Στις 6 Γενάρη 1920 γεννήθηκε ο Josep Lluís Facerías, μαχητής των συνδικάτων, αναρχικός και, βασικά, από τις πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες της ένοπλης αντίστασης στη δικτατορία του Φράνκο στην Ισπανία.
Σε πολύ νεαρή ηλικία θα αρχίσει να εργάζεται στον τομέα της ξυλείας και έγινε μέλος του αντίστοιχου συνδικάτου συνδεδεμένου με την CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας), κάνοντας έτσι τα πρώτα του βήματα στον συνδικαλιστικό αγώνα. Εκείνη τη στιγμή αρχίζει να προσεγγίζει την αναρχική μαχητικότητα. Με το ξέσπασμα της Ισπανικής Κοινωνικής Επανάστασης και του Εμφυλίου Πολέμου, θα ενταχθεί στη Φάλαγγα Ascaso και θα πολεμήσει στο Μέτωπο της Αραγονίας.
Με την ήττα και πεσμένος στα χέρια του φασισμού, στις αρχές του 1939, ο Facerías φυλακίζεται από τη φρανκική δικτατορία. Εκείνους τους μήνες, η σύντροφός του και η μικρή του κόρη θα σκοτωθούν μετά από βομβαρδισμό των Ναζί στα σύνορα μεταξύ Ισπανίας και Γαλλίας. Ως αιχμάλωτος, θα περάσει από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Zaragoza, της Vitoria και της Extremadura, καθώς και απότη φυλακή Modelo της Βαρκελώνης, μέχρι να απελευθερωθεί το 1945.
Μόλις απελευθερωθεί, αρχίζει να εργάζεται ως τυπογράφος, εντάσσεται στο αντίστοιχο συνδικάτο της CNTe, μέχρι που αλλάζει δουλειά και εργάζεται ως σερβιτόρος και ταμίας στο εστιατόριο «La Rotonda». Από τότε θα συμμετέχει μαζί με άλλους αναρχικούς αγωνιστές, στην ένοπλη αντίσταση κατά της φρανκικής δικτατορίας. Συμμετέχει σε απαλλοτριώσεις διαφόρων τραπεζών στη Vizcaya και Bilbao. Η ομάδα του Facerias απαλλοτριώνει συνολικά πάνω από 3 εκατομμύρια πεσέτες, που διατίθενται στη στήριξη των πολιτικών κρατουμένων και στο συνδικαλιστικό αγώνα.
Μετά από μια σύντομη εξορία στην Ιταλία, όπου θα συνεργαστεί στην ίδρυση των Αναρχικών Ομάδων Προλεταριακής Δράσης, θα επιστρέψει στην Ισπανία για να συνεχίσει την αντίσταση κατά του φρανκισμού. Τελικά θα δολοφονηθεί το 1957, σε ενέδρα. Από εκείνη τη στιγμή τον ένοπλο αγώνα θα συνεχίσουν μόνο δύο ομάδες μεγάλης συνάφειας μεταξύ τους στην Καταλονία, αυτή του Quico Sabate και αυτή του Ramón Vila Capdevila.
*Πηγή: Emilio Crisi. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
...
Ο αναρχικός Φρανθίσκο (ή Φρανσέσκ) Σαμπατέ Γιοπάρτ (Francisco ή Francesc Sabaté Llopart), γνωστός και ως El Quico (Ελ Κίκο), έφυγε από την ζωή στις 5/1/1960. O Σαμπατέ, μαζί με τον αδελφό του Josep, ήταν μαχητές του ισπανικού εμφυλίου, κοινωνικοί απαλλοτριωτές τραπεζών και στην συνέχεια αγωνιστές ενάντια στην δικτατορία του Φράνκο, από αυτούς που διέφυγαν στην Γαλλία και ονομάστηκαν Ισπανοί Maquis (Μακί). Αργότερα στον αγώνα τους συμπαρατάχθηκε και ο μικρότερος αδερφός τους Manuel.
Το παρακάτω κείμενο, μεταφρασμένο από το libcom.org, αποτελεί μια πολύ σύντομη βιογραφία του Σαμπατέ. Περισσότερες πληροφορίες για την ζωή και τους αγώνες του στα ελληνικά, μπορείτε να βρείτε...
Στις 5 Γενάρη 1878 γεννήθηκε στο Παρίσι η αναρχική Nelly Roussel. Συγγραφέας, από τις πρώτες φεμινίστριες στις αρχές του 1900.
Μία από τις πρώτες γυναίκες στην Ευρώπη που διεκδίκησαν δημόσια το δικαίωμα των γυναικών ζητώντας την εφαρμογή μιας πολιτικής ελέγχου των γεννήσεων με τη χρήση αντισυλληπτικών -κάτι που απαγόρευσε η γαλλική κυβέρνηση με νόμο του 1920- και το δικαίωμα στην άμβλωση σύμφωνα με το πρόγραμμα που προωθήθηκε από το παιδαγωγικό κίνημα που είχε δημιουργήσει ο Γάλλος αναρχικός Paul Robin.
Ο αθεϊσμός της Roussel την οδήγησε να γράψει για το θέατρο την αντικληρική κωμωδία “Γιατί πηγαίνουν στην εκκλησία;”. Πέθανε στο Παρίσι...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018