Τα τύμπανα του πολέμου ακούγονται και πάλι στη Μέση Ανατολή. Γινόμαστε μάρτυρες μιας συντονισμένης επίθεσης κατά του Ιράν από το Ισραήλ, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ξεκίνησε πριν από αρκετές εβδομάδες στο Ισραήλ, ως αποτέλεσμα μιας δημόσιας συζήτησης σχετικά με την ανάγκη να γίνει επίθεση στο Ιράν πριν αναπτύξει πυρηνικά όπλα, αλλά από τότε η εκστρατεία έχει αναληφθεί για παράδειγμα στη σύνοδο του G20 στη Νίκαια, όπου ο Ομπάμα και ο Σαρκοζί έκαναν έκκληση για άνευ προηγουμένου πιέσεις κατά του Ιράν, ενώ ο βρετανικός Τύπος έκανε λόγο για τις προετοιμασίες πολέμου από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτή η αναταραχή είχε μοναδικό σκοπό τη δημιουργία κλίματος έντασης που οδήγησε στην έκθεση της 8ης Νοεμβρίου από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (IAEA) για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Η έκθεση αυτή, όπως και οι προηγούμενες, δεν προσθέτει τίποτα με το οποίο να μπορεί να αποδειχτεί ότι το πολιτικό πυρηνικό πρόγραμμα κρύβει ένα μυστικό στρατιωτικό πρόγραμμα. Αλλά σε αντίθεση με τους προκατόχους του, ο σημερινός επικεφαλής του IAEA και πρώην πρέσβης της Ιαπωνίας στην Ουάσιγκτον, Yukiya Amano, είναι πλήρως ευθυγραμμισμένος με τις δυτικές θέσεις. Η έκθεση κάνει λόγο για "πληροφορίες" που παρέχονται από τις μυστικές υπηρεσίες των χωρών-μελών του IAEA εχθρικές προς το Ιράν, που μιλούν για “σοβαρές ανησυχίες σχετικά με κάποια πιθανή στρατιωτική διάσταση που έχει δοθεί στο πυρηνικό πρόγραμμα”. Στην απουσία ισχυρών στοιχείων, τα “γεράκια” καταφεύγουν σε υπονοούμενα και πρακτικές χειραγώγησης με σκοπό την προετοιμασία της κοινής γνώμης για μια στρατιωτική εκστρατεία εναντίον του ιρανικού θεοκρατικού καθεστώτος.
Αυτός ο τρόπος χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια: οι απειλές περί επικείμενης επίθεσης εναντίον του Ιράν εμφανίζονται τακτικά σε τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Αλλά σήμερα πρέπει να ληφθούν πιο σοβαρά απ’ ό,τι συνήθως. Είναι κυρίως ζήτημα διασφάλισης του ότι η Κίνα και η Ρωσία δεν θα χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα αρνησικυρίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ώστε να μπλοκάρουν μια νέα σειρά οικονομικών κυρώσεων εναντίον του Ιράν. Μέχρι τώρα, η στρατηγική της Δύσης ήταν να απομονώνει και να στραγγαλίζει τη χώρα για να επιβάλει περισσότερο την ηγετική της θέση στην περιοχή. Αλλά το φιάσκο του Ιράκ τους κάνει να σκέφτονται με σύνεση... Στο βαθμό που ο ηγέτης του Πενταγώνου, Λέων Πανέτα, έχει προειδοποιήσει για τις “απρόβλεπτες συνέπειες” που θα μπορούσε να έχει μια στρατιωτική δράση εναντίον του Ιράν.
Όμως, ο κίνδυνος ενός πολέμου παραμένει. Δεν μπορούμε να εγγυηθούμε ότι δεν θα υπάρξουν απόπειρες από εξτρεμιστές στο Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον με τις οποίες θα μπορούσε να επιδιωχθεί κάποια πρόκληση που να ταιριάζει τους στόχους τους. Κι αυτό επειδή η στρατηγική θέση του Ισραήλ έχει επιδεινωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, δημιουργώντας πανικό στους κόλπους της στρατιωτικής νομενκλατούρας που διοικεί τη χώρα. Σε περιφερειακό επίπεδο, η στρατιωτική συμμαχία με την Τουρκία έχει σπάσει, ενώ στην Αίγυπτο το ολοένα και συμφιλιωτικό καθεστώς του δικτάτορα Μουμπάρακ έχει αντικατασταθεί από ένα ασταθές σύστημα που είναι λιγότερο ευθυγραμμισμένο με την πολιτική του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον. Ακόμα και οι δυσκολίες του παλαιού του εχθρού του Μπάαθ στη Συρία, που είναι συνδεδεμένο με την Τεχεράνη, είναι...
Κατά την εκλογική αυτή χρονιά, εκατομμύρια νέων ψηφοφόρων θα διαδηλώσουν τη θέλησή τους για μια αναγεννημένη ελπίδα καθώς και τη δυνατή επιθυμία τους για αλλαγή. Για αρκετούς, η προεκλογική αυτή εκστρατεία αποτελεί την πρώτη πολιτική πράξη.
Πρέπει να διατηρήσουμε αυτή την αρχική αχτίδα ελπίδας κατά τον 21ο αιώνα και για τα επόμενα 4 χρόνια, ακόμα και εάν μαίνεται ο πόλεμος στο Ιράκ, ακόμα και εάν εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν καν πρόσβαση στην ιατρική φροντίδα, ακόμα και εάν οι εργοδότες επιτίθενται στο δικαίωμα του συνδικαλισμού και ακόμα εάν οι Δημοκρατικοί ξεχνούν τις υποσχέσεις τους και αρνούνται την ύπαρξη των οποιωνδήποτε...
Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια βαθιά οικονομική κρίση και μια μικρή δυσαρέσκεια μεταξύ των ανθρώπων στις δημοκρατίες της Ευρώπης ώστε να εγκαταλειφθεί το φιλελεύθερο προσωπείο τους και να καταδείξουν αυτό που πραγματικά είναι: μια δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν έχει σημασία τι πιστεύουν οι πολίτες, το πραξικόπημα στην Ελλάδα, ο διορισμός των τεχνοκρατών στην κυβέρνηση της Ιταλίας και η τηλεκατευθυνόμενη από τις Βρυξέλλες κυβέρνηση της Ιρλανδίας, όλα αυτά είναι η καλύτερη απόδειξη του γεγονότος ότι ακόμη και στην Ευρώπη δεν διστάζουν να βάλουν στην άκρη το δημοκρατικό τους φορμαλισμό όταν τα συμφέροντα του 1% βρίσκονται σε κίνδυνο. Και ενώ...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018