Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

24 Ιουνίου 2013

Τα προηγούμενα επτά σχεδόν χρόνια, οι εχθροί του μαχνοβίτικου επαναστατικού κινήματος έχουν κυλιστεί στο βόρβορο τόσων πολλών ψεμάτων, έτσι που κάποιος να αναρωτηθεί «μα καλά, δεν κοκκινίζουν ποτέ αυτοί οι άνθρωποι, έστω μια φορά;» Και είναι μάλλον χαρακτηριστικό ότι όλα αυτά τα αναίσχυντα ψέματα που κατευθύνονται εναντίον μου και των Μαχνοβιτών εξεγερμένων, πραγματικά εναντίον του κινήματός μας συνολικά, έχουν ενώσει διάφορους από διαφορετικά μεταξύ τους κοινωνικοπολιτικά στρατόπεδα: μπορεί κάποιος να βρει ανάμεσά τους δημοσιογράφους κάθε είδους, συγγραφείς, μελετητές και λαϊκούς (μη κληρικούς), οι οποίοι μας βάζουν εμπόδια στο διάβα τους, διαφωνούντες και κερδοσκόπους οι οποίοι κατά περίσταση δεν έχουν κανένα δισταγμό να τεθούν οι ίδιοι μπροστά ως ανιχνευτές των επαναστατικών πρωτοποριακών ιδεών.

Νέστωρ Μάχνο

Μπορεί κάποιος να συναντήσει, επίσης, τους υποτιθέμενους αναρχικούς, όπως ο Γιαννόφσκι, από το «Freie Arbeiter Stimme».

Όλοι αυτοί οι λαϊκοί κάθε είδους και κάθε χρώματος, δεν έχουν καμία ντροπή στο να κατασκευάζουν ψέματα εναντίον μας, χωρίς ακόμη και να μας γνωρίζουν, χωρίς, μερικές φορές, να πιστεύουν ακόμα και στους ίδιους τους ισχυρισμούς τους.

Τέτοια ψέματα κατασκευάζονται με διάφορα υπονοούμενα, κάτι που αποτελείται από παντοτινές και συνεχείς επικρίσεις εναντίον μας, χωρίς οποιαδήποτε προσπάθεια να ελεγχθούν οι αιτίες γι’ αυτό το άφρισμα και ξάφρισμα εναντίον μας.

Στην πραγματικότητα, ποιοι είναι οι πιθανοί λόγοι για να δικαιολογηθεί αυτή η υστερία έστω και στο μικρότερο βαθμό; Λίγο πριν, όλα αυτά τα αδιάντροπα ψέματα εναντίον σε εμάς τους μαχνοβίτες, ισχυριζόμενοι ότι καταφεύγουμε σε πογκρόμ, χωρίς να προσφέρουν ούτε ένα απόκομμα ή στοιχείο ή οποιοδήποτε είδος επικύρωσης, με οδήγησαν να απευθυνθώ στους Εβραίους όλου του κόσμου μέσω των καλών υπηρεσιών του γαλλικού και ρωσικού ελευθεριακού Τύπου, ζητώντας τους να εξηγήσω τις πηγές όλων αυτών των γελοιοτήτων, ώστε να παρασχεθούν οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με τα πογκρόμ, η ενθάρρυνση ή η υποκίνηση πογκρόμ που πραγματοποιούνται ή που προωθούνται από το επαναστατικό κίνημα της Ουκρανίας που καθοδηγείται από μένα.

Η αρκετά γνωστή παρισινή λέσχη «Faubourg» ήταν η μόνη που απάντησε στην «Έκκλησή μου στους Εβραίους όλων των χωρών». Μέσω του Τύπου, οι διευθυντές των εβραϊκών λεσχών έκαναν γνωστό ότι, σε μια συνεδρίαση στις 23 Ιουνίου 1927, θα ετίθετο για συζήτηση η ακόλουθη ερώτηση: «Ήταν ο στρατηγός Μάχνο φίλος των Εβραίων ή συμμετείχε στη σφαγή τους;» Επιπροσθέτως, ανακοινώθηκε ότι ο Γάλλος σύντροφός μας Lecoin θα μιλούσε προς υπεράσπιση του Μάχνο.

Εννοείται ότι μόλις έμαθα για τη συζήτηση αυτή στη «Faubourg», πλησίασα αμέσως τον πρόεδρο των λεσχών, Poldes, ζητώντας του την επιστολή, σύμφωνα με την οποία ο Lecoin αποσύρεται και ότι μου παρέχεται η ευκαιρία να παραβρεθώ στη λέσχη εξ ονόματός μου. Μετά από μια θετική απάντηση, εμφανίστηκα στα συγκεντρωμένα μέλη της λέσχης στις 23 Ιουνίου 1927.

Εντούτοις, ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο έγιναν οι διάλογοι αυτοί σ’ αυτή τη λέσχη και το γεγονός ότι το θέμα μου εξετάστηκε μόνο προς το τέλος της συζήτησης, σήμαινε ότι μπορούσα μόνο να μιλήσω πολύ αργά, γύρω 11:00 το βράδυ και δεν ήμουν ικανός να μπω στο θέμα λεπτομερώς. Το καλύτερο που μπορούσα να κάνω ήταν να θίξω το...

Περισσότερα …