Η Λουθία Σάντσεθ Σαορνίλ γεννήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου του 1895 και πέθανε το 1970.
Ήταν ποιήτρια, ζωγράφος, αναρχική και φεμινίστρια. Τα πρώτα της ερωτικά ποιήματα που ήταν αφιερωμένα στη γυναικεία ομορφιά, γράφτηκαν χρησιμοποιώντας το ανδρικό ψευδώνυμο Λουσιάνο ντε Σαν-Σαόρ και δημοσιεύτηκαν στο λογοτεχνικό περιοδικό "Οι Κιχώτες" το 1918. Θεωρείτο μία από τις πιο εξέχουσες ποιήτριες του Ουλτρισμού, ενός avant-garde κινήματος της εποχής, και σίγουρα η μοναδική γυναίκα αυτού του κινήματος.
Έγινε αναρχική κατά τη δεκαετία του '20 και της ανατέθηκε η γραμματεία εκδόσεων της CNT στη Μαδρίτη, όπου ξεκίνησε να αρθρογραφεί τακτικά στις εκδόσεις "Tierra y Libertad", "La Revista Blanca" και στη "Solidaridad Obrera".
Στα άρθρα της καταδείκνυε την κεντρικότητα του φεμινιστικού ζητήματος στην ταξική πάλη. Καθώς όμως οι ιδέες της αυτές αντιμετωπίστηκαν εχθρικά από τους άνδρες συντρόφους της, συνίδρυσε το 1936 τις Ελεύθερες Γυναίκες, μαζί με τη Μερθέδες Κομαποσάδα και την Άμπαρο Ποτς ι Γκασκόν.
Κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Επανάστασης έγραψε κάποια λίγα ποιήματα, αυτή τη φορά λιγότερο λυρικά και περισσότερο πολιτικά, τα οποία εκδόθηκαν το 1937 με τίτλο "Romancero de Mujeres Libres" (Μπαλάντες των Ελεύθερων Γυναικών) ενώ αρκετά από τα άρθρα της στο "Horas de Revolución" (Oι Ώρες της Επανάστασης) που εκδόθηκε ένα χρόνο αργότερα, το 1938.
Το Μάιο του 1938 έγινε γενική γραμματέας της SIA (Διεθνής Αντιφασιστική Αλληλεγγύη) και αργότερα εκδότρια της εβδομαδιαίας εφημερίδας "Umbral" (“Το Κατώφλι”), όπου και γνώρισε το σύντροφό της Αμέρικο Μπαρόζο.
Μετά την επικράτηση του Φράνκο οι δυο τους διέφυγαν στο Παρίσι αλλά αναγκάστηκαν να επιστρέψουν παράνομα στην Ισπανία μετά τη ναζιστική εισβολή στη Γαλλία.
