Το αντιφασιστικό εκλογικό κύμα στέρησε από την ακροδεξιά την πλειοψηφία. Είναι ένα τράνταγμα για μια ανάσα. Η λαϊκή κινητοποίηση για να βάλουμε ένα τελευταίο μπαράζ πρέπει να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα για να ξαναχτίσουμε τα πολιτικά, συνδικαλιστικά και κοινοτικά εργαλεία για τη χειραφέτηση της κοινωνικής μας τάξης, των εργαζομένων. Μπορούμε να ανατρέψουμε την ακροδεξιά μόνο με την ανοικοδόμηση ενός επιθυμητού πολιτικού σχεδίου ισότητας και δικαιοσύνης.
Υπό τη χορηγία του συντηρητικού καθολικού δισεκατομμυριούχου Vincent Bolloré και της αυτοκρατορίας του στα μέσα ενημέρωσης (Canal+, Cnews, Journal du dimanche, Paris-Match, Europe 1, κ.λπ.), το RN έχει ενώσει τις δυνάμεις του με τους Ρεπουμπλικάνους του Ciotti. Μια συμμαχία που θα επιτρέψει στους φασίστες να διπλασιάσουν το εκλογικό τους σώμα και να αυξήσουν επικίνδυνα τον αριθμό των βουλευτών τους. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι ο Μπαρδέλλα έχει αναλάβει την ηγεσία των ακροδεξιών φιλοπουτινικών ευρωβουλευτών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η δυναμική του RN εξαπολύει ρατσιστική, ομοφοβική και τρανσφοβική φυσική και λεκτική επιθετικότητα στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς... Ως η τρίτη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στη Εθνική Συνέλευση αλλά το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα, το RN θα μπορέσει να ενισχύσει τον "αντισυστημικό" του λόγο μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2027, το "μοναδικό κόμμα που δεν έχουμε δοκιμάσει ακόμα". Ο κίνδυνος παραμένει.
Ένα κοινοβούλιο σε αδιέξοδο
Η κοινοβουλευτική… κουζίνα βράζει. Η αστική δημοκρατία, με τους ανεξέλεγκτους εκλεγμένους αντιπροσώπους της, έχει καταρρεύσει. Ό,τι κι αν σερβιριστεί, δεν θα ικανοποιήσει τα επείγοντα κοινωνικά, οικονομικά, οικολογικά και αντιρατσιστικά αιτήματα. Ούτε θα ικανοποιήσει τις προσδοκίες για ισότητα και δικαιοσύνη των γυναικών, των εργατικών γειτονιών και των μειονοτήτων ΛΟΑΤΚΙ.
Στην καλύτερη περίπτωση, μπορούμε να ελπίζουμε ότι οι αναπόφευκτοι συμβιβασμοί μεταξύ των τριών μπλοκ θα περιορίσουν τις επιθέσεις στα στρατόπεδα της νεολαίας και των εργαζομένων.
Ξαναβρίσκοντας τη γεύση της πολιτικής μάχης
Ο "λαός της αριστεράς" έχει υποστεί τόσες πολλές απογοητεύσεις, από τον σταλινισμό μέχρι τον σοσιαλφιλελευθερισμό, ώστε σταδιακά αλλά μαζικά στράφηκε στον εαυτό του, εγκαταλείποντας το πεδίο σε έναν Μακρονισμό που είναι "ταυτόχρονα" αριστερός και δεξιός, και επιτρέποντας στις πιο σκοτεινές αντιδραστικές ιδέες να ανθίσουν.
Αντιμέτωπη με τα μέσα ενημέρωσης του Bolloré και τους γαλβανισμένους ακροδεξιούς αγκιτάτορες, ξύπνησε, κάπως πανικόβλητη. Αυτή η αφύπνιση πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία για μια ανακατάκτηση και ανασυγκρότηση. Ιδεολογική ανακατάληψη ενάντια στην οικονομική μοιρολατρία που μας επιβάλλει ο υπερφιλελεύθερος καπιταλισμός, ανασυγκρότηση των εργαλείων της αντίστασής μας.
Ηθικός πανικός για την απειλή της "γαλλικής ταυτότητας"
Αν και η ψήφος της ακροδεξιάς μπορεί εν μέρει να εξηγηθεί από την κρίση του καπιταλισμού και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες, πρέπει να αντιμετωπίσουμε την ολοένα αυξανόμενη υποστήριξη στο κοινωνικό μας στρατόπεδο ρατσιστικών ιδεών και ηθικού πανικού για την απειλή της "γαλλικής ταυτότητας" που συνιστούν οι Γάλλοι ξένης καταγωγής ή με διπλή υπηκοότητα ή οι μετανάστες που θεωρούνται "εσωτερικοί εχθροί". Η ακροδεξιά το χρησιμοποιεί αυτό ως καύσιμο, αλλά πρέπει να μετρήσουμε την ευθύνη του κράτους και δεκαετίες ρατσιστικών και αποικιοκρατικών πολιτικών, στιγματισμού και διακρίσεων τόσο στη δεξιά όσο και στην αριστερά, στο όνομα των λεγόμενων "δημοκρατικών αξιών". Η καταπολέμηση της ακροδεξιάς σημαίνει να την κόψουμε εκεί που ριζώνει.
Αντιμέτωποι με τον κίνδυνο του φασισμού και μια καπιταλιστική τάξη που δεν μπορεί ποτέ να ικανοποιηθεί, πρέπει να ξαναχτίσουμε τα συνδικάτα μας και την ικανότητά μας να ηγηθούμε σοβαρών απεργιών. Πρέπει να ξαναχτίσουμε ή να επεκτείνουμε τις επιτροπές γειτονιάς μας και τις φεμινιστικές, αντιρατσιστικές και περιβαλλοντικές ενώσεις μας σε μαχητικές βάσεις ικανές να οργανώνουν δράσεις ριζοσπαστικές και μαζικές.
Κάνοντας τον κομμουνισμό και πάλι επιθυμητό
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, αν διαρκέσει, δεν θα είναι το εργαλείο της ανανέωσης. Η σοσιαλδημοκρατία δεν θα τηρήσει τις υποσχέσεις της και δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις προκλήσεις. Πρέπει να προχωρήσουμε από έναν αντικαπιταλισμό που πολύ συχνά περιορίζεται σε αόριστα συνθήματα σε μια ισχυρή υπεράσπιση του κομμουνισμού ως τη μόνη αξιόπιστη εναλλακτική λύση στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και στους πολέμους μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που μας απειλούν - όπως στην Ουκρανία - και κρατούν τους ανθρώπους στη φτώχεια και κάτω από την κυριαρχία - όπως στη Μαγιότ, το Κανάκι και την Παλαιστίνη.
Πιστοί στις παραδόσεις τους, αγκυροβολημένοι στις λαϊκές οργανώσεις και τους αγώνες, οι ελευθεριακοί κομμουνιστές πρέπει περισσότερο από ποτέ να φέρουν ψηλά το πρόγραμμά τους για την κοινωνία: κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και αυτοδιαχείριση της κοινωνίας με τα εργαλεία της άμεσης δημοκρατίας.
Union Communiste Libertaire (UCL - Κομμουνιστική Ελευθεριακή Ένωση)
8 Ιουλίου 2024
*Δημοσιεύτηκε εδώ https://www.unioncommunistelibertaire.org/?Contre-le-peril-fasciste-reinventons-l-espoir Απόδοση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης
