς ωδηγήθη εις την Μοιραρχίαν μέχρι ου αποφασισθή, εάν θα προφυλακισθή ή όχι. Πληροφορούμεθα, ότι εκτός του συλληφθέντος, θα επιδιωχθή η ανακάλυψις και σύλληψις άλλων αναρχικών.
Αν δεν απατώμεθα δε, σήμερον εν τω Πλημμελειοδικείω δικάζεται ο αυτός Μαγκανάρας επί απειθεία κατά των Αρχών. Η υπόθεσις δεν είνε σχετική με τα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018