Ευριπίδης Καλτσάς

Αναρχική Θεωρία

23 Φεβρουαρίου 2022

• αναρχικό κίνημα
• anarchism
• αναρχική-θεωρία

Του Ευριπίδη Καλτσά

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο τεύχος #6 (Εμμένοντας στην άρνηση να συνηθίσουμε το τέρας) του Κοινωνικού Αναρχισμού, που εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2019 από τις Ελευθεριακές Εκδόσεις Κουρσάλ. Ο Κοινωνικός Αναρχισμός είναι η πολιτική επιθεώρηση που εκδίδουν οι Ελευθεριακές Εκδόσεις Κουρσάλ, οι οποίες αποτελούν εκδοτικό κινηματικό εγχείρημα που είναι συνδεδεμένο με την Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας).

“Ο μοναδικός τρόπος ώστε το αναρχικό κίνημα να απομακρυνθεί από το χάος και να αναζωογονηθεί είναι μια θεωρητική και οργανωτική αποσαφήνιση του περιβάλλοντός μας, που να οδηγεί σε μια διαφοροποίηση και στην επιλογή ενός ενεργού πυρήνα αγωνιστών, επί τη βάσει ενός ομοιογενούς θεωρητικού και πρακτικού προγράμματος.” [1]
Πιοτρ Αρσίνοφ,

“Το παλιό και το νέο στον αναρχισμό (Απάντηση στον σύντροφο Μαλατέστα)”

Ντιέλο Τρούντα [2], φύλλο 30ο , Μάιος 1928

Η περίοδος της νηνεμίας των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, της αγωνιστικής ραστώνης, για την επώαση και την ανάπτυξη της οποίας έπαιξε καθοριστικό ρόλο η, προεκλογικά τουλάχιστον, ρεφορμιστική αριστερά, η εποχή της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, των αστικών κηρυγμάτων περί του τέλους της ιστορίας, του ολοκληρωτισμού του κράτους και του κεφαλαίου, της στρατιωτικοποίησης των δυτικών μητροπόλεων, της ανόδου της ακροδεξιάς και των εθνικιστικών και ρατσιστικών αντανακλαστικών, των πολεμικών σχεδιασμών και συγκρούσεων, καθώς και των κυριαρχικών ανταγωνισμών γενικότερα, θέτει στην υποτελή κοινωνική πλειοψηφία για άλλη μια φορά, ίσως, όμως, με περισσότερο επιτακτικό, τώρα, τρόπο το δίλημμα “Κοινωνική Επανάσταση ή Κρατική και Καπιταλιστική Βαρβαρότητα”. Με λίγα λόγια, θα πρέπει να εξέλθουμε από την κοιλιά του κτήνους που γεννά την αδικία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Ειδάλλως, θα μας αλέσει με αλόγιστο ανθρώπινο και υλικό κόστος, είτε με σφαίρες πολέμου είτε με εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας ή, ακόμα, με μια μη αναστρέψιμη οικολογική καταστροφή, η κρατική και καπιταλιστική μηχανή, η οποία προκειμένου να ξεπεράσει ένα ακόμα δομικό αδιέξοδο του αδηφάγου κυρίαρχου οικονομικού συστήματος, μια ακόμα κρίση υπερσυσσώρευσης δηλαδή, βάζει τους απόκληρους να πληρώσουν από την τσέπη τους και με το αίμα τους τα σπασμένα της άρχουσας τάξης και να επωμιστούν τα απότοκα των εσωτερικών αντιφάσεων του καπιταλισμού, τα οποία εκρήγνυνται περιοδικά με τη μορφή των κρίσεων. Η περαιτέρω όξυνση των συγκρούσεων μεταξύ των αντιμαχόμενων κρατικών και καπιταλιστικών συμφερόντων για τη νομή της παγκόσμιας κυριαρχίας και την ακόμα πιο ραγδαία συσσώρευση κεφαλαίου πρόκειται να σφίξει, πάντως, ακόμα περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων. Όσο μακροημερεύει ο κρατισμός και ο καπιταλισμός, όσο οι ανθρώπινες σχέσεις διέπονται από τυραννία και εκμετάλλευση των πολλών από τους λίγους, το δίλημμα που αναφέρθηκε παραπάνω θα στέκει διαρκώς στο ιστορικό προσκήνιο περιμένοντας να απαντηθεί στην πράξη από το παγκόσμιο προλεταριάτο.

Περί οργανωτικού δυισμού

Για τους αναρχικούς κομμουνιστές ο αναρχισμός είναι συνυφασμένος με την οργάνωση, τόσο κατά την προεπαναστατική περίοδο όσο και κατά την μετεπαναστατική. Για τους ίδιους, η οργάνωση των αναρχικών πρέπει να δομείται πάνω στην αρχή του οργανωτικού δυισμού. Δηλαδή, πρέπει να υπάρχει ταυτόχρονη, διακριτή όμως, οργάνωση των αναρχικών σε κοινωνικά και ταξικά σχήματα και σε πολιτικές οργανώσεις. Ο οργανωτικός δυισμός, με λίγα λόγια, ορίζει τον διαχωρισμό μεταξύ των μαζικών οργανώσεων και της ειδικής...

Περισσότερα …