Αρχική

: Edgar Rodrigues; Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος; 20 Νοεμβρίου 2016

Εδώ και αρκετό καιρό τώρα έχω την άποψη ότι οι ιστορικοί δίνουν ελάχιστη ή και καμία προσοχή στο κίνημά μας που χρησιμοποιεί την πορτογαλική γλώσσα και τους αναρχικούς (στη Βραζιλία και την Πορτογαλία). Οι περισσότεροι από αυτούς απλώς δεν είναι εξοικειωμένοι με τα έργα των αγωνιστών από τις χώρες αυτές, δεν μεταφράζονται τα γραπτά τους, η Αναρχική Εγκυκλοπαίδεια αγνόησε την ύπαρξή τους και συγγραφείς της FAI αγνοούν ακόμη και την προέλευσή τους: από πού προήλθε; Ποιανού ιδέα ήταν η ίδρυσή της; Ποιος συγκρότησε και πρότεινε τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές της; Ποιος υπέβαλε την αρχική πρόταση για μια Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία για συζήτηση και συγκατάθεση εκ των προτέρων;

Η FAI -και αυτό πρέπει να λεχθεί- ήταν μια ιδέα, μια πρόταση που προήλθε από τον Πορτογάλο αγωνιστή Manuel Joaquim de Sousa, με την υποστήριξη του Manuel Peres Fernandes, ο οποίος είχε απελαθεί από τη Βραζιλία το 1919 από την κυβέρνηση Epitacio Pessoa και είχε βρει καταφύγιο στη Λισαβόνα το 1923-1924 με τον γιατρό Pedro Vallina και την οικογένειά του.

Η πρώτη σκέψη για τη συγκρότηση της FAI κατατέθηκε για πρώτη φορά στο συνέδριο εργατικών οργανώσεων από την Πορτογαλία και την Ισπανία, που πραγματοποιήθηκε στην πορτογαλική πόλη Evora το 1923.

Ο Manuel Joaquim de Sousa, γεννημένος στο Oporto αγωνιστής, ήταν εξαιρετικά δραστήριος και έγραψε βιβλία μεγάλης ιστορικής σημασίας.

Το συνέδριο παρακολούθησαν και οι εκπρόσωποι της CNT Manuel Peres, J. Ferrer Alvarado και Sebastian Clara, ενώ η πορτογαλική CGT εκπροσωπήθηκε από τους Manuel Joaquim de Sousa και Jose da Silva Santos Arranha.

Ήταν στην πραγματικότητα σε αυτή την μάζωξη εκπροσώπων των ελευθεριακών συνδικαλιστικών οργανώσεων της Ιβηρικής που ο Πορτογάλος Manuel Joaquim de Sousa πρότεινε τη συγχώνευση του συνομοσπονδιακού ελευθεριακού κινήματος της Ιβηρικής χερσονήσου, ενώνοντας τους Πορτογάλους και τους Ισπανούς αναρχικούς σε ένα ενιαίο σώμα. Από την αρχή είχε την υποστήριξη του Manuel Peres που είχε γεννηθεί στην Ισπανία, αλλά είχε μεγαλώσει στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου είχε ανακαλύψει τον αναρχισμό.

Τον Μάιο του 1926, έχοντας ολοκληρώσει το έργο του, ο Manuel Joaquim de Sousa εκπροσώπησε την πορτογαλική CGT στο συνέδριο της Μασσαλίας. Ο Manuel Peres ήταν εκπρόσωπος της Πορτογαλικής Αναρχικής Ένωσης (UAP). Τριάντα αντιπρόσωποι γαλλικών και ισπανικών ομάδων καθώς και της IWMA παρακολούθησαν το συνέδριο. Ο Armando Borghi συμμετείχε ως εκπρόσωπος της Ιταλικής Συνδικαλιστικής Ένωσης (USI).

Το συνέδριο συζήτησε θέματα όπως: α) την αναδιοργάνωση των αναρχικών δυνάμεων στην Ισπανία και τη Γαλλία, β) τις διαφωνίες σχετικά με οργανωτικά θέματα, γ) μη αναγνώριση της λεγόμενης Επαναστατικής Συμμαχίας που υποστήριζε συναλλαγές με πολιτικούς και δ) την ενίσχυση των επιτροπών βοήθειας στους κρατούμενους.

Τέλος, στο εν λόγω συνέδριο, ο Manuel Joaquim de Sousa, με την υποστήριξη του Manuel Peres, ανακίνησε το θέμα της “ενοποίησης του κινήματος της Ιβηρικής” και (αυτή τη φορά) κατόρθωσε να εξασφαλίσει συμφωνία όσον αφορά τα ακόλουθα σημεία:

"1) Το Συνέδριο συμφωνεί να ξεκινήσει μια Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία, κοινοποιώντας την απόφαση στην Πορτογαλική Αναρχική Ένωση. 2) Επειδή η κατάσταση που επικρατεί στην Ισπανία είναι ανώμαλη, η προσωρινή επιτροπή να έχει ως έδρα τη Λισαβόνα. 3) Η έναρξή της είναι θέμα της Πορτογαλικής Αναρχικής...

Περισσότερα …

: Ελένη Καρασαββίδου; Ελλαδικά Κοινωνικά Κινήματα; 07 Νοεμβρίου 2016

Της Ελένης Καρασαββίδου*

Το φθινόπωρο του 1906 εξελίχθηκε στο Πλημμελειοδικείο Αθηνών μια από τις σημαντικότερες «ξεχασμένες» δίκες της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας.

Δεκαπέντε μόλις χρόνια πριν, με τη Συνθήκη του Βερολίνου, η Θεσσαλία, μαζί με την Αρτα, είχαν προσαρτηθεί στο ελληνικό κράτος και στο προσκήνιο της ελληνικής πολιτικής ζωής ερχόταν ό,τι εκπροσωπούσαν οι 584 οικογένειες στις οποίες ανήκε περισσότερη από τη μισή καλλιεργήσιμή τους γη.

Τα τσιφλίκια αυτά, προστιθέμενα στα τσιφλίκια που υπήρχαν και σε άλλες περιοχές της τότε ελληνικής επικράτειας, συγκροτούσαν μια τάξη που εκπροσωπούνταν στη Βουλή και κατάφερνε να μπλοκάρει κάθε προσπάθεια για απαλλοτρίωση και διανομή της...

Περισσότερα …

: Κ. Φλώρος; Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος; 07 Νοεμβρίου 2016

[...]Οι πρώτες μέρες (σ.σ. μετά το ξέσπασμα του στρατιωτικού πραξικοπήματος) κύλησαν μέσα σ’ ένα κλίμα αβεβαιότητας, σύγχυσης, αλλά και αυτοθυσίας. Η κεντρική κυβέρνηση στη Μαδρίτη φαινόταν ανίκανη να διαχειριστεί επιτυχώς την κατάσταση και ο λόγος που δεν είχε καταρρεύσει από την πρώτη στιγμή ήταν οι επιτυχίες του απλού λαού, που οργανώθηκε στα δυο μεγάλα συνδικάτα και επιτέθηκε ενάντια στους φασίστες. Η Βαρκελώνη βρέθηκε στο επίκεντρο των εξελίξεων για τους αναρχικούς. Τα άλλα δύο ισχυρά προπύργια της CNT -Ανδαλουσία και Σαραγόσα- είχαν πέσει στα χέρια των στασιαστών. Η πρωτεύουσα της Καταλονίας σώθηκε από τη συντονισμένη απάντηση των ομάδων άμυνας της...

Περισσότερα …