Η αλλοίωση των αντι-εκλογικών και αντικρατικών θέσεων της CNT και της FAI
Έχουν συμπληρωθεί 70 χρόνια από το τέλος της κοινωνικής επανάστασης στην Ισπανία και πολλά ζητήματα παραμένουν «ανοιχτά», εμποδίζοντας το ξεκαθάρισμα για μια κατανόηση σε βάθος των αιτιών της αποτυχίας και την αντιμετώπιση πολλών αρνητικών καταστάσεων –που δυστυχώς επαναλαμβάνονται σε πολλές περιπτώσεις– ώστε να ουσιαστικοποιηθούν οι διεργασίες ,που θα αναδείξουν την σημασία της αναρχικής επανάστασης. Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια συμβολή –και όχι η μοναδική– σ’ αυτήν την κατεύθυνση).
Το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης στην Ισπανία απασχόλησε και απασχολεί πολλούς συντρόφους. Μια ματιά από «τα μέσα» σίγουρα μπορεί να βοηθήσει σε μια ορισμένη αποσαφήνιση.
(Στα τέλη του 1935 στην Ισπανία, με το σχηματισμό του Λαϊκού Μετώπου, η Αριστερά έριξε το δόλωμα στους αναρχικούς και αναρχοσυνδικαλιστές ώστε να αποποιηθούν την αντι-εκλογική τους στάση. Ολέθρια λάθη, προσωπικές ματαιοδοξίες ή αφέλεια;
Ο Στιούαρτ Κρίστι στο βιβλίο του «Εμείς οι Αναρχικοί, μια μελέτη της FAI (Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία)» μας περιγράφει όλο το σκηνικό της εποχής, το πώς οδηγήθηκαν κάποιοι αναρχικοί να απομακρυνθούν από θεμελιώδεις αναρχικές θέσεις. Γεγονός που συνέβαλε, μαζί με άλλες επιλογές και γεγονότα, στην αποτυχία της κοινωνικής επανάστασης. Θα χρησιμοποιήσουμε κάποια αποσπάσματα για να δείξουμε πώς ακριβώς έγινε αυτή η διαδικασία απομάκρυνσης από θεμελιώδεις αρχές από τη μεριά της FAI και της CNT.
«Η αριστερά, από την άλλη μεριά, απρόθυμη να πάει σε εκλογές διασπασμένη, σχημάτισε τη συμμαχία του Λαϊκού Μετώπου που αποτελούνταν από Σοσιαλιστές, Ρεπουμπλικάνους, Κομμουνιστές και άλλες μαρξιστικές ομαδοποιήσεις, όπως επίσης και το Καταλανικό Κόμμα και άλλες μπουρζουάδικες εθνικιστικές ομάδες. Το πρόγραμμά του, η δουλειά του Αζάνια και του Πριέτο, ήταν μετριοπαθές, υποσχόταν πλήρη αποκατάσταση του συντάγματος, αναμόρφωση της φορολόγησης, της αστυνομίας κ.τ.λ., αλλά αποκήρυσσε το Σοσιαλιστικό πρόγραμμα για εθνικοποίηση της γης, των τραπεζών και της βιομηχανίας. Επίσης, πρόσφερε αμνηστία για όλα τα πολιτικά εγκλήματα που έγιναν από το Νοέμβριο του 1933. Αυτό ήταν το καρότο για τη CNT.
Ο Κομπανύ (ΣτΜ: ηγέτης του κόμματος Esquerra), εν τω μεταξύ, είχε περάσει «στη ζούλα» ένα γράμμα από τη φυλακή στο βοηθό του, Χοσέ Αντόνιο Τραμπάλ Σανζ, προτείνοντας μια προσέγγιση στην Καταλανική CNT, για να της ζητήσει να σταματήσει την αντι-εκλογική της προπαγάνδα εν όψει των επικείμενων εκλογών.
Ο Γκαρσία Βιβάντσος, μασόνος και συνδεόμενος με την ομάδα Nosotros, προσεγγίστηκε από δύο άνδρες: τον Φαρέρας, αρχηγό της Μεγάλης Στοάς της Καταλονίας και των Βαλεαρίδων και τον Σαλβά εκ μέρους του Esquerra (ΣτΜ: Καταλανικό Μεσοαστικό Κόμμα). Κανονίστηκε να γίνει μια συνάντηση με τον Ασκάσο, τον Ντουρούτι και τον Ολιβέρ (ΣτΜ: μετέπειτα υπουργό) για να συζητήσουν τις προτάσεις του Κομπανύ να αναστείλει η CNT την αντι-εκλογική της καμπάνια.
Πριν ενημερωθεί η Περιφερειακή Επιτροπή της CNT γι’ αυτήν την προσέγγιση, ο Γκαρσία Ολιβέρ κάλεσε μια συνάντηση με τους ομοϊδεάτες συντρόφους του της ομάδας Nosotros και της Συνομόσπονδης Επιτροπής Άμυνας της Καταλονίας (αυτές οι δύο υπερκαλύπτονταν σε σημείο που να ταυτίζονται) για να συζητήσουν την πρόταση του Esquerra. Κατά την άποψη του Ολιβέρ, αν απέφευγαν τη συνάντηση με τους απεσταλμένους του Κομπανύ θα έψαχναν μια παρόμοια διευθέτηση με άλλους μαχητές της CNT, είτε στην Καταλονία...
O Γιούρι Κρινίτσκη ήταν ένας 18χρονος φοιτητής όταν ήρθε από την Τασκένδη να σπουδάσει στο Ρωσικό Ινστιτούτο Ιστορίας της Τέχνης. Πίσω στην πατρίδα του είχε συμμετάσχει στη δημιουργία πολλών κύκλων αναρχοσυνδικαλιστικής νεολαίας. Συνελήφθη εκεί το φθινόπωρο του 1922 με την κατηγορία της έκδοσης ενός παράνομου περιοδικού “Συναγερμός” του Τουρκεστάν και του έγινε μια γραπτή καταγγελία. Απτόητος ξεκίνησε την αναρχική δράση στο Ινστιτούτο, σχηματίζοντας μια ομάδα γύρω του. Κατά τη διάρκεια των διακοπών των Χριστουγέννων του 1923/24 επισκέφθηκε τη Μόσχα και πήρε μια κάρτα μέλους της Ρωσικής Ομοσπονδίας Αναρχικών, και πολλές λευκές κάρτες για διανομή στην Τασκένδη και το Λένινγκραντ.
Την...
Μια έρευνα για την επαναστατική απόπειρα να αλλάξει η πόλη της Βαρκελώνης, με την ματιά στο πλαίσιο της σύγκρουσης με την αστική τάξη, διαμέσου της ιστορίας της Barrio Chino. Το βιβλίο αποτελείται από την μετάφραση δυο άρθρων του Chris Ealham, συγγραφέα του προηγούμενου «Anarchism and the City: Révolution and Counter-Revolution in Barcelona, 1989-1937». Αυτή που προτείνεται είναι μια άποψη και μια περιγραφή αρκετά αδημοσίευτη της ισπανικής επαναστατικής διαδικασίας, με την ματιά στην προοπτική της αστικής κοινωνιολογίας [της πόλης] του συγγραφέα του «Το δικαίωμα στην πόλη», dell’autore de «Il diritto alla città», Henri Lefebvre.
Το πρώτο κείμενο, φανταστική Γεωγραφία. Ιδεολογία,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018