Εν αρχή…
Οι Αβορίγινες Αυστραλοί ως Αναρχικοί
Οι Αβορίγινες Αυστραλοί θεωρούνται από ορισμένους ως οι πρώτοι αναρχικοί λόγω μιας λίγο-πολύ ασαφούς συσχέτισης του αναρχισμού με τη λήψη αποφάσεων με συναίνεση και της ιδέας του «ευγενούς αγρίου», δηλαδή ενός απολίτιστου, επομένως, ενός ατόμου ελεύθερης φύσης. Μια εξελιγμένη εκδοχή αυτής της άποψης παρέχεται από τον Ken Maddock στο βιβλίο «The Australian Aboriginals - A Portrait of their Society». (1)
Γράφει στη σελίδα 44: «Η πολιτική των Αβορίγινων, με την αντίθεσή της ανάμεσα σε τοπικές ή εσωστρεφείς και εκτεταμένες ή εξωστρεφείς ανησυχίες, την ελευθερία της από κάθε θεσμό επιβολής και τη συνακόλουθη έμφαση στην αυτοδυναμία και την αμοιβαία βοήθεια μέσα σε ένα πλαίσιο γενικώς αναγνωρισμένων κανόνων, ήταν ένα είδος αναρχίας, στο οποίο, αν και ήταν πρόσφορο σε δραστήριους και έξυπνους άνδρες το να αποκτήσουν κάποιο βαθμό επιρροής με την ηλικία, ωστόσο κανένας δεν ήταν κυρίαρχος». (Στο ίδιο, σελ. 183, εκδόσεις Penguin).
Ολόκληρο το Όγδοο Κεφάλαιο του εν λόγω βιβλίου παίζει ένα διεγερτικό παιχνίδι με τα προβλήματα που ενυπάρχουν στην έννοια της ελευθερίας, και δεν έχω χώρο εδώ ή εύρος εξειδικευμένης ερμηνείας ώστε να ανταποκριθώ στα σημεία που τέθηκαν. Σημειώνω εδώ μόνο ότι ο Maddock μου φαίνεται ότι έχει μια στενή, νομικίστικη άποψη, θα έλεγα, στο τι είναι ο αναρχισμός, ή αν επρόκειτο να επιτευχθεί, δηλαδή μιας κοινωνίας που λειτουργεί χωρίς θεσμοθετημένους ηγέτες ή διαδικασίες θέσπισης κανόνων. Αυτό του επιτρέπει να επισημάνει, δίκαια, τη χρήση στην κοινωνία των Αβορίγινων της ανδροκρατίας επί των γυναικών και των νέων, και τις χρήσεις του «δόλου, του φόβου, των δοκιμασιών και των απειλών» (σελ. 190). Επισημαίνει ότι «αρνήσεις της ελευθερίας είναι κάτι το συμβατό με την αναρχία».
Βέβαια αυτό συμβαίνει, αλλά όχι για τους λόγους που θέτει ο Maddock. Δεν είναι η χρήση της εξουσίας που έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον για τον αναρχισμό, αλλά τα αποτελέσματα των χρήσεων της εξουσίας. Το πιο θεμελιώδες ερώτημα δεν είναι αν οι άνθρωποι υπόκεινται στην εξουσία, αλλά αν είναι ευτυχισμένοι, αν ζουν ικανοποιητικά τη ζωή τους, αν είναι σε θέση να αναπτύξουν τα ενδιαφέροντα και τις δυνατότητές τους. Η παρόρμηση για ελευθερία βασίζεται στον πόνο, την απογοήτευση, τη θλίψη και τον θάνατο που παράγονται ή επιδεινώνονται ως αποτέλεσμα των μέσων που χρησιμοποιούνται για την οργάνωση των κοινωνικών σχέσεων, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων ειδών εξουσίας. «Καταστολή, καταπίεση» και ούτω καθεξής, είναι λέξεις με βαρύτητα, δεν είναι απλώς περιγραφικοί όροι. Έτσι, οι περιορισμοί στην ελευθερία είναι συμβατοί με την αναρχία, αλλά μόνο τα όρια που επιβάλλονται από τους ίδιους, όχι αυτά που προκαλούνται από σύμβαση, βία ή έλεγχο των πόρων (φυσικών πηγών κ.λπ.). Έτσι, οι μεμονωμένοι αυτόχθονες θα μπορούσαν να ήταν αναρχικοί, αλλά μόνο εάν αγωνίζονταν ενάντια στην επιβεβλημένη εξουσία, κάτι που θα φαινόταν να είναι το αντίστροφο της υπόθεσης που έθεσε ο Maddock.
Είναι εαξιοσημείωτο ότι ο Maddock συνεχίζει να αναφέρεται στην αφήγηση του John Anderson για την ελευθερία, κάτι που είναι ενδιαφέρον λόγω του ρόλου που έπαιξε ο Anderson στη διαμόρφωση των ελευθεριακών απόψεων στο Σίδνεϊ μετά το 1940.
Malcolm Fraser - Αναρχικός πρωθυπουργός;
Μια ακόμη πιο περίεργη προσπάθεια να «χρωματιστεί» μια έκθεση χρησιμοποιώντας όρους όπως...
Όπως όλες οι άλλες Κυριακές άρχισε για την οικογένεια της Δήμητρας Τσάκου και εκείνη η Κυριακή της 10ης Νοέμβρης 1985.
Ήταν μόλις 10 μέρες που είχαν επιστρέψει από την Ελλάδα, μετά από τετράμηνη παραμονή και προσπαθούσαν να προσαρμοστούν πάλι στη ζωή της Αυστραλίας και να βρουν το ρυθμό τους.
Στο σπίτι επικρατούσε ηρεμία και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι έμελε ν' ακολουθήσει.
Όσο περνούσε η μέρα το θερμόμετρο συνέχιζε ν' ανεβαίνει και παρ' ότι δεν είχε μπει το καλοκαίρι η ζέστη ήταν μεγάλη.
Ο 16χρονος Βαγγέλης, ο μεγαλύτερος από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας, ήταν νευρικός και ανήσυχος εκείνη την...
Την 1η Γενάρη, συμπληρώθηκαν 21 χρόνια από τον θάνατο του στοχαστή και αναρχικού ακτιβιστή Arthur Lehning.
Γεννήθηκε στις 23 Οκτώβρη 1899 στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας. Σπούδασε Οικονομικά στα Πανεπιστήμια του Ρότερνταμ και του Βερολίνου. Γνώρισε και ήρθε σε επαφή από μικρός με τις συνδικαλιστικές και αντιμιλιταριστικές ιδέες. Στο Βερολίνο συνάντησε τον Γερμανό αναρχικό Rudolf Rocker καθώς και τους Emma Goldman και Alexander Berkman. Συμμετείχε στην Επιτροπή Άμυνας των Αναρχικών και των Σοσιαλεπαναστατών, που άρχιζαν να διώκονται από τους Μπολσεβίκους στη Ρωσία.
Στο Βερολίνο συνάντησε, επίσης, τον γιατρό, καθηγητή και γνωστό αντιμιλιταριστή, Georg Friedrich Nicolai, που έγινε γραμματέας του Αντι-Μιλιταριστικού Γραφείου...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018