Τις πρώτες μέρες της πανδημίας, η (Λονδρέζικη, αναρχική, συναιτεριστική βιβλιοθήκη) Freedom απηύθυνε έκκληση για ίδρυση ομάδων αλληλεγγύης για να βοηθήσουν τους ανθρώπους που αγωνίζονταν μέσα στο lockdown η οποία έγινε viral. H Anna K, μια από τις αρχικές διοργανώτριες του φαινομένου γράφει για τα μαθήματα που αντλήθηκαν.
Τον Απρίλιο του 2020, έγραψα πέντε σκέψεις (https://freedomnews.org.uk/2020/04/05/five-quick-thoughts-on-the-limits-of-covid-19-mutual-aid-groups-how-they-might-be-overcome/) για τις επιτυχίες και αποτυχίες των covid ομάδων αλληλεγγύης που ξεπετάχτηκαν σε όλη την χώρα:
1. Η περισσότερη "βοήθεια" που προσφέρθηκε ήταν κυρίως μια εθελοντική υπηρεσία αγορών ειδών χωρίς να αμφισβητεί κάπως το κράτος ή το κεφάλαιο.
2. Ορισμένες ομάδες στόχευσαν πέρα από την ανταλλαγή εμπορευμάτων και προχώρησαν σε πράξεις οικονομικής αναδιανομής, δωρεάν παροχές προμηθειών ή κινητοποιήσεις ενάντια στις εξώσεις.
3. Ακόμα και οι ομάδες που ασχολούνταν με "υπηρεσίες αγορών" πρόσφεραν πραγματική υλική βοήθεια σε δεκάδες χιλιάδες πολλοί από τους οποίους πάλευαν για την επιβιωσή τους χάρη στην κρυπτο-ευγονική προσέγγιση της κυβέρνησης για την πανδημία.
4. Οι τοπικές ομάδες αλληλεγγύης βοήθησαν να χτιστούν με απίστευτη ταχύτητα δεσμοί φιλίας και αλληλεγγύης σε κοινότητες που είχαν φθαρεί από 40 χρόνια ρατσιστικού νεοφιλελευθερισμού.
5. Θα μπορούσαμε να ωθήσουμε τις ομάδες αλληλεγγύης προς μια απελευθερωτική κατεύθυνση προωθώντας δημοκρατικές δομές, συνδέοντάς τις με άλλους αγώνες και προωθώντας μορφές βοήθειας και αλληλεγγύης πέρα από τις αγορές προιόντων.
Σε μεγάλο βαθμό επιμένω στα παραπάνω μέχρι σήμερα. Η covid αλληλεγγύη έκανε φανταστική δουλειά για να ξεφύγει από τις συνηθισμένες φούσκες όπου κατοικεί η άκρα αριστερά, δημιουργώντας συνδέσεις μεταξύ ανθρώπων που κατοικούσαν στην ίδια γεωγραφική περιοχή αλλά δεν είχαν κοινή πολιτική ταυτότητα ή λόγους για να αλληλεπιδράσουν.
Αυτό βέβαια δεν έγινε χωρίς προβλήματα. Ο ρατσισμός, η αναπηροφοβία και η ταξική κυριαρχία ήταν ανεξέλεκτα σε πολλές ομάδες, ενώ οι τοπικές αρχές -ιδιαίτερα οι εργατικοί σύμβουλοι- προσπαθούσαν να υπονομεύσουν ή και να χωθούν σε προσπάθειες που ήταν εκτός του άμεσου ελέγχου τους. Ωστόσο, η τοπική, μη-γραφειοκρατική φύση των ομάδων αλληλεγγύης επέτρεψε να στήθουν δομές και να καλύφθουν ανάγκες ανθρώπων πολύ πιο γρήγορα και αποτελεσματικά από τις κρατικές υπηρεσίες ή τις εταιρικές φιλανθρωπικές οργανώσεις.
