O George Balkanski (του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Georgi Grigoroff) – γνωστός και ως George ή Gregory Balkanski ή Balkansky καθώς και με άλλα ψευδώνυμα όπως Georgi Khadjiev και Georgi Grigoriev – γεννήθηκε στις 16 Απρίλη 1906.
Η οικογένειά του ήταν αγροτική και ζούσε στα βόρεια της Βουλγαρίας. Από το 1920, σε ηλικία 14 χρόνων, ο George Balkanski αυτοχαρακτηρίζεται αναρχικός και τον επόμενο χρόνο γίνεται μέλος της Αναρχικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας Βουλγαρίας (FACB). Το 1925, αποφεύγει απόπειρα δολοφονίας του από κύκλους των βασιλικών, καταφεύγοντας στην Τσεχοσλοβακία. Επιστρέφει, όμως, στη Βουλγαρία, για να μεταβεί στη Γαλλία το 1927, όπου σπουδάζει Αγρονομία στην Τουλούζη. Παράλληλα, είναι ο συγγραφέας - με το πραγματικό του όνομα - μιας εργασίας με τίτλο με τίτλο «Αγροτική μεταρρύθμιση και κολλεκτιβοποίηση στη Βουλγαρία».
Τον Νοέμβρη του 1936, βρίσκεται στην Ισπανία ως εκπρόσωπος της FACB στο κοινό συνέδριο CNT-FAI. Επιστρέφει στη Βουλγαρία και το διάστημα 1938-1939 γνωρίζει τις φυλακές και μετέπειτα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, απ’ όπου απελευθερώνεται στις 19 Σεπτέμβρη 1944.
Μετά από ένα χρόνο σχεδόν καθεστώτος σχετικής ελευθερίας στη χώρα, το Κομμουνιστικό Κόμμα αναλαμβάνει το ρόλο να εξαφανίσει το αναρχικό κίνημα και σχεδόν χίλιοι αναρχικοί συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. Ο Balkanski καταφέρνει να αποφύγει τη σύλληψη και τη φυλάκιση, αναγκάζεται να χωρίσει με τη σύζυγό του και εγκαθίσταται οριστικά στη Γαλλία στις αρχές του 1950. Εκεί παίρνει ενεργό μέρος στη ζωή και τις δραστηριότητες του εξόριστου βουλγάρικου αναρχικού κινήματος διαμέσου της Ένωσης Βούλγαρων Αναρχικών (UAB), της επιθεώρησης της Ένωσης με τίτλο «Ο Δρόμος μας» και των εκδόσεών της. Επίσης, συμμετέχει ενεργά στη συγκρότηση της Διεθνούς των Αναρχικών Ομοσπονδιών (IFA). Είναι, επίσης, συγγραφέας έργων για την αναρχική οργάνωση, την ιστορία του αναρχικού κινήματος της Βουλγαρίας, το ζήτημα των εθνοτήτων και τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Στο Παρίσι, ζει με την Madeleine Lamberet, αναρχική ζωγράφο και σχεδιάστρια.
Μετά την Πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση της σοβιετικής δικτατορίας, επιστρέφει στη Βουλγαρία, όπου επανασυνδέεται με την πρώτη σύζυγό του και αγωνίζεται για την αναδιοργάνωση του αναρχικού κινήματος στη χώρα, μέσα από την ίδρυση της Βουλγάρικης Αναρχικής Ομοσπονδίας. Πέθανε στις 12 Οκτώβρη 1996 στη Σόφια.
* Στοιχεία πάρθηκαν από το διαδίκτυο. Σύνθεση κειμένου 17/11/2006.
...Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης
Με την ιεραρχική οργάνωση της κοινωνίας, κατάσταση η οποία, πρώτα και κύρια, οφείλεται στην οικονομική και κοινωνική εκμετάλλευση από τα κάθε είδους αφεντικά, δημιουργήθηκαν μεγάλες κοινωνικές διαστρωματώσεις που είχαν εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα μεταξύ τους, οι τάξεις. Η μέχρι τώρα ιστορική εξέλιξη της ανθρωπότητας έχει σημαδευτεί και εξακολουθεί να σημαδεύεται από την πάλη εκείνη ανάμεσα στις δύο βασικές κοινωνικές τάξεις, τα αφεντικά και τους προλετάριους (με ό,τι κι αν οι όροι αυτοί συνεπάγονται σήμερα).
Η ουσία κάθε εξουσιαστικής και εκμεταλλευτικής κοινωνίας είναι οι ιεραρχικές της δομές οι οποίες αποτελούν μια γενικευμένη πραγματικότητα. Η κάθε αλλαγή που σημειωνόταν...
Ένα ελεύθερο κείμενο για τους Αγανακτισμένους & την Απεργία
“Columno Durruti”
Στις 27-28/6 έχουμε απεργία. Έχουμε γιατί με το στανιό βάλαμε τα τσογλάνια της ΓΣΕΕ να την κηρύξουν. Δεν θα πάμε με το ΠΑΜΕ γιατί κάθε φορά που ανέλαβαν οι ειδικοί -ακόμα και του αγώνα- να μας εκπροσωπήσουν μας πούλησαν. Δεν θα πάμε με τη ΓΣΕΕ γιατί αυτοί έτσι κι αλλιώς στόχο είχαν να μας πουλήσουν. Στην πλατεία έχουμε πάει πολλές φορές, μιλήσαμε συμφωνήσαμε και διαφωνήσαμε, σήμερα όμως θα πάρουμε τις σημαίες μας μαζί, όχι για να ξεχωρίσουμε απ’ τον κόσμο αλλά γιατί καλώς κακώς πιστεύουμε ότι σημαίνουν ακόμα κάτι.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018