Ο Κονσταντίν Ιβάνοφ Νάνκοφ, γνωστός με το ψευδώνυμο Νταβίντ Ογκυάνοφ, γεννήθηκε στις 8 Ιούνη 1877, στο Τσιρπάν της Βουλγαρίας.
Το 1895 συμμετείχε σε ομάδα ανταρτών που πολεμούσε ενάντια στην τουρκική κατοχή για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.
Έγραψε δυο μπροσούρες επαναστατικής θεωρίας: το 1901 για την υπεράσπιση των αντάρτικων μεθόδων (συστηματική επίθεση κατά του τουρκικού στρατού και υψηλών στελεχών του, σαμποτάζ κ.λπ.) και το 1902 έναν οδηγό χρήσης εκρηκτικών ενάντια στην τουρκική αυτοκρατορία.
Το 1902 ανέλαβε καθήκοντα διοικητή της Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης ”Vatréchna”.
Τον Απρίλη του ίδιου χρόνου ανέλαβε μαζί με άλλους την οργάνωση ενός αναρχικού συνεδρίου στο Πλόβντιβ.
Τον Δεκέμβρη του 1902 σαμποτάρισε τις σιδηροδρομικές γραμμές που χρησιμοποιούσε ο τουρκικός στρατός, ανατινάζοντάς τις με εκατοντάδες κιλά δυναμίτη.
Μετά τη συμμετοχή του σε αρκετές αντάρτικες δραστηριότητες στη Μακεδονία και τη Θράκη, συμμετείχε στην εξέγερση του Ίλιντεν, τον Αύγουστο του 1903.
Πέθανε στις 12 Φλεβάρη 1905, κατά τη διάρκεια μιας μάχης με τα τουρκικά στρατεύματα. Τραυματισμένος πολύ άσχημα, λίγο πριν εκπνεύσει κατέστρεψε τα όπλα του για να μην πέσουν στα χέρια του εχθρού.
*Από τη σελίδα στο Facebook του συντρόφου Walter Ranieri. Μετάφραση "Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης" (Ιούλης 2017).
Επιστολή του Guy Debord για τις μαζικές απεργίες των ανθρακωρύχων στην Ισπανία του Φράνκο
Στην Ισπανία, το καλοκαίρι του 1963 σημαδεύτηκε από ένα δεύτερο κύμα εργατικών επιθέσεων εναντια στο καθεστώς του Φράνκο. Η πρώτη απειλητική επανεμφάνιση του Ισπανικού προλεταριάτου -- είκοσι τρία χρόνια μετά την πρώτη ήττα της επανάστασής του και τον εμφύλιο πόλεμο ενάντια στον εγχώριο και διεθνή φασισμό – ήταν το πρώτο απεργιακό κύμα της άνοιξης του 1962. Παρά το γεγονός πως μετά την επικράτηση του Φράνκο οι απεργίες είχαν κηρυχτεί παράνομες, οι συγκεκριμένες κινητοποιήσεις ήταν γενικά νικηφόρες μιας και επεκταθήκαν σε όλη σχεδόν την Ισπανία,...
Γεννημένος στους στρατώνες του Caspe της Αραγωνίας, όπου ο πατέρας του Ρομάν (Roman) υπηρετούσε στην «Εθνοφρουρά» («Guardia Civil»), έζησε από το 1926 στην Βαρκελώνη. Εκεί σπούδασε αρχικά κάτω από καθολικούς καλόγηρους και καλόγριες, αλλά στην συνέχεια είχε την τύχη να γραφτεί στην «Consell del’Escola Nova Unificada» (C.E.N.U., που αποτελούσε την ιστορική συνέχεια του περίφημου «Σύγχρονου Σχολείου» του Φραντσέσκο Φερρέρ) με αποτέλεσμα από τα 11 του κιόλας χρόνια να ασπαστεί τις αναρχικές ιδέες, έχοντας μάλιστα ζήσει από κοντά την κόλαση του Ισπανικού Εμφυλίου, αλλά και τις εξαιρετικές στιγμές της λαϊκής αυτενέργειας, όπως τα γεγονότα της 19ης Ιουλίου 1936 στην Βαρκελώνη, τα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018