Πάρα πολλές όμως, συμπεριλαμβανομένων των ομάδων στις οποίες συμμετείχα, έπεσαν σε ένα αποπολιτικοποιημένο μοντέλο υπηρεσιών, στο οποίο μια ομάδα εθελοντών βοηθούσε την άλλη, ξεχωριστά κάνοντας τα ψώνια τους σε σούπερ μάρκετ (που μπορεί να εκμεταλλεύονται εργάτες και προμηθευτές, να βλάπτουν το περιβάλλον κλπ). Χωρίς ένα ευρύτερο πολιτικό όραμα, πολλές ομάδες αγωνίστηκαν για να επιβιώσουν μετά το τέλος του κύματος της πανδημίας.
Ίσως το χειρότερο ήταν πως ενώ η άνοδος των ομάδων αλληλεγγύης ντρόπιασε τόσο πολύ την κυβέρνηση και τον τριτογενή τομέα, δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε μια ξεκάθαρα διατυπωμένη κριτική του χειρισμού της πανδημίας από την πλευρά του κράτους, πόσο μάλλον ένα κίνημα που είναι ικανό να το αντιταχθεί. Αντί να αυξηθεί η συλλογική συνείδηση, η "αλληλοβοήθεια" του covid αφομοιώθηκε πολύ εύκολα από την εθνικιστική αφήγηση του πνεύματος blitz. Πράγματι, οι κυνικοί μπορούν να υποστηρίξουν πως η αλληλεγγύη μέσα στον covid πλησίασε οδυνηρά το όνειρο των Red Tory για μια "μεγάλη κοινωνία" που γεμίζει τα κενά ενός κράτους που υποχωρεί (στην πραγματικότητα μεταξύ της έντυπης και της διαδικτυακής δημοσίευσης, τόσο οι φιλελεύθεροι όσο και...
Edgar Rodrigues*
Ισπανικής καταγωγής τσαγκάρης, επαναστάτης συνδικαλιστής και αναρχικός. Η αγωνιστική του πορεία ξεκίνησε από το Σάο Πάολο με την Ένωση Υποδηματεργατών και Συναφών Επαγγελμάτων. Είχε πλήρη γνώση των ιδεών που υποστήριζε και εντυπωσίαζε τους νεότερους που συμμετείχαν στην ταξική πάλη με τη στάση και τη ρητορική του δεινότητα. Ο Pedro Catalo -ένας άλλος τσαγκάρης στο επάγγελμα- κατέγραψε τις ακόλουθες εντυπώσεις μετά την παρουσία του στην πρώτη συνάντηση υποδηματοποιών το 1921:
«Ο Antonino Dominguez, Ισπανός υπήκοος, ήταν ένας έξυπνος λεπτοκαμωμένος άνθρωπος, τον οποίο δεν θα έπαιρνε ποτέ κανείς για τσαγκάρη. Ο λόγος του, με αυτή τη βαριά γαλικιανή προφορά, αν...
Στις 6 Γενάρη 1988, η Maria Duran, γνωστή ως Rosina, πέθανε στη Βραζιλία. Γεννήθηκε το 1912 στο Rubi της Βαρκελώνης, στην Καταλονία. Από εργατική οικογένεια, η οποία όμως ενστερνιζόταν τις απόψεις των λεγόμενων Καταλανιστών.
Πολύ νεαρή άρχισε να εργάζεται σε εργοστάσιο στο Granollers, όπου συνάντησε μερικούς ελευθεριακούς αγωνιστές, συμπεριλαμβανομένου του Valerio Mas Casas. Εντάχθηκε στην Ελευθεριακή Νεολαία περίπου το 1932. Λόγω της πολιτιστικής της κατάρτισης άρχισε να συμμετέχει στην έντυπη προπαγάνδα στην Καταλονία και άλλες περιοχές, συμμετέχοντας σε επιτροπές υπέρ των κρατουμένων, ενώ ήταν και σύνδεσμος με κύκλους της Ιβηρικής Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI). Ήταν μέλος της αναρχοατομικιστικής ομάδας "Sol y...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018