Ο Boris Grigoryevich Nemeritsky γεννήθηκε εκατόν είκοσι χρόνια πριν, στις 30Γενάρη (ή 12 Φλεβάρη 1902, με το άλλο ημερολόγιο), στην Poltava. Γιος υπηρέτη. Αναρχικός από το 1919. Μέλος της Συνομοσπονδίας Αναρχικών Οργανώσεων Ουκρανίας «Ναμπάτ», συμμετείχε στις δραστηριότητες των τοπικών ομάδων της Συνομοσπονδίας στην πόλη αλλά και την επαρχία της Poltava, καθώς και στο Κίεβο και το Χάρκοβο. Συνελήφθη τον Νοέμβρη του 1920 και τον Μάρτη του 1921, σε σχέση με τις εκκαθαρίσεις της Μαχνοβτσίνας, από τη μια, και της εξέγερσης της Κρονστάνδης, από την άλλη.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 ο Boris σπούδασε στο Ινστιτούτο Δημόσιας Εκπαίδευσης του Χάρκοβο και ήταν ένας από τους ηγέτες της υπόγειας Ομοσπονδίας των αναρχικών ομάδων της περιοχής που εργάζονταν για την ανασύσταση της οργάνωσης «Ναμπάτ». Επιδόθηκε σε οργανωτικές και προπαγανδιστικές δραστηριότητες μεταξύ των φοιτητών, αλλά και των υπαλλήλων των Κεντρικών Αρχείων, ενώ συμμετείχε ενεργά στο δίκτυο του Μαύρου Σταυρού. Συνελήφθη στις 3 Δεκέμβρη 1923 με την κατηγορία της κατασκευής, αποθήκευσης και διανομής φυλλαδίων αντισοβιετικού περιεχομένου, αλλά στις 15 Γενάρη 1924 αφέθηκε ελεύθερος. Μετά την απελευθέρωσή του συνέχισε την προπαγάνδα του μεταξύ των φοιτητών, ενώ ταυτόχρονα βοήθησε στην οργάνωση οικονομικών απεργιών των εργατών του Χάρκοβο. Την ίδια στιγμή, υπήρχαν έξι κάτοικοι του Χάρκοβο, σε συνενόηση με τους οποίους οι αρχές συμφώνησαν να απελευθερώσουν έναν εκ των πρώην διοικητών του μαχνοβίτικου στρατού, τον Viktor Belash.
Για το καλοκαίρι του 1924 η Ομοσπονδία του Χάρκοβο προετοίμασε ένα παράνομο συνέδριο Ουκρανών αναρχικών. Λίγο πριν από την προγραμματισμένη ημερομηνία, στις 13 Ιούνη 1924, η οργάνωση δέχθηκε επίθεση με μαζικές συλλήψεις. Συνελήφθησαν συνολικά 70 αναρχικοί του Χάρκοβο. Μερικά μέλη της οργάνωσης στάλθηκαν στη Μόσχα από το Μυστικό Τμήμα της OGPU. Ο Boris Nemeritsky κρατήθηκε στη φυλακή Tagansk. Με διάταγμα της OGPU στις 25 Ιούλη 1924, κρίθηκε ένοχος για συμμετοχή σε υπόγεια αναρχική και αντισοβιετική προπαγάνδα και καταδικάστηκε σε εξορία στη Σιβηρία.
Αρχικά στάλθηκε να μείνει στο Novonikolaevsk (τώρα Novosibirsk). Τον Δεκέμβρη του 1925, συνελήφθη ξανά και μεταφέρθηκε σε μια πιο άσχημη περιοχή το Narymsky. Στάλθηκε να μείνει στο χωριό Parabel Kolpashevsky της περιοχής Tomsky. Παρέμεινε ένας από τους γνωστούς αναρχικούς του Narymsky Krai, και μαζί με τον Alexander Volodarsky ηγήθηκαν μιας ομάδας αναρχικών στο Parabel. Σύμφωνα με αναφορές της OGPU, «ασχολείτο με οργανωτική δουλειά», καθοδήγησε αναρχικές ομάδες αυτοεκπαίδευσης και πραγματοποίησε συναντήσεις. Στο τέλος της παραμονής του στη Σιβηρία, ήρθε κοντά με τον σοσιαλεπαναστάτη, Dmitriy Donsky, πρώην μέλος της Κεντρικής Κεντρικής Επιτροπής του (ήδη απαγορευμένου) PSR. Στις αρχές του 1927, συμμετείχε σε μια συνάντηση αναρχικών συνδέσμων της περιοχής Narymsky, στην οποία αποφάσισαν «να μην σταματήσουν τον αγώνα ενάντια στη Σοβιετική Ένωση».
Στις 8 Απρίλη 1927 η OGPU απελευθέρωσε τον Nemeritsky από την εξορία στη Σιβηρία με αμνηστία τριών χρόνων. Εγκαταστάθηκε στο Simferopol (Συμφερούπολη), όπου εργάστηκε σε μια μονάδα προστασίας φυτών. Διατήρησε σχέσεις με το αναρχικό υπόγειο κίνημα στο Χάρκοβο και σε άλλες πόλεις της Ουκρανίας, διατήρησε αλληλογραφία με συντρόφους, αλλά σε κάποια στιγμή αποχώρησε από την ενεργό δουλειά. Στη Συμφερούπολη, εκείνη την εποχή, δημιούργησε σχέσεις με τον εξέχοντα σοσιαλδημοκράτη Boris Bogdanov, η κόρη του οποίου Natalia, άφησε απομνημονεύματα στα οποία έγραψε για τον Nemeritsk: «Ο Boris ήταν ένας πολύ καλός, ταπεινός άνθρωπος, καλός σύντροφος - πάντα σκεφτόταν τους άλλους, πάντα ήξερε ποιος ήταν άρρωστος ή χρειαζόταν βοήθεια. Ήταν παθιασμένος με τη ζωή στη φύση και γνώριζε καλά τον φυτικό κόσμο, τα έντομα, τα πουλιά».
Το 1931 η αμνηστία έληξε και ο Nemeritsky έλαβε άδεια να εγκατασταθεί στο Λένινγκραντ. Από τότε μέχρι την τελευταία σύλληψή του, εργάστηκε ως επιστημονικός υπάλληλος του Ενιαίου Ινστιτούτου Προστασίας Φυτών. Ήταν γνωστός ως ειδικός τοξικολόγος και ηγήθηκε μιας ομάδας για τη μελέτη των δηλητηρίων επαφή, ενώ ήταν μέλος και της Ένωσης Εντομολογικής Εταιρείας. Διατήρησε τις αναρχικές του πεποιθήσεις και τις σχέσεις με μεμονωμένους αναρχικούς μέχρι το τέλος.
Ο Boris Nemeritsky συνελήφθη στο Λένινγκραντ στις 13 Φλεβάρη 1937 με την κατηγορία της αντεπαναστατικής τρομοκρατικής δράσης. Κρατήθηκε σε μια φυλακή και με διάταγμα μιας Ειδικής Τρόικας της UNKVD του Λένινγκραντ, καταδικάστηκε σε θάνατο στις 8 Σεπτέμβρη 1937. Εκτελέστηκε την ίδια μέρα.
*Πηγή: Анатолий Дубовик. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
Στη φωτογραφία, ο Boris Nemeritsky με τη σύζυγο και τα παιδιά του, λίγο πριν την τελευταία του σύλληψη.
