Γενική Ένωση Εργαζομένων της Γερμανίας (Γερμανικά: Allgemeine Arbeiter-Union Deutschlands - AAUD), ήταν το όνομα των εργοστασιακών οργανώσεων που σχηματίστηκαν μετά τη γερμανική επανάσταση του 1918-1919 σε αντίθεση με τα παραδοσιακά συνδικάτα. Η AAUD συγκροτήθηκε από τους συμβουλιακούς κομμουνιστές του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Γερμανίας (KAPD) και θεωρούσε τη οργάνωση των εργατών σε συνδικάτα ως μια ξεπερασμένη μορφή οργάνωσης. Αντ 'αυτού υποστήριζε την οργάνωση των εργαζομένων με βάση το εργοστάσιο δημιουργώντας την Allgemeine Arbeiter-Union Deutschlands (AAUD). Οι συμβουλιακοί κομμουνιστές του ΚAPD οργάνωσαν τις εργοστασιακές οργανώσεις ως τη βάση για τη συγκρότηση των εργατικών συμβουλίων. Ένα τμήμα του AAUD με επικεφαλής τον Otto Ruhle, που βασίστηκε στη πόλη του Έσσεν χωρίστηκε από την AAUD και αποτέλεσαν την τάση AAUD-Ε. Μεταξύ της AAUD όπου δρούσε το ΚΑPD και της AAUD-Ε υπήρξαν σοβαρές διαφωνίες σε ότι αφορά τη πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης. Η AAUD-Ε θεωρούσε ότι δεν υπάρχει λόγος ιδιαίτερης πολιτικής οργάνωσης έξω από την AAUD. Μια σωστή γενικά πολιτική θέση, σε μια κοινωνία που κάθε εξουσία θα έχει καταργηθεί, πρόωρη τελικά και αυτοκαταστροφική στο επίπεδο ανάπτυξης των εργατικών αγώνων τη περίοδο που διαμορφώθηκε η AAUD.
Κατευθυντήριες γραμμές της AAUD-Ε
Η AAUD είναι η ενιαία πολιτική και οικονομική οργάνωση του επαναστατικού προλεταριάτου.
Η AAUD παλεύει για τον κομμουνισμό, για την κοινωνικοποίηση της παραγωγής των πρώτων υλών, των μέσων παραγωγής και των δυνάμεων της παραγωγής, καθώς και των καταναλωτικών αγαθών τα οποία είναι τα προϊόντα αυτών των δυνάμεων. Η AAUD θέλει να καθιερώσει την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με ένα σχέδιο, που δεν θα έχει να κάνει με το σημερινό καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και διανομής.
Ο τελικός στόχος του AAUD είναι μια κοινωνία όπου κάθε εξουσία θα έχει καταργηθεί. Ο δρόμος προς αυτήν την κοινωνία περνά μέσω της δικτατορίας του προλεταριάτου.Η πολιτική και οικονομική οργάνωση της κομμουνιστικής κοινωνίας προσδιορίζεται αποκλειστικά από την ίδια τη θέληση των εργατών χάρη στην συμβουλιακή οργάνωση.
Τα πιο επείγοντα καθήκοντα της AAUD είναι:
• η καταστροφή των συνδικάτων και των πολιτικών κομμάτων, σαν εμπόδια που στέκονται στο δρόμο της ενοποίησης της προλεταριακής τάξης και την περαιτέρω πορεία της κοινωνικής επανάστασης, η οποία δεν μπορεί να είναι υπόθεση ούτε του κόμματος ούτε των συνδικάτων
• η επίτευξη της ενότητας του επαναστατικού προλεταριάτου στα εργοστάσια, τα κύτταρα της παραγωγής και τα θεμέλια της μελλοντικής κοινωνίας. Η ενότητα αυτή θα πραγματωθεί με τη μορφή της εργοστασιακής οργάνωσης
• η ανάπτυξη της αυτοσυνείδησης και της αλληλεγγύης των εργατών
• η προετοιμασία όλων των μέτρων που θα χρειαστούν για το έργο της πολιτικής και οικονομική οικοδόμησης
Η AAUD απορρίπτει όλες τις ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές μεθόδους αγώνα και αντιτίθεται σε κάθε συμμετοχή στον κοινοβουλευτισμό και τα τοπικά συμβούλια των επιχειρήσεων. Τέτοια συμμετοχή θα ισοδυναμούσε με το σαμποτάρισμα την συμβουλιακής ιδέας.
Η AAUD απορρίπτει όλους τους επαγγελματίες ηγέτες. Η σχέση του με την επίσημη ηγεσία έχει μόνο συμβουλευτική μορφή. Όλες οι οργανωτικές θέσεις στην AAUD είναι άμισθες.
Η AAUD δεν θεωρεί τον αγώνα του προλεταριάτου για την ελευθερία εθνική, αλλά διεθνής υπόθεση. Για το λόγο...
Η εξουσία είναι της ιστορίας η ευκοιλιότητα
Νίκος Καρούζος
Ο ευρύτερος αναρχικός και αντιεξουσιαστικός χώρος, παρασυρμένος από τη σαγήνη του ακτιβισμού και της άμεσης δράσης, συχνά παραβλέπει –αν δεν περιφρονεί κιόλας– την αξία της θεωρίας. Η πολιτική ηγεμονία όμως, πριν γίνει τέτοια, είναι ηγεμονία στο χώρο των ιδεών, των κυρίαρχων αντιλήψεων και των φαντασιακών σημασιών. Μια ελπιδοφόρα στροφή, ωστόσο, του χώρου αυτού σε εκδοτικά εγχειρήματα και περιοδικά παρατηρείται σταθερά τα τελευταία χρόνια, δείχνοντας πως αρκετοί αντιλαμβάνονται, επιτέλους, τη σημασία της ρήσης του Ντουρούτι ότι «σε κάθε πόλη πρέπει να στηθεί κι ένας αναρχικός εκδοτικός οίκος». Καμιά ουσιαστική επαναστατική...
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΩΑΔΙΤΗ
Έλληνες μετανάστες ζούσαν στην Αργεντινή από τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα ακόμα και αρκετοί προσπάθησαν να οργανωθούν για να προωθήσουν και εξυπηρετήσουν τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους. Το 1905 ιδρύθηκε στο Μπουένος Άιρες ο Ελληνικός Σύνδεσμος και τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε το περιοδικό του «Πρόμαχος», το οποίο σταμάτησε την κυκλοφορία του μετά από έξι χρόνια, εξαιτίας εσωτερικών διαμαχών στο Σύνδεσμο, ο οποίος διαλύθηκε, τελικά, το 1914. Το χρόνο αυτό κυκλοφόρησε ένα νέο ελληνικό περιοδικό ο «Απόμαχος» και το 1915 το σατυρικό «Πανελλήνιον». Ο «Απόμαχος», όμως, δεν πήγε καθόλου καλά και οι συμμετέχοντες...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018