Η «Ludlow, οι Ελληνες στους Πολέμους του Ανθρακα» είναι μια εξαιρετική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία Λεωνίδα Βαρδαρού, η οποία τιμήθηκε στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης με το βραβείο της Βουλής «Ανθρώπινες Αξίες» στην ενότητα «Καταγραφή της Μνήμης».
Oι Πόλεμοι του Άνθρακα ήταν ένοπλες ταξικές αναμετρήσεις στα ορυχεία της Αμερικής στην περίοδο 1890-1930. Αιτία τους ήταν οι άθλιες συνθήκες ζωής και εργασίας των ανθρακωρύχων. Οι Έλληνες ανθρακωρύχοι, ξεριζωμένοι από τον τόπο τους από την σκληρή πραγματικότητα μιας χρεωκοπημένης Ελλάδας και με τις ψεύτικες υποσχέσεις των δουλεμπόρων της εποχής, είχαν καταλήξει στο μακρινό Κολοράντο να δουλεύουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες στα ορυχεία του Ροκφέλερ και του συναφιού του.
Η ταινία είναι μια πετυχημένη παραγωγή της μη κερδοσκοπικής εταιρείας «Αποστόλης Μπερδεμπές». Μια εταιρεία που συστάθηκε από μια παρέα ανθρώπους, ανάμεσά τους η Φρόσω Τσούκα, που έκανε την έρευνα για το ντοκιμαντέρ, η Λίνα Γουσίου, ο Στέφανος Πλάκας που μαζί με τη Φρόσω συμμετείχαν στη Διεύθυνση της Παραγωγής, και άλλους, που, στα χρόνια της χούντας, βρέθηκαν φοιτητές στη Νέα Υόρκη και θέλησαν, με πολιτιστικές παρεμβάσεις, να αναδείξουν το ελληνικό ριζοσπαστικό κίνημα της Αμερικής. Στην εταιρεία έδωσαν το όνομα «Αποστόλης Μπερδεμπές» τιμώντας τη μνήμη του δραστήριου συντρόφου τους, κομμουνιστή φοιτητή που «έφυγε» πολύ πρόωρα από τη ζωή, σε ηλικία 31 χρόνων.
Πολύ καλή η δουλειά και των άλλων συντελεστών της ταινίας, του Προκόπη Δάφνου στη φωτογραφία, του Ξενοφώντα Βαρδαρού στο μοντάζ και τις μουσικές επιλογές, τουΑντρέα Γκόβα στον ήχο και του Ρήγα Αξελού στην αφήγηση.
Ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη δουλειά έχει κάνει το μουσικό σύνολο Ρωμιοσύνη που ηχογράφησε, για πρώτη φορά, τον λησμονημένο «Υμνο των Ανθρακωρύχων του Κολοράντο» (The Union Forever – Το Συνδικάτο για πάντα), σε ενορχήστρωση Τεό Λαζάρου.
Το The Union Forever, γνωστό και σαν «Colorado Strike Song» (Το τραγούδι της Απεργίας του Κολοράντο) έπαιξε σημαντικό ρόλο στους Πολέμους του Ανθρακα στο Κολοράντο, 1913 – 1914. Οι στίχοι γράφτηκαν από τον πρόεδρο της UMWA (United Mine Workers of America – Ενωμένοι Εργάτες Ορυχείων Αμερικής) τον Frank J. Hayes, τον Σεπτέμβρη του 1913. Τραγουδήθηκε στη διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων 1913 – 14 και μετά λησμονήθηκε για πολλές δεκαετίες.
The Union Forever, όπως το ηχογράφησε το μουσικό σχήμα “Ρωμιοσύνη”.
Οι στίχοι του Υμνου της απεργίας του Κολοράντο:
We will win the fight today, boys,
We’ll win the fight today,
Shouting the battle cry of union;
We will rally from the coal mines,
We’ll battle to the end,
Shouting the battle cry of union.
CHORUS:
The union forever, hurrah, boys, hurrah!
Down with the Baldwins, up with the law;
For we’re coming, Colorado, we’re coming all the way,
Shouting the battle cry of union.
We have fought them here for years, boys,
We’ll fight them in the end,
Shouting the battle cry of union.
We have fought them in the North,
Now we’ll fight them in the South,
Shouting the battle cry of union.
We are fighting for our rights, boys,
We are fighting for our homes,
Shouting the battle cry of union;
Men have died to win the struggle;
They’ve died to set us...
Η 7η Μαρτίου είναι μια οδυνηρή ημερομηνία για τους προλετάριους της αποκαλούμενης «Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών» που συμμετείχαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκείνη την ημερομηνία στην Κροστάνδη.
Η επετειακή ανάμνηση της ημερομηνίας εκείνης είναι εξίσου επίπονη για τους προλετάριους όλων των χωρών, γιατί επαναφέρει τη μνήμη εκείνου που οι ελεύθεροι εργαζόμενοι και οι ναυτικοί της Κροστάνδης πιστοί στα ιδανικά της Ρώσικης Επανάστασης, απαίτησαν μέχρι θανάτου από τον Κόκκινο εκτελεστή τους - το «Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα» και το όργανό του, την «Σοβιετική» κυβέρνηση.
Η Κροστάνδη απαίτησε από τους δήμιους κρατιστές να δώσουν πίσω...
Μετάφραση: Δ. Μαρκόπουλος
#Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται στο περιοδικό «Πρόταγμα – Για την Αυτονομία και την Άμεση Δημοκρατία¨, τεύχος 2, Ιούνιος 2011, σελ. 127-153
Ο αναρχισμός, ως κοινωνικό κίνημα που αποσκοπεί σε μια συνολική, ανθρώπινη χειραφέτηση, σε μια ελευθερία που καθιστά δυνατή την πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας, έδειξε από πολύ νωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το πρόβλημα της υποτέλειας των γυναικών, ανησυχία που θα ξεχώριζε σημαντικά σε σχέση με την αντίστοιχη άλλων εργατικών ιδεολογικών ρευμάτων. Στην προοπτική τους για τη μελλοντική κοινωνία, οι αναρχικοί πρότασσαν μια μη ιεραρχική κοινωνική οργάνωση, βασισμένη στον κολλεκτιβισμό, την αυτοδιαχείριση και τον...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018