Στα αποσπάσματα αυτά από το βιβλίο της Ida Mett “Οι Ρώσοι Χωρικοί στην Επανάσταση”, η συγγραφέας παρέχει κάποια ιστορικά στοιχεία σε ό,τι αφορά τη ρωσική αγροτιά, κατά την παραμονή και την αρχή της Ρωσικής Επανάστασης του 1917. Υπήρξε μια έκρηξη του αγροτικού συνεταιριστικού κινήματος καθώς μεγάλο μέρος των Ρώσων αγροτών εγκατέλειψε τον στρατό, γυρίζοντας την πλάτη στον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Γερμανίας και επέστρεψε στο σπίτι του. Το πολιτικό κόμμα που απολάμβανε τη μεγαλύτερη υποστήριξη εκ μέρους των αγροτών και χωρικών ήταν το Σοσιαλιστικό Επαναστατικό Κόμμα (SRS - ή αριστεροί εσέροι), αλλά ήταν διαιρεμένο σε δεξιές και αριστερές φράξιες και σύντομα άφησε την επαναστατική πρωτοβουλία να περάσει στα χέρια των μπολσεβίκων, οι οποίοι από το 1921 άρχισαν να καταστέλλουν αποτελεσματικά όλες τις άλλες επαναστατικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων και των αναρχικών.
Η Ida Mett (1901-1973) ήταν μόλις 16 ετών όταν η επανάσταση του Φλεβάρη 1917 σάρωσε τη Ρωσία. Η επανάσταση του Φλεβάρη ήταν μια, σε μεγάλο βαθμό, αυθόρμητη εκδήλωση, που τα οργανωμένα πολιτικά κόμματα, συμπεριλαμβανομένων και των Μπολσεβίκων, δεν περίμεναν. Η προσωρινή κυβέρνηση του Αλεξάντερ Κερένσκι (1881-1970), ενός “δεξιού εσέρου”, πήρε την καταστροφική απόφαση να προσπαθήσει να συνεχίσει τον πόλεμο κατά της Γερμανίας, με αποτέλεσμα να ανατραπεί από τους Μπολσεβίκους στην “Οκτωβριανή Επανάσταση” του 1917. Η Mett έγινε αναρχική όταν μετακόμισε στη Μόσχα για να σπουδάσει Ιατρική, μια εποχή που οι Μπολσεβίκοι είχαν ήδη αρχίσει την επιχείρηση καταστολής του αναρχικού κινήματος. Η ίδια συνελήφθη το 1924, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει, πάιρνοντας, τελικά, το δρόμο προς το Παρίσι, όπου συνεργάστηκε με άλλους Ρώσους αναρχικούς εξόριστους, συμπεριλαμβανομένων των Νέστορα Μάχνο και Πιοτρ Αρσίνοφ. Υποστήριξε το ισπανικό αναρχικό κίνημα και κατάφερε να επιβιώσει του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, κυκλοφορώντας το 1948 σε βιβλίο τις απόψεις της για την εξέγερση της Κρονστάνδης του 1921 ενάντια στην αναδυόμενη δικτατορία των μπολσεβίκων.
“Η επέκταση των συνεταιρισμών
Όταν μιλάμε για τη ρωσική αγροτική οικονομία, πρέπει να σταματήσουμε στο συνεταιριστικό κίνημα το οποίο ξεκίνησε μόλις το 1905 και επεκτάθηκε με ταχείς ρυθμούς. Ακολούθως, εμφανίστηκαν συνεταιρισμοί καταναλωτών καθώς και γεωργικοί συνεταιρισμοί, ως επί το πλείστον. Έτσι, το 1871 υπήρχαν 61 συνεταιρισμοί καταναλωτών και 21 γεωργικοί συνεταιρισμοί σε ολόκληρη τη Ρωσία. Το 1881 υπήρχαν 233 και 87, το 1901 577 και 350, το 1906 1172 και 666 και το 1915 11.000 και 6.800 αντίστοιχα.
Το 1908 συγκλήθηκε το πρώτο συνέδριο του συνόλου των συνεταιρισμών στη Μόσχα, στο οποίο πήραν μέρος σχεδόν 2.000 αντιπρόσωποι. Το εν λόγω συνέδριο αποτέλεσε το σημείο εκκίνησης της δημιουργίας ενός ευρέος δικτύου συνεργατικών τραπεζών με τη δική τους τράπεζα (τη Λαϊκή Τράπεζα της Μόσχας). Στην κεφαλή αυτού του κινήματος ήταν μια κορυφαία οργάνωση με εξαιρετικά πολύτιμες πνευματικές δυνάμεις. Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι τα πιο δραστήρια μέλη του συνεταιριστικού αυτού κινήματος δεν ήταν φτωχοί αλλά μεσαίοι αγρότες.
Σε γενικές γραμμές, στους συνεταιρισμούς και ακόμα περισσότερο στους γεωργικούς συνεταιρισμούς, πολλοί σοσιαλιστές και ακόμα περισσότερο σοσιαλεπαναστάτες, συμπύκνωσαν τη δράση τους. Οι Μπολσεβίκοι εισήλθαν, επίσης, στο συνεταιριστικό κίνημα, αλλά με τον υστερόβουλο στόχο να χρησιμοποιήσουν το συνεταιριστικό κίνημα ως νομική βάση για παράνομη ή μισονόμιμη επαναστατική δουλειά.
Μπορούμε να πούμε ότι,...
Οι διαφορετικές ιστορικές συνθήκες εξέλιξης της ιταλικής κοινωνίας και κράτους, εν σχέση με εκείνες της Ελλάδας, την καθιστούν παράγοντα επιρροής προς τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, ιδίως στον τομέα ανάπτυξης των ιδεών. Από την έναρξη των νεωτερικών χρόνων η Ιταλία μετέχει της παγκόσμιας ιστορίας ως οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη, πλεονεκτήματα που φαίνεται να παίζουν ρόλο αποφασιστικό για την ανέλιξη των ιδεών σε κάθε τόπο που τα απολαμβάνει. Η γεωγραφική, δε, γειτνίαση με άλλες χώρες διευκολύνει σε υπερθετικό βαθμό όχι μόνο τον εμπλουτισμό των ιδεών, που αναπτύσσονται σε χώρες με πλεονεκτήματα όπως εκείνα της Ιταλίας, με στοιχεία των ομόρων της, αλλά και...
Του Danny Evans*
Σύντομη βιογραφία του Ισπανού αναρχικού Julián Merino Martínez, ο οποίος έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στον λεγόμενο ακτιβισμό “μεσαίου επιπέδου” μέσα από τις γραμμές της CNT και της FAI καθώς και των Επιτροπών Άμυνας στη Βαρκελώνη κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Δημοκρατίας (1931-1936) και του Εμφυλίου Πολέμου (1936-1939)
Ο Julián Merino γεννήθηκε στο Palacios de la Sierra στο Burgos της βόρειας Ισπανίας. Αγωνιστής της CNT, το διάστημα 1919-1920 βοήθησε στη δημιουργία συνδικάτων στα εργοστάσια επεξεργασίας ζάχαρης γύρω από τη Σαραγόσα, τα οποία προχώρησαν σε απεργία το Νοέμβριο του 1920. Τον ίδιο μήνα, ο Julián συνελήφθη και στην κατοχή του...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018