- ΔΤ (αναδημοσίευση)
- Ιστορία Ελλαδικού Αναρχικού Κινήματος
Πριν από ένα χρόνο, στις 11 Σεπτεμβρίου 1016 έφυγε από τη ζωή ο φίλος και σύντροφος Παύλος. Την Κυριακή 10 του Σεπτέμβρη, στις 3.00 μμ έγινε μάζεμα στο μνήμα του, στο Τρίτο Νεκροταφείο Νίκαιας.
Τι έγραφε ο Παύλος Ναθαναήλ το 1991 για την ολική άρνηση στράτευσης:
Αρνούμαι να υπηρετήσω τη στρατιωτική θητεία επειδή θεωρώ το στρατό ένα ένοπλο μηχανισμό βίας επιφορτισμένο να διατηρεί στο εσωτερικό της χώρας του, την ισχύουσα κοινωνική οργάνωση και να φροντίζει για την επέκταση των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης στο εσωτερικό της. Η ιστορία του ελληνικού στρατού δεν ξεφεύγει από τον κανόνα: εμφύλιος, Κορέα, χούντα, Πολυτεχνείο το βεβαιώνουν.
Αν ο πόλεμος δεν είναι παρά μια πράξη βίας προορισμένη να εξαναγκάσει τον αντίπαλο να εκτελέσει τη θέλησή μας, μου είναι αδύνατο να συμμετέχω σε άλλου είδους πόλεμο που διεξάγεται αδιάκοπα ανάμεσα: σε εκείνους που διατηρούν ψεύτικους διαχωρισμούς ανάμεσα στους ανθρώπους και τους λαούς και σ’ αυτούς που θέλουν να τους εξαλείψουν, σ’ όσους θέλουν να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω στην κοινωνία κι όσους αγωνίζονται να την καταργήσουν μαζί με κάθε μορφή κυριαρχίας, σ’ αυτούς που εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τη βία και τον καταναγκασμό σαν κανόνα που ρυθμίζει τις ανθρώπινες σχέσεις και στους άλλους που επιθυμούν να οικοδομούν στο εξής σχέσεις μεταξύ ελεύθερων και ελεύθερα συνεργαζόμενων ατόμων.
Ο ρόλος του στρατού σαν ιεραρχικού μηχανισμού βρίσκεται σταθερά με το μέρος των πρώτων ενώ οι θέσεις μου και οι κοινωνικές μου πεποιθήσεις με τοποθετούν στο χώρο των δεύτερων. Ο σημερινός κόσμος που διαδέχεται την εποχή της κούρσας εξοπλισμών των ΗΠΑ-ΕΣΣΔ, δημιούργησε ένα υπερεθνικό σχηματισμό στην Ευρώπη που φαίνεται ότι θα αποτελέσει έναν ανταγωνιστικό πόλο κυριαρχίας απέναντι στην προσωρινή μονοκρατορία των ΗΠΑ. Έτσι ώστε σήμερα ξεπερνώντας το όραμα της ΕΟΚ, μιλάνε για «Κοινό Ευρωπαϊκό Σπίτι», υπογράφουν τη ΔΑΣΕ και προχωράνε ακόμα στη συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού στρατιωτικού σχεδιασμού καταργώντας στην πράξη τα σύνορα με ρυθμό γρηγορότερο από αυτόν που καταργούνται στα κεφάλια ορισμένων αριστερών. Και είναι λιγότερο αστείο, οι ντόπιοι διαχειριστές της εξουσίας που στις κοινοβουλευτικές τους αγορεύσεις αποκαλούν ήδη «πατρίδα» τους την Ευρώπη –έτσι όπως αποκαλούσαν πριν λίγα χρόνια την Αμερική- αυτού που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα πόσο [σημείωση: πως] σε λίγο καιρό το σύνολο της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής δραστηριότητας της χώρας θα εξαρτάται από τις αποφάσεις των ευρωπαίων «συνεταίρων» τους, να μας κατηγορούν για τη στάση μας ενάντια στο ψέμα των συνόρων και των πατρίδων.
