Στις 6 Φλεβάρη 1960, πριν από 62 χρόνια, πεθαίνει ο Manuel Fandiño -πιο γνωστός στους κόλπους του αργεντίνικου συνδικαλιστικού κινήματος ως Alejandro Silvetti- αναρχικός αγωνιστής και ένας από τους εξέχοντες ιδρυτές της CGT (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών).
Προερχόμενος, από την Γαλικία της Ισπανίας, θα διασχίσει τον Ατλαντικό το 1905, αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες εργασίας και ζωής, μέχρι να εγκατασταθεί στην Αργεντινή, όπου θα εργαστεί στη βιομηχανία ξύλου. Θα απελαθεί στην Ισπανία με βάση το νόμο περί κατοικίας (Residency Act) το 1909, που απέβλεπε στην εκδίωξη των πλέον μαχητικών συνδικαλιστών αγωνιστών και αναρχικών από τη χώρα.
Ωστόσο, επανέρχεται στη Νότια Αμερική, και εγκαθίσταται στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, όπου εργάζεται στο εργοστάσιο επίπλων Fioravante. Από εκεί θα μετακινηθεί στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, όπου ανέλαβε κάποιο ρόλο στο Συνδικάτο Εργατών Ebanist και στην Περιφερειακή Εργατική Ομοσπονδία της Ουρουγουάης.
Κατά την επιστροφή του στη Βραζιλία, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, συνδέθηκε με την Τοπική Ομοσπονδία Εργαζομένων, καθώς τον έλκυσε η επιρροή του τοπικού αναρχικού κινήματος, που είχε ως κύριο εκφραστή τον Astrojildo Pereira.
Επέστρεψε στην Αργεντινή στη δεκαετία του 1920 με το ψευδώνυμο Alejandro Silvetti, με το οποίο θα γίνει γνωστός σε τοπικό επίπεδο. Έγινε μέλος του συνδικάτου Mueble, το οποίο χάρη στη δική του ομαδική μαχητικότητα αποκτά μεγαλύτερη σημασία.
Την ίδια στιγμή προσέγγισε την Alianza Libertaria Argentina (ALA - Ελευθεριακή Αργεντίνικη Συσπείρωση), που αποτελούσε το κύριο πολιτικό εργαλείο του αργεντίνικου αναρχισμού της εποχής, υποστηρίζοντας την ανάγκη της αναρχικής πολιτικής οργάνωσης και τη σημασία της ως μηχανισμού ώθησης των αναρχικών ιδεών στην ευρύτερη κοινωνία. Στην ALA θα γίνει σύντροφος ονομαστών αγωνιστών του μεγέθους των Leopoldo Alonso, Pedro Casas, Atilio Biondi, Mariano Barrajón, Jesús González Lemos, Sebastián Ferrer, Antonio Abilio Gonçalves, Jose Vidal Mata και Hermenegildo Rosalem, μεταξύ άλλων.
Καθώς η κρατική καταστολή βαθαίνει με το πραξικόπημα του Uriburu, αρκετοί από τους συντρόφους του θα κρατηθούν και θα περιοριστούν στην Ushuaia. Ο Fandiño -δηλαδή o Silvetti- θα γίνει αναπληρωτής γραμματέας της COA (Εργατική Συνομοσπονδία Αργεντινής) και αργότερα γενικός γραμματέας της USA (Συνδικαλιστική Ένωση Αργεντινής).
Η επιρροή των συνδικαλιστικών αυτών οργανώσεων θα κάνει τα μεγάλα συνδικαλιστικά κέντρα της χώρας να τοποθετηθούν υπέρ της απελευθέρωσης όλων των πολιτικών κρατουμένων.
Το 1930 ο Fandiño θα συμμετάσχει στις διαδικασίες ενοποίησης των USA και COA, που θα δώσουν ζωή στην CGT, της οποίας θα εκλεγεί αναπληρωτής γραμματέας.
Αυτή την εποχή, με μια συγκροτημένη ομάδα συνδικαλιστικών στελεχών, όπως ο Sebastian Marotta και ο Luis Negri, θα δημιουργήσει και προωθήσει ένα σημαντικό ρεύμα μέσα στη CGT και το εργατικό κίνημα, με το όνομα ”Voluntad", και το οποίο θα υποστηρίξει την ανεξαρτησία των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων απο πολιτικά κόμματα και κράτος.
*Πηγή: Emilio Crisi. Μετάφραση: Ούτε Θεός - Ούτε Αφέντης.
