Your name

Αναρχική Παρέμβαση

02 Ιουνίου 2011

Ντοκουμέντο Πολιτικής Στρατηγικής που ψηφίστηκε από το 8ο Εθνικό Συνέδριο της Federazione dei Comunisti Anarchici (Ομοσπονδία των Κομμουνιστών Αναρχικών) Fano, 31 Οκτώβρη-1 Νοέμβρη 2010

Στην Ιταλία, υπάρχει μια σαφής επιδείνωση του επιπέδου της δημοκρατίας στη χώρα, τόσο σε θεσμικό επίπεδο όσο και γενικά μέσα στην κοινωνία:

* στη συγκεντροποίηση της εξουσίας στην εκτελεστική εξουσία, με τη συνακόλουθη αυταρχική τάση του να στηρίζονται όλοι και όλα διαρκώς και περισσότερο σε εκτελεστικές διαταγές και ρυθμίσεις

* στην πτώση της νομοθετικής εξουσίας του κοινοβουλίου, που έχει περιορισθεί σε ένα σώμα που επικυρώνει απλώς το έργο της κυβέρνησης και τις αποφάσεις που λαμβάνονται στους διαδρόμους της εξουσίας, όπου επικρατεί συμπαιγνία και συνενοχή μεταξύ των εκτελεστικών και των διαφόρων οικονομικών ολιγαρχιών και την ανασύνθεση των συμφερόντων των διαφόρων τομέων της ιταλικής αστικής τάξης

* στην παρούσα χρήση του κοινοβουλίου εναντίον της δικαστικής εξουσίας

* στην καταστροφή της εκπροσώπησης των μειονοτήτων υπέρ της ομογενοποίησης των αστικών συμφερόντων.

Η κατάσταση αυτή έχει θέσει ουσιαστικά στο περιθώριο την κοινοβουλευτική στρατηγική ως μέσο χειραφέτησης των λαϊκών τάξεων, και αποδεικνύεται ότι είναι περιττή η επιδίωξη της εκπροσώπησης των συμφερόντων των εργαζομένων εντός του Κοινοβουλίου και / ή μέσω της κυβέρνησης.

Η εντατικοποίηση της εξουσίας σε όλη τη χώρα, ως αποτέλεσμα της επέκτασης της διοικητικής εξουσίας και η χρήση της κάθετης εξάρτησης (Ευρωπαϊκή Ένωση) καθώς και της οριζόντιας εξάρτησης για τις περιφέρειες και τις μακρο-περιφέρειες που καθοδηγούν τις οικονομικές, χρηματοπιστωτικές και επαγγελματικές δομές των υπηρεσιών, όπου το Κράτος έχει απλώς και μόνο την ευθύνη του να εξασφαλίζεται η συμβατότητα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη διαχείριση των κοινωνικών αντιθέσεων που προκύπτουν από αυτές, καθιστώντας στην ουσία αδύνατο για την κοινωνική βάση να συμμετάσχει και να οργανωθεί, είτε με εποικοδομητικό τρόπο, είτε επιδιώκοντας αποκατάσταση των όποιων διαφορών.

Η επιδείνωση της δημοκρατίας και της συμμετοχής επηρεάζει επίσης και τον κόσμο της εργασίας μέσω:

* αλλαγών στο καθεστώς των διαπραγματεύσεων και της ανανέωσης των συμβάσεων χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τους εργαζομένους

* αποκλεισμού των συνδικαλιστικών μαχητικών μειονοτήτων

* αποκλεισμού της αντιπολίτευσης του συνδικαλισμού της βάσης

Η μεταρρύθμιση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων που επιβάλλει η Confindustria (σ.τ.μ.: το συλλογικό όργανο των εργοδοτών) αποσκοπεί στην επιτάχυνση αυτών των διαδικασιών με την ώθηση της πλήρους συμμετοχής των συνδικάτων στις ατομικές συμβάσεις (που είναι μέρος μιας ολόκληρης σειράς αλλαγών, όπως το νέο όριο των 3 ετών για την ισχύ των συλλογικών συμβάσεων, το επτάμηνο πάγωμα του δικαιώματος στην απεργία κατά τη διάρκεια εργατικών κινητοποιήσεων και τα νέα διμερή όργανα) καθώς και με την αποτελεσματική ακύρωση των συλλογικών συμβάσεων για τους χιλιάδες εργαζομένους σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίοι εκπροσωπούνται ως επί το πλείστον από συνδικάτα.

Σε αντάλλαγμα για τη συγκεντροποίηση της διαπραγματευτικής δύναμης στα χέρια των εταιρειών και της εξάλειψης της συλλογικής, καθολικής και σταθερής φύσης της, προσφέρονται στα συνδικάτα διμερείς φορείς και εγγυήσεις για επιβίωση, σε μια προσπάθεια να εξαναγκαστούν να επιταχύνουν την όλη διαδικασία που έχει ήδη αρχίσει και η οποία τα μετατρέπει σε φορείς παροχής υπηρεσιών. Οι κυρώσεις για όποιον παραβιάζει τους κανόνες που επιβάλλει η Confindustria είναι ένα σαφές μήνυμα του τέλους...

Περισσότερα …