Αγωνίζομαι για να καταστεί κοινωνικά αποδεκτό, οριστικό, το δικαίωμά μου να αρνούμαι να σκοτώνω ΚΑΤΑ ΔΙΑΤΑΓΗΝ. Επιθυμών την κατάργηση κάθε δεσμού που διαμορφώνει συνειδήσεις πρόθυμες για το σκοπό αυτόν, να σκοτώνουν δηλ. κατά διαταγήν.
Η ύπαρξη τέτοιων θεσμών εξαρτάται και από τη διατήρηση κάθε άλλου που καλλιεργεί τον κοινωνικό ανταγωνισμό, την ιεραρχία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο-η πάλη για την εξαφάνισή τους είναι όρος απαραίτητος για την εξαφάνιση του μιλιταρισμού και του πολέμου.
Δε ζητάω να αλλάξω τη στρατιωτική με κάποια άλλου είδους θητεία. Θεωρώ ότι κάθε υπηρεσία ενταγμένη στον κρατικό σχεδιασμό ακόμα κι αν είναι ξένη και συμπληρωματική της στρατιωτικής γίνεται –κι αυτό εκδηλώνεται πιο φανερά και ειδικά σε...
- Ομάδα "Germinal"
- Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος
Το ενδιαφέρον των γιουγκοσλαβικών πληθυσμών για τον αναρχισμό ξεκινά τον δέκατο ένατο αιώνα. Πρωτοεμφανίζεται στα 1870 στην Μακεδονία, και στο παράνομο κίνημα της Νέας Βοσνίας από το οποίο ξεπήδησε ο Gavril Princip, ο εκτελεστής του αρχιδούκα Φερδινάνδου του Άουγκσμπουργκ, το 1914.
Στη διάρκεια του μεσοπολέμου, η VMRO (εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση στην Μακεδονία, με έντονη παρουσία σοσιαλιστών και αναρχικών, αλλά και αλυτρωτιστών-εθνικιστών, στις τάξεις της), θα περάσει στην παρανομία, ενώ η Νέα Βοσνία μέχρι το 1914 θα έχει εξαφανιστεί.
Μέχρι το 1945, κυκλοφορούν εκδόσεις των συγγραμμάτων του Μπακούνιν, του Κροπότκιν, του Μοστ και βιογραφίες αγωνιστών.
Μετά το 1945, οι ελευθεριακές τάσεις δεν εκδηλώνονται...
- Aleksandar Simic
- Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων
Aleksandar Simic*
Εισαγωγή
Το κείμενο αυτό γράφτηκε αρχικά για μια παρουσίαση σε μια ακροαριστερή συνεδρίαση με θέμα «Κρίση, Πόλεμος και η παγκόσμια οικονομία – Οι προοπτικές της οργανωμένης εργατικής τάξης στις Χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας», που διεξήχθη στο Βερολίνο τον Νοέμβρη του 1995. Από τότε, η ομάδα TORPEDO έχει διαλυθεί, όμως το κείμενο διατηρεί την συνοχή του.
Οι πόλεμοι στην πρώην Γιουγκοσλαβία, με την εθνικιστική και παράλογη όψη τους, υπήρξαν σε μεγάλο βαθμό μια επίθεση εναντίον του εργατικού κόσμου και των συνθηκών ζωής του. Εξάλλου, στα τέλη του 1980, οι μεγαλοτραπεζίτες θεωρούσαν τη Γιουγκοσλαβία «ακυβέρνητη» και τον πληθυσμό της ότι ζει
- Πιοτρ Κροπότκιν, Προς τους νέους
- Προς τους συντάκτες της la Huelga General στη Βαρκελώνη
- Η εργατική διαχείριση στις δημόσιες μεταφορές της Βαρκελώνης 1936-1939
- Κονσταντίν Ιβάνοφ Νάνκοφ
- Οι απεργίες στην Asturias το 1962-1963
- Luis Andres Edo (1925 –2009)
- Ο αγώνας ενάντια στο κράτος - Ένα διαχρονικό κείμενο του Νέστορα Μαχνό από το 1926
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
