Καταλάβετε τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις και τα νοσοκομεία! Καταλάβετε τα πανεπιστήμια και τις σχολές! Γενική απεργία!
Στη συλλογική και ιστορική φαντασία, με το Λαϊκό Μέτωπο θυμόμαστε δύο γεγονότα που έλαβαν χώρα το καλοκαίρι του 1936: το ένα στη Γαλλία και το άλλο στην Ισπανία. Στη Γαλλία, ένα αυθόρμητο κύμα απεργιών σάρωσε τη χώρα τον Ιούνιο του 1936 μετά τη νίκη μιας συμμαχίας διαφόρων πολιτικών κομμάτων από την άκρα αριστερά (Κομμουνιστικό Κόμμα, PCF), τους σοσιαλδημοκράτες (Σοσιαλιστικό Κόμμα, SFIO) και την κεντροαριστερά (Ριζοσπαστικό Κόμμα). Στην Ισπανία, στις 19 Ιουλίου 1936, ξεκίνησε μια μαζική εξέγερση που ξεκίνησε από τον πληθυσμό και τους αναρχικούς της CNT-IAA ενάντια στο φασιστικό πραξικόπημα του στρατηγού Φράνκο, ο οποίος απαντούσε στην εκλογή ενός συνασπισμού ριζοσπαστικών αριστερών, αριστερών και ρεπουμπλικανικών κομμάτων.
Στη Γαλλία, εκατομμύρια απεργοί είχαν κατέλαβαν τα εργοστάσιά τους το 1936, χωρίς να περιμένουν οδηγίες από τα πολιτικά κόμματα, αλλά συχνά ακόμη και ΑΝΤΙΘΕΤΑ στις οδηγίες για επίδειξη μετριοπάθειας από τα πολιτικά κόμματα. Με τον τρόπο αυτό, δημιούργησαν μια τέτοια ισορροπία δυνάμεων ενάντια στους εργοδότες και την αστική τάξη, ώστε οι τελευταίοι έκαναν παραχωρήσεις προς αυτούς πιο γρήγορα από ποτέ άλλοτε στην κοινωνική ιστορία αυτής της χώρας - από φόβο μήπως οι απεργοί ριζοσπαστικοποιηθούν περαιτέρω και η εξέγερση μετατραπεί σε επανάσταση.
Και ήταν τα αριστερά κόμματα του Λαϊκού Μετώπου που ανέκοψαν τη δυναμική των απεργών καλώντας τους να τερματίσουν το κίνημά τους. Για παράδειγμα, ο επικεφαλής κομμουνιστής Maurice Thorez διακήρυξε περίφημα: "Πρέπει να ξέρετε πώς να τερματίσετε μια απεργία". Αυτή ήταν μόνο η πρώτη προδοσία της Αριστεράς και η αρχή μιας μακράς σειράς που έληξε τραγικά: το Γαλλικό Λαϊκό Μέτωπο εγκατέλειψε το Ισπανικό Λαϊκό Μέτωπο, το οποίο τελικά συντρίφθηκε από τα στρατεύματα του Φράνκο, με την υποστήριξη της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας. Το 1938, ο ριζοσπάστης σοσιαλιστής [Édouard] Daladier υπέγραψε τους νόμους για τους "ανεπιθύμητους αλλοδαπούς", οι οποίοι αποτελούσαν πρόγευση των αντιμεταναστευτικών νόμων του σημερινού Γάλλου υπουργού Εσωτερικών Darmanin. Και στη συνέχεια, το 1940, το Λαϊκό Μέτωπο ψήφισε 569 ψήφους υπέρ και μόνο 80 κατά στη Βουλή των Αντιπροσώπων για να παραδώσει την πλήρη εξουσία στον στρατάρχη Πεταίν [το καθεστώς του Βισύ] (1).
Το Λαϊκό Μέτωπο υπέστη επίσης μια καταστροφική μοίρα στην Ισπανία: ενώ η ελευθεριακή επανάσταση που ξεκίνησαν οι αναρχικοί στις 19 Ιουλίου 1936 προσπαθούσε να οικοδομήσει ένα διαφορετικό μέλλον απαλλαγμένο από το κράτος και τον καπιταλισμό εν μέσω εξαιρετικά αντίξοων συνθηκών, η ρεπουμπλικανική κυβέρνηση συνέχισε να τους παρεμβ’αλει σοβαρά εμπόδια. Αυτή η κυβέρνηση δυστυχώς υποστηρίχθηκε από ορισμένους αναρχικούς που πίστευαν ότι οι Ρεπουμπλικάνοι είχαν σοβαρό σκοπό να σταματήσουν τον φασισμό. Αλλά πολλοί ρεπουμπλικάνοι, ξεκινώντας από τους κομμουνιστές, δυστυχώς εξακολουθούσαν να προτιμούν τον φασισμό από τον αναρχισμό. Και τον Μάιο του 1937, το Ισπανικό Λαϊκό Μέτωπο μαχαίρωσε πισώπλατα τους αναρχικούς επαναστάτες της CNT-FAI και τους ανορθόδοξους κομμουνιστές του POUM. Αυτό ήταν το τέλος της επανάστασης και, λίγο αργότερα, η ήττα του Λαϊκού Μετώπου κατά του φασισμού.
Η ιστορία πρέπει να μας διδάξει: Αν οι εργάτες είναι ενωμένοι και δρουν ανεξάρτητα και άμεσα, χωρίς να υπακούουν στις οδηγίες των πολιτικών κομμάτων, οι οποίες καταλήγουν πάντα σε...
Το αντιφασιστικό εκλογικό κύμα στέρησε από την ακροδεξιά την πλειοψηφία. Είναι ένα τράνταγμα για μια ανάσα. Η λαϊκή κινητοποίηση για να βάλουμε ένα τελευταίο μπαράζ πρέπει να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα για να ξαναχτίσουμε τα πολιτικά, συνδικαλιστικά και κοινοτικά εργαλεία για τη χειραφέτηση της κοινωνικής μας τάξης, των εργαζομένων. Μπορούμε να ανατρέψουμε την ακροδεξιά μόνο με την ανοικοδόμηση ενός επιθυμητού πολιτικού σχεδίου ισότητας και δικαιοσύνης.
Υπό τη χορηγία του συντηρητικού καθολικού δισεκατομμυριούχου Vincent Bolloré και της αυτοκρατορίας του στα μέσα ενημέρωσης (Canal+, Cnews, Journal du dimanche, Paris-Match, Europe 1, κ.λπ.), το RN έχει ενώσει τις δυνάμεις του με τους Ρεπουμπλικάνους του Ciotti....
Η γενική απεργία του 1973
Πριν από 51 χρόνια, χιλιάδες εργοστάσια, χώροι εργασίας και εργοτάξια καταλήφθηκαν μαζικά από εργάτες, φοιτητές και το σύνολο του λαού απέναντι στο πραξικόπημα, το οποίο είχε αρχίσει να υποβόσκει από το 1968, βήμα προς βήμα, ακόμη και από τις φήμες για πραξικόπημα το 1964. Οι εργάτες είχαν έναν ξεκάθαρο ορισμό από την ίδρυση της CNT εκείνη τη χρονιά: "αν γίνει πραξικόπημα, θα γίνει απεργία". Αυτό ήταν που κατέστησε δυνατό το γεγονός ότι, μέσα σε λίγες ώρες, το κρύο πρωινό της 27ης Ιουνίου, καταλήφθηκαν αμέτρητοι χώροι εργασίας, ακόμη και κάποιοι χωρίς προηγούμενη συνδικαλιστική οργάνωση.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018