Iain McKay
Το κείμενο είναι το δοκίμιο του συγγραφέα που συμπεριλήφθηκε στην ανθολογία Bloodstained: One Hundred Years of Leninist Counterrevolution (AK Press, 2017), το κείμενο είναι διαθέσιμο από τον ιστότοπο της συντακτικής ομάδας του Anarchist FAQ. Ο Iain McKay είναι αναρχικός, συγγραφέας και μέλος της συντακτικής ομάδας του Anarchist FAQ. Μετάφραση: Δημήτρης Πλαστήρας
Έγιναν τρείς επαναστάσεις το 1917 – τον Φεβρουάριο που ξεκίνησε αυθόρμητα με απεργίες την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, η επανάσταση τον Οκτώβριο όταν η πλειοψηφία του Δεύτερου Πανρωσικού Κογκρέσου των Σοβιέτ επέλεξε να ψηφίσει μια Μπολσεβίκικη κυβέρνηση, και αυτή που ο Ρώσος αναρχικός Voline ονόμασε Η Άγνωστη Επανάσταση στο ενδιάμεσο όταν οι εργάτες και οι χωρικοί άρχισαν να σπρώχνουν την επανάσταση από μια απλή πολιτική αλλαγή προς ένα κοινωνικό μετασχηματισμό.
Η Άγνωστη Επανάσταση έγινε μάρτυρας της επανασύστασης των σοβιέτ που είχαν πρωτοεμφανιστεί στην επανάσταση του 1905 βασισμένα σε ανακλητούς εκπροσώπους εκλεγμένους από τους χώρους εργασίας, εργάτες δημιουργούσαν ενώσεις και εργοστασιακές επιτροπές και οι χωρικοί έπαιρναν την γη πίσω από τους γαιοκτήμονες ενώ πρωτόγνωρες πολιτικές ελευθερίες θεωρούνταν δεδομένες μετά την τυραννία του τσαρισμού. Ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον απλώθηκε σε όλο το κόσμο και η Οκτωβριανή Επανάσταση έγινε δεκτή από πολλούς στην επαναστατική αριστερά – αναρχικών συμπεριλαμβανομένων – ως κορύφωση της διαδικασίας.
Ως το 1921 όμως οι αναρχικοί είχαν απομακρυνθεί από το καθεστώς με την κατάπνιξη της επανάστασης της Κροστάνδης για σοβιετική ελευθερία. το Μπολσεβίκικο Κράτος είχε, δίκαια, αποκηρυχθεί πολιτικά ως κομματική δικτατορία και οικονομικά ως κρατικός καπιταλισμός. Πως έγινε αυτό;
Θα ήταν αδύνατο να καλυφθούν όλες οι πτυχές της λενινιστικής ιδεολογίας και πρακτικής όπως και η αναρχική εναλλακτική, έτσι εδώ δείχνουμε τους κύριους παράγοντες που επέδρασαν κατά τη διαδικασία. Το Κράτος και Επανάσταση του Lenin μπαίνει στο επίκεντρο επειδή ως γραμμένο κατά τη διάρκεια του 1917 εκφράζει τις φιλοδοξίες του μπολσεβικισμού από τη καλύτερη πλευρά τους – όπως φαίνεται από το γεγονός πως ακόμη και σήμερα οι λενινιστές μας παροτρύνουν να το διαβάσουμε ώστε να δούμε γιατί πρέπει να ενταχθούμε στο κόμμα τους. θα συγκρίνουμε τη ρητορική του έργου του Lenin με την πραγματικότητα που δημιούργησε το καθεστώς, την θεωρία στη πράξη. Κάνοντάς το αυτό μπορούμε να δούμε γιατί η επανάσταση εκφυλίστηκε και να κατανοήσουμε καλύτερα – για να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση του Alexander Berkman – τον Μπολσεβίκικο Μύθο ώστε μάθουμε από την ιστορία αντί να την επαναλάβουμε.
Θεωρία
Όταν ο Lenin επέστρεψε στην Ρωσία τον Απρίλιο του 1917, γρήγορα ήρθε σε σύγκρουση με τους συνεργάτες του με την υιοθέτηση ριζοσπαστικής στάσης. Αντί να μιλήσει – σύμφωνα με την μαρξιστική ορθοδοξία – πως η Ρωσία αντιμετώπιζε μια αστική επανάσταση και έτσι χρειάζονταν τη δημιουργία μιας δημοκρατίας και καπιταλισμού, υποστήριζε πως η επανάσταση έπρεπε να ενταθεί και να οδηγηθεί προς κοινωνικό μετασχηματισμό μέσα από τη δημιουργία ενός νέου Κράτους βασισμένου στα Σοβιέτ. Αυτό και η συνεχιζόμενη αντίθεση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο έφερε τους μπολσεβίκους να κερδίζουν όλο και περισσότερη επιρροή, εξελισσόμενοι από μια μικρή σέκτα σε μαζικό κόμμα σε διάστημα λίγων μηνών.
Έγραψε το Κράτος και Επανάσταση στη διάρκεια αυτής της έντονης περιόδου και στόχο είχε τουλάχιστον θεωρητικά να δικαιολογήσει αυτή την αλλαγή...
Αργύρης Αργυριάδης
H Αναρχία αποτελεί ένα πολύμορφο σύνολο πολιτικών ιδεών και εκφράζει την δυνατότητα οργάνωσης μιας κοινωνίας χωρίς εξουσία. Κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα ο Αναρχισμός αποτέλεσε ένα σημαντικό κοινωνικό κίνημα με αρκετή επιρροή και υποστηρικτές τόσο στην «γενέτειρα» του Ευρώπη όσο και στην πολλά υποσχόμενη τότε νεαρή Αμερική. Αν και οι Αμερικανοί επηρεάζονται (αλλά δεν επηρεάζουν) από τον Ευρωπαϊκό Αναρχισμό, ο Αμερικανικός Αναρχισμός ειδικά στις ΗΠΑ ακολουθεί μια ξεχωριστή πορεία στον τρόπο διαμόρφωσης του αρκετές φορές άγνωστη στους πολλούς η οποία αν απομονωθεί από το ιστορικό κοινωνικό πλαίσιο τους μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα. Ο αναρχισμός για...
Camillo Berneri*
Στην πορεία του Σεπτέμβρη του 1930, ο Αθάνια ο οποίος ήταν μέλος, μαζί με τον Ζαμόρα και τον Λερού, την Προσωρινής Κυβέρνησης της Δημοκρατίας, είπε σε μια συγκέντρωση στην Μαδρίτη, « Θα κατακτήσουμε την ελευθερία καλώντας όλες τις αντιμοναρχικές δυνάμεις, άσχετα με το πώς αυτοαποκαλούνται, άσχετα με το που είναι». Αυτή ήταν η φράση της πρώτης «άγιας συμμαχίας». Αυτή η συμμαχία υιοθέτησε σαν κοινό πολιτικό της παρανομαστή τον Ρεπουμπλικανισμό. Τον Αύγουστο του 1931, η Δημοκρατία πίστεψε ότι είναι αρκετά δυνατή για να επισπεύσει την διάσπαση των προλεταριακών μαζών οι οποίες απόκλιναν από την κυβέρνηση. Οι εξορισμοί των αναρχικών...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018