Το Σάββατο 21/1/2017, το μεσημέρι, μετά το τέλος της πορείας Αλληλεγγύης στα μέλη της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας στο Μοναστηράκι, καθίσαμε για να πιούμε καφέ στην Πλατεία Εξαρχείων. Χωρίσαμε κατά τις τέσσερις με την υπόσχεση να μιλήσουμε στο τηλ. για να συναντηθούμε την επόμενη μέρα. Την άφησα γιατί θα πήγαινε στην Λαϊκή της Καλλιδρομίου για να ψωνίσει. Στη διαδρομή αισθάνθηκε μια λιποθυμία και σωριάστηκε κάτω. Έτρεξαν περαστικοί την σήκωσαν συνήλθε λίγο και πήγε στο σπίτι της (Ανδρέα Μεταξά). Εκεί άρχισε να νοιώθει μια δυσφορία, ειδοποιήθηκε ασθενοφόρο και με τη συνοδεία του αγαπημένου της γιου Σπύρου μεταφέρθηκε στο εφημερεύων νοσοκομείο “Ευαγγελισμός”. Η πρώτη διάγνωση αναφέρθηκε σαν καρδιοαναπνευστική δυσλειτουργία και εν συνεχεία ήρθε το εγκεφαλικό οίδημα με ρήξη ανευρύσματος εγκεφάλου! Από εκείνη τη στιγμή έπεσε σε κώμα με τεχνική υποστήριξη της καρδιάς της μέχρι που σταμάτησε το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στα πρώτα χρόνια της “μεταπολίτευσης”
Η Σταυρούλα από τότε που ήταν μαθήτρια στο εξατάξιο Γυμνάσιο θηλέων στη Κοκκινιά άρχισε να έχει προβλήματα με το καθηγητικό χουντικό κατεστημένο του σχολείου της. Ήρθε σε ρήξη και αντεγκλήσεις με μία καθηγήτρια για την εμφάνισή της (διότι δεν έκοβε και δεν μάζευε τα πλούσια κατσαρά μαλλιά της και τα άφηνε να κρέμονται στους ώμους της, διότι φόραγε μπλουτζήν έξω από το σχολείο, διότι έκανε πολιτικές συζητήσεις μέσα στο σχολείο διότι, διότι, διότι... με αποτέλεσμα να τιμωρείται συχνά με πειθαρχικές ποινές-αποβολές). Οι συμμαθήτριές της την εκτιμούσαν και την θαύμαζαν στο σημείο να την βγάλουν πρόεδρο στο γενικό συμβούλιο του σχολείου. Άμεση ήταν τότε και η αντίδραση των χουντικών καθηγητών να ζητήσουν να ακυρωθεί η εκλογή της, αλλά μπροστά στη γενικευμένη αντίδραση των μαθητριών υποχώρησαν. Η έντονη πολιτικοποίησή της την ώθησε να συχνάζει για λίγο σε έναν χώρο που είχε ανοίξει τότε στην πλατεία της Κοκκινιάς με τον ψευδεπίγραφο τίτλο “Δημοκρατική Κίνηση Νέων” -με ανάλογους χώρους σε αστικά κέντρα σε όλη την ελλάδα- με σκοπό αυτά να λειτουργήσουν ως προθάλαμος κομματικής στρατολόγησης της νεολαίας στην προετοιμαζόμενη τότε οργάνωση της “ΚΝΕ”. Γρήγορα αποχώρησε και έφυγε από εκεί με τους κομματικούς τραμπούκους να εκτοξεύουν εναντίον της έναν οχετό από βρωμερές συκοφαντίες, λασπολογίες κ.α.
'Ηταν αρχές του 1976 όταν ήρθε στο ΡΗΓΜΑ, μαθήτρια τότε με την σχολική μπλε ποδιά! Ο δυναμικός της χαρακτήρας, ο αυθορμητισμός της, η δυνατή φωνή της, το χαμόγελο και το γλυκό της γέλιο, ήταν στοιχεία που την έκαναν να ξεχωρίζει από τα άλλα κορίτσια που ερχόντουσαν εκεί. Από τότε συμμετείχε σε όλες τις δραστηριότητες, παρεμβάσεις, επεμβάσεις στους κοινωνικούς-πολιτικούς χώρους, των Αναρχικών της Κοκκινιάς.
Η Κρατική τρομοκρατία δολοφονεί... και φυλακίζει...
18-19/10/1977 Μετά τις δολοφονίες των ισοβιτών Γερμανών μαχητών της RAF(Φράξια Κόκκινος Στρατός) Αντρέας Μπάαντερ, Γκούντρουν Ένσλιν και Γιάν Κάρλ Ράσπε στα “λευκά κελιά” των δυτικογερμανικών φυλακών του Στάμχαιμ, ξεσπάει θύελλα αντιδράσεων σε όλη την Ευρώπη. Στις διαδηλώσεις και άλλες εκδηλώσεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης συλλαμβάνονται και παραπέμπονται στο Αυτόφωρο 20 άτομα.
Στις 24 Οκτωβρίου, την ίδια μέρα που αφήνεται ελεύθερος από τις φυλακές ο βασανιστής της χούντας Μπάμπαλης, στην Αθήνα καταδικάζονται και στέλνονται στις φυλακές οι διαδηλωτές: Χρήστος Κωνσταντινίδης, εκδότης...
Της Laura Sanchez Blanco
Περίληψη: Τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, οι γυναίκες ξεκίνησαν να οργανώνονται με σκοπό να αποκτήσουν έναν πιο ενεργό ρόλο στην κοινωνία. Με την έλευση της Δεύτερης Δημοκρατίας[1] κατάφεραν να ενσωματωθούν στην πολιτική ζωή, αλλά συνέχισαν να δέχονται διακρίσεις. Στην περίπτωση των αναρχικών, κάποιες γυναίκες της CNT αποφάσισαν να δημιουργήσουν τη δική τους οργάνωση, τις Mujeres Libres, προκειμένου να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και να απελευθερώσουν τη γυναίκα που είναι δέσμια της άγνοιας, της εργασίας και της σεξουαλικής της θέσης ως γυναίκας[2]. Στην ανάδυση του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, οι Mujeres Libres όχι μόνο αγωνίστηκαν ενάντια...
Ελεύθερο κράτος; Τι είναι αυτό;
(Καρλ Μαρξ, Η κριτική του προγράμματος της Γκότα)
H συμπλήρωση 200 χρόνων από τη γέννηση του Μιχαήλ Μπακούνιν τον περασμένο Μάιο, καθώς και η αντίστοιχή των 150 χρόνων από την ίδρυση της Α’ Διεθνούς, έδωσε την ευκαιρία -περισσότερο σε διεθνές επίπεδο και λιγότερο στην Ελλάδα- να ανοίξει ξανά ως έναν ορισμένο βαθμό η συζήτηση για τις θέσεις που εξέφρασε ο Ρώσος διεθνιστής θεωρητικός, τόσο στο πλαίσιο της πρώτης πραγματικής σοσιαλιστικής επαναστατικής οργάνωσης, της Διεθνούς Ενωσης Εργαζομένων όσο και έξω από αυτήν και κυρίως για τα στοιχεία που τον διαφοροποίησαν από τον εχθραδερφό του Καρλ...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018