Του Danny Evans*
Σύντομη βιογραφία του Ισπανού αναρχικού Julián Merino Martínez, ο οποίος έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στον λεγόμενο ακτιβισμό “μεσαίου επιπέδου” μέσα από τις γραμμές της CNT και της FAI καθώς και των Επιτροπών Άμυνας στη Βαρκελώνη κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Δημοκρατίας (1931-1936) και του Εμφυλίου Πολέμου (1936-1939)
Ο Julián Merino γεννήθηκε στο Palacios de la Sierra στο Burgos της βόρειας Ισπανίας. Αγωνιστής της CNT, το διάστημα 1919-1920 βοήθησε στη δημιουργία συνδικάτων στα εργοστάσια επεξεργασίας ζάχαρης γύρω από τη Σαραγόσα, τα οποία προχώρησαν σε απεργία το Νοέμβριο του 1920. Τον ίδιο μήνα, ο Julián συνελήφθη και στην κατοχή του βρέθηκε ένα σημειωματάριο που περιείχε αποδείξεις της οργανωτικής του δραστηριότητας καθώς και σημειώσεις από οδηγίες του πώς να απευθύυνεται κάποιος στο κοινό. Στις σημειώσεις αυτές, εκτός από μια επείγουσα έκκληση προς τους εργαζόμενους να υιοθετήσουν την άμεση δράση στον αγώνα κατά του κεφαλαίου και διακηρύσσοντας “Ζήτω ο αναρχικός κομμουνισμός!”, συμπεριλαμβανόταν, επίσης, ένα κείμενο που υμνούσε “την αναρχία”» και “τον μπολσεβικισμό” καταλήγοντας “ας αφήσουμε τα κεφάλια των βασιλιάδων να θρυμματιστούν όπως και τα θραύσματα του γυαλιού”. (Gaston 2010: 64-66).
Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Merino εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη όπου εντάχθηκε στο Συνδικάτο Ναυτεργατών της Ένωσης Μεταφορών της CNT. Μετά την ανακήρυξη της Δεύτερης Δημοκρατίας το 1931, τάχθηκε με την ριζοσπαστική πτέρυγα της CNT, διαφωνώντας με τις πιο μετριοπαθείς τάσεις και αυτούς που πίστευαν στη θεωρία των σταδίων - τους λεγόμενους trientistas. Το 1932 υπέγραψε ένα μανιφέστο από την φυλακή Modelo της Βαρκελώνης για το σκοπό αυτό, ενώ τον επόμενο χρόνο συνελήφθη ξανά και κατηγορήθηκε για υποκίνηση εξέγερσης κατά της Δημοκρατίας για ένα άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην Solidaridad Obrera με το ψευδώνυμο José Bonet. Συνελήφθη και πάλι το 1935 ως υπεύθυνος υποκίνησης και σύστασης παράνομης οργάνωσης. Από το 1932 μέχρι το 1933 εμφανίστηκαν αρκετά άρθρα στον αναρχικό Τύπο με το ψευδώνυμο José Bonet, καθώς και μια μπροσούρα με τίτλο “Ιδέες στην υπηρεσία του ελευθεριακού κομμουνισμού”, αν και είναι άγνωστο αν η εργασία αυτή είχε γραφτεί στην πραγματικότητα από τον Merino.
Ο Merino ήταν τώρα εκπρόσωπος της FAI στις Επιτροπές ‘Αμυνας της Βαρκελώνης (Márquez Rodríguez και Gallardo Romero 1999: 80), οι οποίες ήταν ομάδες ένοπλων εργατών που αρχικά σχηματίστηκαν από την CNT για την πρόληψη ενδεχόμενης ακροδεξιάς κατάληψης της Δημοκρατίας. Κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Δημοκρατίας οι Επιτροπές Άμυνας της Βαρκελώνης υπάγονταν στην Περιφερειακή Επιτροπή Άμυνας της Καταλονίας, που αποτελείτο κυρίως από τα μέλη της ομάδας συγγένειας Nosotros, ανάμεσα στα μέλη της οποίας ήταν οι λεγόμενοι “Τρεις Σωματοφύλακες του ισπανικού αναρχισμού”, Juan García Oliver, Buenaventura Durruti και Francisco Ascaso.
Στις 17 Ιουλίου 1936 δύο ημέρες πριν από τις μάχες που σηματοδότησαν την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, o Julian Merino και ο Juan Yagüe οργάνωσαν επιδρομές στα αγκυροβολημένα στο λιμάνι της Βαρκελώνης σκάφη, αρπάζοντας όλο τον οπλισμό τους που διένειμαν μεταξύ των αγωνιστών της Ελευθεριακής Νεολαίας. Το γεγονός προκάλεσε απογοήτευση μεταξύ των μελών της Περιφερειακής Επιτροπής Άμυνας της Καταλονίας η οποία χρειάστηκε να παρέμβει, προκειμένου να αποφευχθεί η κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Τόσο ο Merino όσο και ο Yagüe αναχώρησαν για το μέτωπο τις...
ΤΟΥ VEDAT ZENZIR*
Ρίχνοντας μια ματιά στην παγκόσμια ανάπτυξη σήμερα, βλέπουμε πως η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία σαν καθεστώς, σταδιακά καταργείται. Στην Τουρκία, η οποία είναι παραδοσιακό στρατιωτικό κράτος, γίνονται προετοιμασίες ώστε ο στρατός να γίνει επαγγελματικός. Παίρνοντας υπόψιν το γεγονός πως η κοινωνική θητεία προβάλει σαν κρατική πολιτική, δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποστηρίξουμε πως η κοινωνική θητεία είναι ένα βήμα προόδου. Αντιθέτως, οι στρατοκράτες για να ξεφορτωθούν τα άχρηστα δεκανίκια, να κάνουν τη στρατιωτική μηχανή πιο ευκίνητη, ελαττώνουν το μέγεθος και βάζουν το ζήτημα της ανάγκης για κοινωνική θητεία στο κράτος. Η παραδοχή της κοινωνικής θητείας είναι ηθικά υποκριτική,...
Ο μπαρμπα-Γιάννης Ταμτάκος, με μυαλό ξυράφι, χρυσή καρδιά, και ασυμβίβαστη στάση απέναντι σε κάθε εξουσία, δεν ακολουθούσε ηγέτες και δεν αναμασούσε καθησυχαστικές κοινοτοπίες.
Αρκετό καιρό μετά βρέθηκα με το Στίνα. Κάθισα ένα διάστημα μόνος μου στην παρανομία κι ύστερα, όταν σκόρπισαν τους εξόριστους που ήτανε στο Μεταγωγών, οι περισσότεροι απ’ αυτούς τουφεκίστηκαν, εκτός του Στινα και του Βουρσούκη που τους στείλανε στην Εύβοια. Μετά δραπέτευσαν κι οι δύο και οργανώσαμε την ομάδα.
Ο Στίνας δεν εργαζότανε εκείνο τον καιρό. Τον είχαν προσλάβει διορθωτή στο Βήμα και ύστερα τον σχόλασαν. Δεν ήταν και στην κατάλληλη ηλικία να βρει δουλειά και συντηρούνταν...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018