Αυτό το άρθρο από την εφημερίδα “Ελευθερία” (Ιούνιος 1888) απορρίπτει τη θέση ότι οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να ζήσουν σε συνθήκες ελευθερίας. Δείχνει το λάθος της υπόθεσης ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεργαστούν, ενώ ταυτόχρονα το να δίνεις εξουσία στα ίδια αναποτελεσματικά άτομα , να θεωρείται καλή ιδέα.
Μία από τις πιο συχνές αντιρρήσεις για τον κομμουνισμό είναι ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να ζήσουν κάτω από ένα κομμουνιστικό καθεστώς. Δεν θα υποταχθούν σε ένα υποχρεωτικό κομμουνισμό ,αλλά δεν είναι ακόμα ώριμοι και για έναν ελευθεριακό κομμουνισμό.
Αιώνες ατομιστικής εκπαίδευσης έχουν καταστήσει τους ανθρώπους εξαιρετικά εγωιστικούς. Η σκλαβιά,η υποβολή στον ισχυρό και η δουλεία κάτω από το μαστίγιο της αναγκαιότητας τους κατέστησαν ακατάλληλους για μία κοινωνία όπου ο καθένας θα είναι ελεύθερος και δεν θα αναγνωρίσει κανένα καταναγκασμό εκτός από τις δεσμεύσεις προς τους άλλους, που έχουν παρθεί ελεύθερα και
την αποδοκιμασίας τους εάν αυτός δεν εκπληρώσει τη δέσμευσή του. Ως εκ τούτου, μας λένε ότι μία ενδιάμεση μεταβατική κατάσταση στην κοινωνία είναι ένα απαραίτητο βήμα πριν τον κομμουνισμό.
Παλιές λέξεις σε ένα νέο σχήμα, λέξεις ειπωμένες και επαναλαμβανόμενες από την πρώτη προσπάθεια σε κάθε μεταρρύθμιση, πολιτική ή κοινωνική, σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία. Λέξεις που έχουμε ακούσει πριν ακόμα από την κατάργηση της δουλείας, λέξεις που έχουν ειπωθεί είκοσι και σαράντα αιώνες πριν, από κάποιους που τους αρέσει πολύ η ηρεμία τους για να τους αρέσουν και οι ταχείες αλλαγές, που η τόλμη της σκέψης τους φοβίζει και που δεν έχουν υποφέρει αρκετά οι ίδιοι από αδικίες της παρούσας κοινωνίας ώστε να νιώσουν τη βαθιά αναγκαιότητα νέων λύσεων.
Οι άνθρωποι δεν είναι αρκετά ικανοί για τον κομμουνισμό αλλά είναι αρκετά ικανοί για τον καπιταλισμό?
Ίσως, εαν όλοι οι άνθρωποι ήταν καλόκαρδοι ,ευγενικοί και
δίκαιοι ,δεν εκμεταλλεύονταν ο ένας τον άλλον, παρόλο που θα είχαν τα μέσα να το κάνουν. Με τέτοιους ανθρώπους η ιδιωτική κυριότητα του κεφαλαίου δεν θα αποτελούσε κίνδυνο. Ο καπιταλιστής θα έσπευδε να μοιραστεί τα κέρδη του με τους εργάτες και οι καλύτερα αμειβόμενοι εργαζόμενοι, μ αυτούς υπέφεραν από περιστασιακά προβλήματα. Αν οι άνθρωποι ήταν προνοητικοί δεν θα παρήγαγαν βελούδο και είδη πολυτελείας , τη στιγμή που το φαγητό είναι περιζήτητο στις καλύβες. Δεν θα έχτιζαν παλάτια την ώρα που υπάρχουν παράγκες. Αν οι άνθρωποι είχαν ένα βαθιά ανεπτυγμένο αίσθημα δικαιοσύνης δεν θα εξουσίαζαν άλλους ανθρώπους. Οι πολιτικοί δεν θα εξαπατούσαν τους ψηφοφόρους τους,το κοινοβούλιο δεν θα ήταν γεμάτο φλυαρία και απάτη, οι αστυνομικοί της Charles Warren's θα αρνούνταν να ξυλοκοπήσουν τους ομιλητές και τους ακροατές στην πλατεία Trafalgar. Και αν οι άνθρωποι είχαν γενναιότητα, αυτοσεβασμό και λιγότερο εγωισμό, ακόμα και ο χειρότερος καπιταλιστής δεν θα ήταν κίνδυνος. Οι εργάτες θα τον είχαν περιορίσει στο ρόλο απλού συναδέλφου-διαχειριστή.
Ακόμα και ένας βασιλιάς δεν θα ήταν επικίνδυνος, γιατί οι άνθρωποι θα τον θεωρούσαν απλώς σαν έναν τύπο ανίκανο να κάνει χρησιμότερη δουλειά και ως εκ τούτου του είχει ανατεθεί να υπογράφει κάποια ηλίθια χαρτιά και να τα στέλνει σε κάποια άλλα ψώνια που αποκαλούν τους εαυτούς τους βασιλιάδες.
Αλλά οι άνθρωποι δεν είναι...
Του Ευάγγελου Παπαγεωργίου
Ορισμοί Φεμινισμού και Αναρχισμού Ο φεμινισμός θα μπορούσε να οριστεί ως η ιδεολογία υπεράσπισης της ισότητας των φύλων σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής (Γκασούκα, 2008). Είναι επίσης η ιδεολογία διεκδίκησης ίσων ευκαιριών, ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, όσον αφορά στην απασχόληση, στην ενσωμάτωση στην πολιτική, στην πρόσβαση στην εκπαίδευση και στη νομική προστασία (Welch, 2001). Σύμφωνα με τον Thomas Gramstad (2000), ο φεμινισμός είναι μια συλλογή κοινωνικών θεωριών, πολιτικών κινήσεων και ηθικών φιλοσοφιών. Είναι η πεποίθηση ότι η κοινωνία και παλαιότερα και σήμερα, μεταχειρίζεται με διαφορετικό τρόπο τους άνδρες και...
Κείμενο: Νάσος Μπράτσος
Ήταν 23 Αυγούστου στο Πασαλιμάνι, όταν 11 εργάτες έχαναν τη ζωή τους από την επίθεση αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων, στα πλαίσια του μεγάλου απεργιακού κύματος εκείνης της περιόδου. Ένα λιτό μνημείο στο Πασαλιμάνι, που μπροστά του γιορτάζονται οι Πρωτομαγιές στον Πειραιά, θυμίζει εκείνο το ματωμένο Αύγουστο.
Τι προηγήθηκε
H κακή οικονομική κατάσταση της χώρας μετά από πολυετείς πολεμικές περιπέτειες και το μεγάλο προσφυγικό ρεύμα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, έχουν οδηγήσει στο να είναι πολύ πιεστική η ανάγκη εξασφάλισης εργασίας, οδηγούν από τη μία πλευρά την εργοδοσία να πιέζει για μείωση έως και 50%...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018