Your name

Ελλαδικά Κοινωνικά Κινήματα

01 Ιουλίου 2013

«Θέλουμε να καταστρέψουμε όλα εκείνα τα γελοία μνημεία των «υπέρ πατρίδος πεσόντων» που μας κοιτούν αφ’ υψηλού σε κάθε χωριό και στη θέση τους να εγείρουμε μνημεία για τους λιποτάκτες. Τα μνημεία αυτά θα αντιπροσωπεύουν και όσους πέθαναν στον πόλεμο, γιατί καθένας τους πέθανε αναθεματίζοντας τον πόλεμο και φθονώντας την ευτυχία του λιποτάκτη. Η αντίσταση γεννιέται από τη λιποταξία».

Αντιφασίστας αγωνιστής, Βενετία, 1943

 Παρατίθεται στο βιβλίο των Hard / Negri «Αυτοκρατορία και Αντίσταση»

Οι εθνικιστικοί ανταγωνισμοί που εκδηλώθηκαν στα Βαλκάνια μετά το 1908 κατέληξαν στη σύρραξη των βαλκανικών πολέμων. Οι εθνικοί στρατοί της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας και του Μαυροβούνιου δημιούργησαν τη συμμαχία των  χριστιανικών κρατών (1912)  και κήρυξαν τον πόλεμο κατά των Τούρκων,  («απελευθέρωση των υπόδουλων αδελφών») με σκοπό την εκδίωξή τους και την απόκτηση των εδαφών. 

Την προσέγγιση αυτή διευκόλυνε και ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων (Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία και  Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) που  επεδίωκαν την οικονομική και πολιτική τους κυριαρχία στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης.

 «Τα βαλκάνια κατά του τυράννου», ήταν ο πρώτος βαλκανικός  πόλεμος (30/9/1912 - 30/5/1913) όπου οι Τούρκοι  ηττήθηκαν παντού. Οι στρατοί της Βουλγαρίας και της Σερβίας απελευθέρωσαν Σκόπια, Μοναστήρι, Αδριανούπολη, ενώ ο ελληνικός στρατός Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα και  νησιά του Αιγαίου (Χίος, Σάμος, Μυτιλήνη).

Η «Έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής πάνω στις Αιτίες και τη Διεξαγωγή των Βαλκανικών Πολέμων» (1) που εκδόθηκε το 1914 από το αμερικανικό ίδρυμα (Cornegie Endowment for International Peace) αναφέρει τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν  στη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων. Συγκεκριμένα η έκθεση Κάρνεγκι αναφέρει για τον πρώτο βαλκανικό πόλεμο τουλάχιστον 195 περιστατικά δολοφονιών, πολλές λεηλασίες και βιασμούς από Έλληνες αντάρτες που είχαν προωθηθεί στην περιοχή του Παγγαίου, δραστηριότητα που επιβεβαιώνεται από τις δημοσιευμένες αναμνήσεις ντόπιων Ελλήνων. (2)

Τα πρωτεία βαρβαρότητας όμως σε αυτόν τον πόλεμο ανήκουν  κυρίως στο βουλγαρικό στρατό (ανταρτομάδες, κομιτατζήδες) ο οποίος επιδόθηκε στις συστηματικές πυρπολήσεις μουσουλμανικών χωριών  (Κιλκίς, Δράμα, Ανατολική Θράκη), στις  μαζικές εκτελέσεις μουσουλμάνων πολιτών (Σέρρες, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη, Λαγκαδάς, Σιδηρόκαστρο και  Κομοτηνή) καθώς και στο βίαιο «εκχριστιανισμό» των σλαβόφωνων Πομάκων της Ροδόπης.

Εξίσου απάνθρωπη ήταν η συμπεριφορά του σερβικού στρατού στους μουσουλμάνους Αλβανούς της Παλαιάς Σερβίας και της βόρειας Μακεδονίας, καθώς και του ελληνικού στρατού (κάψιμο χωριών, μαζικές εκτελέσεις, βιασμοί και λεηλασίες) σε βάρος μουσουλμανικών πληθυσμών στη Βόρειο Ήπειρο (Κορυτσά), τη Δυτική Μακεδονία και την Ήπειρο (Γιαννιτσά, Σέρβια, Κοζάνη (Καϊλάρια, σημερινή Πτολεμαΐδα), Γρεβενά,  Σιάτιστα, Καστοριά, Θεσπρωτία και Πρέβεζα). (3)

Την τραγωδία του πρώτου βαλκανικού πολέμου συμπληρώνουν τα καραβάνια προσφύγων (χιλιάδες νεκροί απ’ την πείνα, τις αρρώστιες, το κρύο), οι κακοποιήσεις αμάχων, οι επιτάξεις σπιτιών, οι λεηλασίες τροφίμων, οι καταστροφές δημοσίων κτιρίων, σπιτιών, χωραφιών κλπ.

Το πρόβλημα διανομής της Μακεδονίας και της Θράκης οδήγησε σε νέο πόλεμο ανάμεσα στους συμμάχους (β’ βαλκανικός 16/6 -18/7/1913) και έληξε με την ολοκληρωτική νίκη των Ελλήνων και των Σέρβων σε βάρος των Βουλγάρων. Ο ελληνικός στρατός κατέλαβε ολόκληρη την Αν. Μακεδονία, τη Δ. Θράκη και έφτασε μέχρι την Αλεξανδρούπολη.

Κύριο χαρακτηριστικό αυτού του πολέμου (δεύτερο βαλκανικό σφαγείο) υπήρξε η...

Περισσότερα …