Μια μέρα σαν αυτές τις μέρες, το 1922 (21 Νοέμβρη), δολοφονήθηκε στη φυλακή από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών ένας από τους μεγαλύτερους επαναστάτες που έχει αναδείξει η ανθρωπότητα, ο αναρχικός Ricardo Flores Magon, από την Οαχάκα του Μεξικού.
Προτίμησε να πεθάνει στη φυλακή πριν μετανοήσει για την εξέγερση της οποίας “ηγήθηκε”:
“Στο υπουργείο Δικαιοσύνης μου ειπώθηκε από τον κ. Weinberger ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει υπέρ μου, αν δεν υποβάλω αίτηση συγχώρεσης. Αυτό σφραγίζει τη μοίρα μου, αυτό θα σας τυφλώσει. Θα σαπίσω και θα πεθάνω μέσα σ’ αυτούς τους φρικτούς τοίχους που με χωρίζουν από τον υπόλοιπο κόσμο, επειδή δεν προτίθεμαι να ζητήσω συγχώρεση. Δεν θέλω! Στα είκοσι εννέα χρόνια του αγώνα μου για την ελευθερία, έχω χάσει τα πάντα, κάθε ευκαιρία να γίνω πλούσιος και διάσημος. Έχω περάσει πολλά χρόνια της ζωής μου στις φυλακές. Έχω κάνει αρκετές διαδρομές μέσα σε αλήτες και απόβλητους. Έχω δει να πεθαίνουν από την πείνα. Η ζωή μου έχει απειληθεί πολλές φορές. Έχω καταστρέψει την υγεία μου. Ούτως ή άλλως, έχω χάσει τα πάντα, εκτός από ένα πράγμα, ένα πράγμα που το προωθώ και το έχω διατηρήσει σχεδόν με φανατικό ζήλο, και αυτό το πράγμα είναι τιμή μου ως μαχητή.
Να ζητήσω συγγνώμη θα σήμαινε ότι λυπάμαι για το γεγονός ότι τόλμησα να ανατρέψω τον καπιταλισμό για να θέσω σε εφαρμογή ένα σύστημα που βασίζεται στην ελεύθερη ένωση των εργατών για να παράγουν και να καταναλώνουν, και δεν λυπάμαι γι’ αυτό. Μάλλον, είμαι περήφανος γι‘ αυτό. Να ζητήσω συγγνώμη θα σήμαινε ότι παραιτήθηκα από τα αναρχικά ιδανικά μου. Και δεν κάνω πίσω, λέω… Και διακηρύσσω ότι αν το ανθρώπινο είδος πρόκειται ποτέ να απολαύσει πραγματική συντροφικότητα, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη, αυτό πρέπει να γίνει μέσω του αναρχισμού.
Ως εκ τούτου, αγαπητέ μου Νίκολας, είμαι καταδικασμένος να τυφλωθώ και πεθάνω στη φυλακή. Αυτό που πιο πολύ δεν επιδιώκω είναι να γυρίσω την πλάτη τους στους εργαζόμενους, και να κρατήσουν τις πόρτες της φυλακής ανοιχτές για να τιμήσουν την ντροπή μου. Δεν θα επιβιώσω στην αιχμαλωσία μου, γιατί είμαι γέρος. Αλλά όταν πεθάνω, οι φίλοι μου, ίσως γράψουν στον τάφο μου: «Εδώ βρίσκεται έναςονειροπόλος», και οι εχθροί μου: «Εδώ βρίσκεται ένας τρελός». Αλλά δεν θα υπάρξει κάποιος που να τολμήσει να τοποθετήσει την επιγραφή: «Εδώ βρίσκεται ένας δειλός και προδότης των ιδεών του»”.
Επιστολή του Ricardo Flores Magon από την Oμοσπονδιακή Φυλακή Leavenworth, Κάνσας, 1920.
*Μετάφραση: “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, Νοέμβρης 2016.
