Το παρακάτω είναι ένα σύντομο απόσπασμα από το βιβλίο του Mairtin O'Cathain "With a bent elbow and a clenched fist" (Με λυγισμένο αγκώνα και σφιγμένη γροθιά) - Μια σύντομη ιστορία των Αναρχικών της Γλασκώβης
Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Επανάστασης, πιθανότατα γύρω στο 1937, ένας Γκλασγουεϊνός (Glaswegian) που είχε πάει να πολεμήσει τον Φράνκο, συνελήφθη από τις σταλινικές αρχές που βρίσκονταν τότε στη διαδικασία συντριβής της επανάστασης. Αυτό το ανώνυμο άτομο, που έγινε δημοφιλές από το θεατρικό έργο From the Calton to Catalonia του Willie Maley, ήταν "αρχηγός aff" των Cheeky Forty, μιας συμμορίας με έδρα το Garngad, και συνελήφθη στην Ισπανία για "χουλιγκανισμό". Το να πολεμάει το κράτος για χρόνια στο κατώφλι του σπιτιού του είχε προφανώς ανοίξει την όρεξη αυτού του χαρακτήρα για μια πιο μεγάλης κλίμακας εμπλοκή. Θα μπορούσε κανείς εύκολα να ισχυριστεί ότι γενιές εγκληματιών της Γλασκώβης επαναστάτησαν ενάντια στο status quo για την υπόθεση του αναρχισμού, αλλά τότε πολλοί αναρχικοί ίσως να μη συμφωνούσαν με μια τέτοια ένταξη. Σίγουρα, η ουσία του θέματος είναι ότι η Γλασκώβη είχε και συνεχίζει να έχει μια μακρά και αξιοσέβαστη ιστορία εξέγερσης. Ο αναρχισμός έχει βρει κεντρικό ρόλο, θα έλεγα, σε αυτή την εξέλιξη και, επιπλέον, έχει βρει πάντα ένα φιλόξενο σπίτι στις πολυκατοικίες, τα εργοστάσια, τις παμπ, τις αίθουσες και τα πίσω δωμάτια, καθώς και στις καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων της Γλασκώβης. Αλλά τι είναι αυτό;
Ο ορισμός του αναρχισμού είναι μερικές φορές σαν να προσπαθείς να κοσκινίσεις το φως του ήλιου - καθώς είναι αναρχικός, αψηφά τον ορισμό και εξελίσσεται ενάντια σε αυτόν. Υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου, μόνο μερικές γενικές αρχές στις οποίες συμφωνούν οι περισσότεροι αναρχικοί. Αυτές προέρχονται από τον πρώιμο πρωτοπόρο του κινήματος, τον Μιχαήλ Μπακούνιν, ο οποίος συνόψισε την ιδέα λέγοντας ότι ο σοσιαλισμός χωρίς ελευθερία είναι τυραννία, όπως η ελευθερία χωρίς σοσιαλισμό είναι εκμετάλλευση. Αυτά τα δύο στοιχεία είναι τα θεμελιώδη της αναρχίας - η ελευθερία και η ισότητα - σε ίσο βαθμό και στο σύνολό τους, με μοναδικό γνώμονα το προφανές γεγονός ότι η ελευθερία είναι ελευθερία μόνο όταν δεν παρεμβαίνει στην ελευθερία των άλλων. Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν μια υπερβολικά απλουστευτική περιγραφή μιας βαθιάς και λεπτής φιλοσοφίας, αλλά είναι καλύτερο από το να ορίζουμε τους αναρχικούς με βάση το τι αντιτιθέμεθα. Υπάρχουν πολυάριθμες παραδόσεις και διαφορές μεταξύ των αναρχικών, αλλά αυτό το βιβλίο θα προσπαθήσει στο μέτρο του δυνατού να ακολουθήσει τη θέση "αναρχισμός χωρίς επίθετα". Σημαντικό υλικό σχετικά με τους αναρχικούς της Γλασκώβης είναι ήδη διαθέσιμο και πολλοί αναρχικοί σε όλο τον κόσμο μπορεί κάποια στιγμή να έχουν ακούσει για τον Guy Aldred ή τον Stuart Christie.
Το βιβλίο του Mark Shipway "Anti-Parliamentary Communism", που εκδόθηκε το 1996, συγκέντρωσε πολλά από τα σκέλη (strands) του αναρχισμού στη Γλασκώβη και τα παρουσίασε με διαυγή και ελκυστικό τρόπο. Το έργο αυτό βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο βιβλίο του John Taylor Caldwell του 1988, Come Dungeons Dark, το οποίο περιέγραφε τη ζωή και το έργο του Guy Aldred. Ακολούθησε η αυτοβιογραφία του ίδιου του Caldwell σε δύο τόμους που εκδόθηκαν...
Octavio Alberola
Σημείωση μεταφραστή: Μια από τις άγνωστες στιγμές του Αναρχικού απελευθερωτικού αγώνα στην Βόρεια Αμερική, είναι η επονομαζόμενη Κομμούνα της «Μπάχα Καλιφόρνια», μια λωρίδα γης που είναι η βορειότερη και δυτικότερη Πολιτεία του σημερινού Μεξικού. Εκεί οι Μεξικανοί Αναρχικοί μαζί με Αμερικανούς συνδικαλιστές των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW) κατάφεραν να την απελευθερώσουν έστω και για λίγο και να γράψουν ακόμα μια μεγάλη σελίδα στην επαναστατική ιστορία που η κατεστημένη αφήγηση αποκρύπτει.
«Αφήστε τους ανθρώπους να πάρουν στην κατοχή τους τα εργοστάσια, τα ορυχεία κ.λπ.» Η εξέγερση έπρεπε να ανάψει το φυτίλι της επανάστασης και η τελευταία έπρεπε...
Οργανωτικό συμβόλαιο
Το Οργανωτικό Συμβόλαιο ορίζεται συγκεκριμένα από αυτό που αποτελεί την ουσιαστική βάση του αναρχισμού, δηλαδή από μια διττή διαβεβαίωση:
- την πρωτοκαθεδρία του ατόμου.
- την αναγκαιότητα του να ζει κανείς μέσα στην κοινωνία.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο αναρχισμός αποκηρύσσει κάθε αυταρχισμό: αυτόν του καθαρού ατομικισμού με την απόρριψη της κοινωνίας και αυτόν του καθαρού κομμουνισμού που επιδιώκει να αγνοήσει το άτομο. Ο αναρχισμός δεν είναι μια σύνθεση ανταγωνιστικών αρχών, αλλά μια αντιπαράθεση συγκεκριμένων, ζωντανών πραγματικοτήτων, η σύγκλιση των οποίων πρέπει να αναζητηθεί σε μια ισορροπία τόσο ελαστική όσο και η ίδια η ζωή.
Έτσι,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018