Του Νέστωρα Μάχνο*
Το 14ο Συνέδριο του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος έχει καταδικάσει απερίφραστα την ιδέα της ισότητας. Πριν το Συνέδριο ο Ζηνόβιεφ είχε αναφέρει την ιδέα στην πορεία της πολεμικής του ενάντια στους Ουστριάλοφ και Μπουχάριν. Δήλωσε τότε ότι το σύνολο της μοντέρνας φιλοσοφίας διακατεχόταν από την ιδέα της ισότητας. Ο Καλίνιν μίλησε σκληρά στο συνέδριο ενάντια σε αυτή την διαμάχη, υιοθετώντας τη γραμμή ότι κάθε αναφορά στην ισότητα δεν μπορούσε να βοηθήσει, παρά μόνο να είναι βλαβερή και δεν έπρεπε να γίνει ανεκτή. Η αιτιολογία του έχει ως εξής:
“Μπορούμε να μιλήσουμε στους αγρότες για ισότητα; Όχι, αυτό αποκλείεται, γιατί σε αυτή την περίπτωση, θα ξεκινούσαν να απαιτούν τα ίδια δικαιώματα με τους εργάτες, το οποίο θα ήταν σε πλήρη αντίθεση με την δικτατορία του προλεταριάτου. Παρόμοια, μπορούμε να μιλήσουμε για ισότητα στους εργάτες; Όχι, και αυτό αποκλείεται επίσης, γιατί αν, για παράδειγμα, ένας κομμουνιστής και ένα μη μέλος του κόμματος κάνουν την ίδια δουλειά, η διαφορά βρίσκεται στο ότι ο πρώτος πληρώνεται τον διπλάσιο μισθό από τον δεύτερο. Το να αποδεχτούμε την ισότητα θα επέτρεπε στα μη κομματικά μέλη να απαιτούν την ίδια πληρωμή που πληρώνεται στον κομμουνιστή. Είναι αποδεκτό αυτό, σύντροφοι; Όχι, δεν είναι. Μπορούμε λοιπόν να καλέσουμε για ισότητα ανάμεσα στους κομμουνιστές; Όχι, ούτε αυτό γίνεται, γιατί κατέχουν διαφορετικές θέσεις, με όρους δικαιωμάτων και υλικών συνθηκών επίσης»
Πάνω στην βάση τέτοιων συλλογισμών ο Καλίνιν συμπέρανε ότι η χρήση του όρου «ισότητα» από τον Ζηνόβιεφ μπορούσε να είναι μόνο δημαγωγική και βλαβερή. Στην απάντηση του ο Ζηνόβιεφ είπε στο Συνέδριο ότι, όταν είχε μιλήσει για ισότητα, το είχε εννοήσει με μια εντελώς διαφορετική έννοια.Όσο για τον ίδιο, αυτό που είχε στο μυαλό του ήταν η «σοσιαλιστική ισότητα», δηλαδή, η ισότητα που κάποια μέρα θα ερχόταν σε ένα περισσότερο ή λιγότερο μακρινό μέλλον. Προς το παρόν, μέχρι την στιγμή που θα γινόταν η παγκόσμια επανάσταση και αφού δεν υπήρχε τρόπος να γίνει γνωστό το πότε θα συμβεί αυτό, δεν μπορούσε να τίθεται ζήτημα ισότητας. Ειδικά, δεν μπορούσε να υπάρξει ισότητα δικαιωμάτων, γιατί αυτό θα κινδύνευε να μας σύρει στην κατεύθυνση πολύ επικίνδυνων «δημοκρατικών» παρεκκλίσεων.
Αυτή η αντίληψη της ιδέας της ισότητας δεν ξεκαθαρίστηκε σε κάποια απόφαση του Συνεδρίου. Αλλά, ουσιαστικά, τα δύο στρατόπεδα που συγκρούστηκαν στο συνέδριο ήταν σύμφωνα στο να θεωρηθεί η ιδέα της ισότητας σαν μη ανεκτή.
Προηγουμένως, και όχι τόσο πολύ καιρό πριν, οι Μπολσεβίκοι μιλούσαν εντελώς διαφορετικά. Ήταν κάτω από το λάβαρο της ισότητας που λειτούργησαν κατά τη διάρκεια της μεγάλης Ρωσικής Επανάστασης, για να ανατρέψουν την μπουρζουαζία, σε συμμαχία με τους εργάτες και τους αγρότες, με έξοδα των οποίων έφτασαν να καταλάβουν τον πολιτικό έλεγχο της χώρας. Ήταν κάτω από αυτά τα χρώματα που, μετά από οκτώ χρόνια διακυβέρνησης των ζωών και των ελευθεριών των εργατών της πρώην Ρωσίας -που από ‘δω και στο εξής θα γίνει γνωστή ως «Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών»- οι Μπολσεβίκοι τσάροι θα προσπαθούσαν να πείσουν τους εργάτες αυτής της «Ένωσης» (που καταπιέζονταν από αυτούς), όπως επίσης και τους εργάτες από άλλες χώρες (τους οποίους δεν...
ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ (ΗΛΙΟΠΟΛΙΤΗΣ)
Ο κομικαδόρος Ηλίας Πολίτης πρωτοπαρουσιάστηκε στον ΚΟΥΡΟ σε ηλικία 18 ετών το 1972, με τα ΠΡΟΣΦΟΡΑ και τις Σχεδιοϊστορίες του. Σχετικά γράφει ο Λ. Χρηστάκης:
Τόσο νέος ο Ηλίας Πολίτης (γεν. στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 1953) και ομολογεί: «Τα κόμικ μου είναι πειραματισμοί, ακατάλληλα για… δημοσίευση σε Ελληνικά περιοδικά νομίζω…» Έτσι ανακαλύπτω ότι η πολύ νέα γενιά ανεκάλυψε, πάρα πολύ γρήγορα, ότι υπάρχουν εικόνες και κείμενα, στην Ελλάδα που δεν είναι δυνατό να δημοσιεύονται… και συνεχίζει: «…μετά άλλαξα γυμνάσιο και αναγκασμένος να προσαρμοστώ στη νέα μου παρέα (μαθητές-διανοούμενους) άρχισα πάλι τα κόμικς επηρεασμένος...
Του Diego Abad de Santillan*
Δυστυχώς, μία από τις μεθόδους των εξουσιαστών ήταν πάντοτε η συκοφάντηση και η δυσφήμηση των εχθρών τους. Εξού και όσα θα έπρεπε να επιλύονται στο πλαίσιο της θεωρητικής πολεμικής, αποφασίζονται στο πεδίο του απεχθούς περσοναλισμού. Πράγμα που δεν εμποδίζει από το να υπάρχει πάντα στο υπόβαθρο αυτής της διαμάχης ανομοιότητα στους σκοπούς και τις τακτικές.
Η μάχη του Μαρξ με τον Μπακούνιν στην παλιά Διεθνή, ήταν μια φυσική εξελικτική διαδικασία των επαναστατικών ιδεών. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η ξεκάθαρη και αποφασιστική διαφοροποίηση εξουσιαστών και αντιεξουσιαστών είναι μια από τις επωφελέστερες προοδευτικές διαδικασίες...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018