Συνέντευξη του Αυτολεξεί με δύο αναρχικούς από την ανατολική Ουκρανία. Οι ίδιοι δραστηριοποιήθηκαν πολιτικά για δεκαετίες στην ανατολική Ουκρανία μέχρι και πριν από την εισβολή του 2014 – όπου κατέρρευσε η δυνατότητα κάθε αδιαμεσολάβητης πολιτικής δράσης. Είναι κι οι δυο τους, αυτό που πολλοί συνηθίζουν να ονομάζουν απλοϊκά «ρωσόφωνοι» πολίτες της Ουκρανίας. Αφορμή της συνέντευξής μας αποτέλεσε η τέλεση των δημοψηφισμάτων του Πούτιν στην εν λόγω περιοχή καθώς και η συκοφάντηση της αναρχικής οργάνωσης, στην οποία συμμετείχαν και αποτελούσαν ιδρυτικά μέλη οι ίδιοι, με ψευδείς ειδήσεις που διοχετεύτηκαν προσφάτως σε ελληνικά εναλλακτικά μίντια. Συνεχίζουμε να δίνουμε φωνή στους άμεσα εμπλεκόμενους αυτού του βάρβαρου πολέμου φυσικής βίας και κατασυκοφάντησης. Μια φωνή που τα κράτη και τα οργανωμένα πολιτικά συμφέροντα επιχειρούν να φιμώσουν:
Yavor Tarinski: Γεια σας και σας ευχαριστούμε πραγματικά που βρήκατε τον χρόνο να μας μιλήσετε εν μέσω εμπόλεμης ζώνης. Ας ξεκινήσουμε με το να σας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα. Σε ποιο μέρος της Ουκρανίας ζείτε;
Anatoliy Dubovik (A.D.): Το όνομά μου είναι Ανατόλι Ντούμποβικ. Είμαι 50 ετών, αναρχικός από το 1989. Γεννήθηκα στο Καζάν (Ρωσία) και ζω εδώ και πάνω από 30 χρόνια στην Ουκρανία, στην πόλη Ντνίπρο (πρώην Ντνεπροπετρόβσκ, παλαιότερα Αικατερινοσλάβ). Πρόκειται για το ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας.
Sergiy Shevchenko (S.Sh.): Το όνομά μου είναι Σεργκέι Σεβτσένκο. Είμαι 48 ετών, αναρχικός από το 1988. Γεννήθηκα και έζησα στο Ντονέτσκ, το κέντρο του Ντονμπάς. Το 2014, αναγκάστηκα να φύγω για το Κίεβο μετά την έναρξη της αποσχιστικής εξέγερσης, ρωσικής έμπνευσης, στην πόλη μου. Βρίσκομαι στο μέτωπο από τα τέλη Φεβρουαρίου 2022.
Y.T.: Είστε και οι δύο γνωστά μέλη της ιστορικής αναρχοσυνδικαλιστικής ομάδας RKAS. Μπορείτε να μας πείτε κάτι περισσότερο γι’ αυτήν και τις δραστηριότητές της πριν από τον πόλεμο;
A.D. και S.Sh.: Πρώτα απ’ όλα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η RKAS δεν υπήρξε απλώς μια ομάδα αλλά μια οργάνωση. Όταν το αναρχικό κίνημα άρχισε να αναβιώνει στην ΕΣΣΔ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, μαστιζόταν από ανευθυνότητα, έλλειψη στρατηγικής, μη σοβαρή προσέγγιση των σκοπών του – πολλοί απλά «έπαιζαν με τον αναρχισμό». Η αναβίωση του αναρχικού κινήματος ξεκίνησε στο Ντονέτσκ, όταν εκπρόσωποι αρκετών μικρών ομάδων και μεμονωμένοι ακτιβιστές που δεν είχαν χάσει την πίστη τους στα ιδανικά τους συγκεντρώθηκαν για να δημιουργήσουν τη δική τους οργάνωση. Έτσι, ως εναλλακτική λύση στο, ως τότε, χαοτικό κίνημα, το 1994 δημιουργήθηκε η RKAS, η Επαναστατική Συνομοσπονδία Αναρχικών-Συνδικαλιστών που πήρε το όνομά της από τον Νέστορ Μάχνο. Ήταν μια οργάνωση –ακριβώς μια οργάνωση αναρχικών– που εισήγαγε σαφέστερες αρχές εργασίας: προγραμματισμός, συστηματικότητα, εσωτερική πειθαρχία, καταμερισμός αρμοδιοτήτων μεταξύ των μελών της και ούτω καθεξής.
Όλα αυτά απέδωσαν καλά αποτελέσματα, αν και όχι αμέσως. Λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της, η RKAS ήταν μια οργάνωση που δραστηριοποιούνταν σε διάφορες περιοχές της Ουκρανίας και ήταν αρκετά επιτυχημένη. Συμμετείχαμε στο εργατικό κίνημα, στο φοιτητικό κίνημα, είχαμε σημαντική επιρροή στο ανεξάρτητο συνδικαλιστικό κίνημα, ιδίως μεταξύ των ανθρακωρύχων του Ντονμπάς, όπου εκπρόσωποι της RKAS συμμετείχαν σε τοπικές και περιφερειακές απεργιακές επιτροπές. Συμμετείχαμε σε ένα πανουκρανικό κίνημα για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την εναντίωση στην επιδείνωση της εργατικής νομοθεσίας.
...
Felipe Correa*
Εισαγωγή
Το παρόν κείμενο έχει ως στόχο να πραγματευτεί, από θεωρητική-ιστορική σκοπιά, ορισμένα οργανωτικά ζητήματα που σχετίζονται με τον αναρχισμό. Απαντά στον ισχυρισμό, που επαναλαμβάνεται συνεχώς, ότι η αναρχική ιδεολογία είναι αυθόρμητη και αντίθετη στην οργάνωση. Επιστρέφοντας στη συζήτηση μεταξύ των αναρχικών σχετικά με την οργάνωση, το παρόν άρθρο υποστηρίζει ότι υπάρχουν τρεις θεμελιώδεις θέσεις για το θέμα. Υπάρχουν οι αναρχικοί που είναι κατά της οργάνωσης ή/και υπερασπίζονται τους άτυπους σχηματισμούς σε μικρές ομάδες (αντι-οργανωτισμός), οι αναρχικοί που υποστηρίζουν την οργάνωση μόνο σε μαζικό επίπεδο (συνδικαλισμός και κοινοτισμός) και οι αναρχικοί που επισημαίνουν την ανάγκη οργάνωσης σε...
Μετά τον θάνατο του δικτάτορα Francisco Franco στην Ισπανία, μια ομάδα αναρχικών βετεράνων, που συμμετείχε στην αναδιοργάνωση της CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας), τον Φλεβάρη του 1980 κυκλοφόρησε το περιοδικό «Ideas» («Ιδέες»).
Πάντα με άψογη γραφιστική δουλειά, διάφορες ενδιαφέρουσες εικονογραφήσεις (αναπαραγωγή πολλών αφισών από την εποχή του Ισπανικού Εμφυλίου, μερικές από αυτές ελάχιστα γνωστές), κείμενα για την ιστορία και την επικαιρότητα των αναρχικών ιδεών.
Όμως, σε λίγο διάστημα η συντακτική επιτροπή του περιοδικού «Ideas» αναγκάστηκε να αλλάξει τον τίτλο της έκδοσης γιατί ήταν ο ίδιος με τον τίτλο ενός ισπανικού περιοδικού που αφορούσε εργασίες για το σπίτι και που ήταν...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018