Στις 28 Γενάρη 1942, αυστραλιανά στρατεύματα οπλισμένα με πολυβόλα, τουφέκια και ξιφολόγχες, επιτέθηκαν σε απεργούς Κινέζους ναύτες στο Fremantle της Δυτικής Αυστραλίας.
Περίπου 500 Κινέζοι ναύτες από έξι πλοία είχαν κηρύξει απεργία και έκαναν καθιστική διαμαρτυρία στα καταστρώματα, ζητώντας ίση αμοιβή με τους λευκούς Αυστραλούς, καλύτερες συνθήκες εργασίας και εγγυήσεις ότι δεν θα σταλούν πίσω στην κατεχόμενη τότε από την Ιαπωνία Κίνα.
Στις 28 Γενάρη το 5ο Τάγμα Εθνοφρουράς επιτέθηκε στους εργάτες, σκοτώνοντας τον Tong Youn Tong, 44 ετών, με ξιφολόγχη, και πυροβολώντας τον Ping Sang Hsu, 22 ετών, στην πλάτη. Ένας από τους εργάτες κατάφερε να αρπάξει ένα τουφέκι και να πυροβολήσει απαντώντας, τραυματίζοντας έναν από τους ναύτες, πριν τελικά οι εργάτες παραδοθούν.
Στη συνέχεια, οι απεργοί συνελήφθησαν, στάλθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και μετέπειτα οι περισσότεροι συγκρότησαν στο Chinese Labour Corps (Κινεζικό Σώμα Εργασίας) κάνοντας καταναγκαστική εργασία για τους συμμάχους που πολεμούσαν εναντίον της Ιαπωνίας στη βόρεια Κίνα.
Ο αυστραλιανός Τύπος περιέγραψε τους εργάτες με μια στερεότυπη ρατσιστική γλώσσα ως «πονηρούς και αδίστακτους τύπους, τέτοιους που δεν έχει ξαναδεί πριν η Αυστραλία».
Την ίδια περίπου ώρα, το κινεζικό πλήρωμα ενός νορβηγικού πλοίου προσπάθησε να αποβιβαστεί και αρκετοί ναύτες πυροβολήθηκαν στη συνέχεια από τους Νορβηγούς φρουρούς.
Σε μια άλλη περίπτωση, όταν ένας Κινέζος ναυτικός παραπονέθηκε ότι ένας Αυστραλός τον κλώτσησε στο στόμα, όλο το πλήρωμα αποχώρησε από το πλοίο σε ένδειξη αλληλεγγύης.
Οι αγώνες των Κινέζων ναυτικών συνεχίστηκαν και το 1944 επιτεύχθηκε νέα συμφωνία, με βάση την οποία οι μισθοί των Κινέζων εργατών αυξήθηκαν στο 80% του μισθού των λευκών.
*Πηγή: Working Class History. Twitter: https://twitter.com/wrkclasshistory
Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
...
Οι φωτογραφίες της ισπανικής επανάστασης –πρέπει να το πούμε– είναι πλέον εικόνες, για πολλούς από εμάς, σαν να έχουν εμφυτευτεί στη μνήμη, και σχεδόν δεδομένες. Φιγούρες όπως εκείνη του Durruti που κοιτάζει ποιος ξέρει τι στο σημειωματάριό του, ή όταν χαμογελά περιτριγυρισμένος από τους συντρόφους του, ή του Francisco Ascaso, με το τουφέκι στον ώμο του, ενώ κουβεντιάζει ανέμελος, καπνίζοντας τσιγάρο στον ζεστό ήλιο της Βαρκελώνης του Ιουλίου, λίγο πριν τον σκοτώσουν. Μετά, περισσότερο απ’ όλα αυτά, υπάρχουν οι εικόνες που αποτυπώνουν το ισπανικό μαχητικό προλεταριάτο, τις μάζες.
Άνδρες και γυναίκες με...
Νικόλαος Κονεμένος*
To παράδειγμα του φόνου προέρχεται από την ίδια τη φύση, η οποία σκοτώνει με μια ωμότητα που εμείς δεν μπορούμε να εξηγήσουμε, όλα τα δημιουργήματά της. Η φύση καθόλου δεν υπολογίζει τα νιάτα, την ομορφιά του σώματος ή της ψυχής, τις ανώτερες ιδιότητες του πνεύματος. Κουφή, άσπλαχνη, ανεξάντλητη, καθόλου δεν υπολογίζει τον πόνο και το κλάμα των φίλων, των συγγενών, των ερωτευμένων. Καθόλου δεν υπολογίζει τον πόνο μιας μάνας, της οποίας κλέβει το παιδί.
Μεγάλος αριθμός από εξέχοντες ανθρώπους, ικανούς (για να μην πούμε προορισμένους) να χρησιμεύσουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στην ανθρωπότητα, η φύση...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018