Jose Antonio Gutierrez D.
Η νίκη του «Όχι» στην Ιρλανδία αποτελεί σαφή επίδειξη έλλειψης υποστήριξης εκ μέρους των λαών στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα που προωθείται από τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών και τις διεθνείς εταιρίες που συγκεντρώνονται στο καπιταλιστικό καρτέλ, την Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Στρογγυλής Τραπέζης των Βιομηχάνων (ERT). Η απόρριψη αυτή από τη χώρα με τα πιο υψηλά επίπεδα έγκρισης και δημοτικότητας για την Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει ότι απαιτείται μια διαφορετική μορφή ευρωπαϊκής ενότητας, μιας πραγματικής ενότητας όλων των ανθρώπων. Το χάσμα μεταξύ της κοινής γνώμης και «των αντιπροσώπων τους» είναι σαφές σημάδι της κρίσης στην οποία βρίσκεται η αντιπροσωπευτική δημοκρατία και ένδειξη ανάγκης για την άμεση δημοκρατία.
Ενάντια σε όλες (σχεδόν) τις προβλέψεις εκ μέρους της πολιτικής ελίτ, η Συνθήκη της Λισσαβόνας απορρίφθηκε από το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία. Με συμμετοχή του πάνω από το 50% του εκλογικού σώματος, το «Όχι» κέρδισε μόλις πάνω από το 53% των ψήφων. Το αποτέλεσμα είναι κάτι σαν ένας κουβάς κρύο νερό για την ιρλανδική και ευρωπαϊκή ελίτ. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το αποτέλεσμα είναι αιτία της συμμετοχής της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι αμφισβητούν την πιθανότητα να ψηφίσουν για μια τέτοια Συνθήκη από μια Ευρωπαϊκή Ένωση που γίνεται όλο και λιγότερο δημοκρατική, ολοένα και πιο γραφειοκρατική.
Χρησιμοποιήθηκε κάθε πιθανό μέσο άσκησης πίεσης στο εκλογικό σώμα για να επικυρωθεί η Συνθήκη: δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας από τα ΜΜΕ που προέβλεψαν κάθε είδος τρομερών συνεπειών για την οικονομία και την κοινωνία εάν υπερίσχυε το «Όχι», κατακλυσμός μηνυμάτων στα ραδιόφωνα και τα τηλεοπτικά κανάλια καλώντας τον κόσμο να ψηφίσει «Ναι» σε μία προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου. Και αντί να παρέχει πληροφορίες όσο το δυνατόν πιο αμερόληπτες, ο Τύπος επέλεξε την προώθηση μιας ενθουσιώδους και αδιάντροπης υποστήριξης της επικύρωσης της Συνθήκης. Δοκιμάστηκαν τα πάντα. Όλα έγιναν προκειμένου να εξασφαλιστεί η υπερψήφιση του «Ναι». Όλα εκτός από ένα πράγμα - ένα οποιοδήποτε πειστικό επιχείρημα υπέρ της Συνθήκης.
Ψηφίστε «Ναι», ψηφίστε με κλειστά τα μάτια…
Η προπαγάνδα υπέρ της Συνθήκης άρχισε αργά ώστε να αποφευχθεί κάθε διάλογος, και δεν παρείχε ποτέ σοβαρά επιχειρήματα υπέρ της επικύρωσης της Συνθήκης, καθώς επικεντρώθηκε σε διάφορα μειλίχια κλισέ, κουρασμένα συνθήματα και χωρίς νόημα φράσεις, όπως «Ναι στην Ευρώπη», «Για περισσότερες εργασίες, ψηφίστε ναι», «Μείνετε στην καρδιά της Ευρώπης», «Αυτό που είναι καλό για την Ιρλανδία, είναι καλό και για την Ευρώπη» κ.λπ. Εκτός από την επιδίωξη να ενσταλαχθεί ο φόβος στην καρδιά του εκλογικού σώματος, το στρατόπεδο του «Ναι» συμπεριφέρθηκε άσχημα, δοκιμάζοντας να κοροϊδέψει το εκλογικό σώμα αυτής της χώρας (η οποία έχει από τα πιο υψηλά επίπεδα υποστήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ολόκληρη την Ένωση) υποστηρίζοντας ότι η Συνθήκη της Λισσαβόνας και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν ακριβώς την ίδια σημασία. Σύμφωνα με αυτούς, το «Όχι» στη Συνθήκη θα σήμαινε «Όχι» και στην Ευρώπη…
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η πλευρά του «Ναι» με την εκστρατεία της στάθηκε ανίκανη να παρέχει πειστικά επιχειρήματα επειδή δεν είχε κανένα τέτοιο: δεν μπορούσε να παρουσιάσει στον μέσο πολίτη της Δημοκρατίας ποια οφέλη θα έφερνε η Συνθήκη ή με ποιο τρόπο θα ωφελούσε τα συμφέροντα...
Ο συγγραφέας του βιβλίου υπήρξε μέλος της ομάδας Στίνα, μιας επαναστατικής ντεφαιτιστικής οργάνωσης που δεν θεωρούσε τον Β’ Παγκόσμιο αντιφασιστικό αλλά ιμπεριαλιστικό.
Ο Οικονομόπουλος στο βιβλίο του παρουσιάζει τις εγκληματικές παλινωδίες της ηγεσίας του ΚΚΕ, θεωρώντας ότι είναι λάθος να μιλάει κανείς για «ρεφορμιστικές ηγεσίες που πρόδωσαν την επανάσταση» και υποστηρίζοντας την άποψη ότι το ΚΚΕ ήταν (και είναι) ένα ολοκληρωτικό κόμμα, που στόχευε στην κατάληψη της εξουσίας για να ακολουθήσει το παράδειγμα της Αλβανίας ή της Βουλγαρίας, αλλά προσπαθούσε ταυτόχρονα να ακολουθήσει πειθήνια τις οδηγίες του Στάλιν χαρακτηρίζοντας τους Άγγλους «σύμμαχους».
Ταυτόχρονα, έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο (Ο ΕΛΑΣ...
Οι αναρχικές ιδέες έφτασαν στην Παλαιστίνη στις αρχές του 20ού αιώνα μέσα από ένα μεγάλο κύμα Εβραίων μεταναστών κυρίως από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (Ρωσία, Λιθουανία, Ουκρανία και Πολωνία). Οι ιδέες του Πέτρου Κροπότκιν και του Λέοντα Τολστόϊ έτυχαν αξιοσημείωτης επίδρασης σε ονομαστούς υποστηρικτές του αριστερού σιωνισμού, ανάμεσα στους άλλους στους Yitzhak Tabenkin, Berl Katzenelson και Mark Yarblum. Ο δε οργανωτής του ιουδαϊκού κινήματος αυτοάμυνας Joseph Trumpeldor, ήρθε αρκετά κοντά στις ιδέες του αναρχοσυνδικαλισμού. Οι αναρχικές ιδέες είχαν, επίσης, αξιοσημείωτη επίδραση στη διαμόρφωση κοινωνικοπολιτικών κινημάτων, όπως τα Poalei Zion, Zeirei-Zion, He-Halutz
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018