«Συντονισμένοι Κομμουνάροι»
Ένα σύντομο χρονικό της αποτυχημένης επανάστασης στην Βραζιλία το 1918. Η προσπάθεια απέτυχε όταν στο κίνημα διείσδυσαν μέλη των δυνάμεων ασφαλείας και ο στρατός δεν ενώθηκε με τους εργάτες.
Το 1918 το Rio de Janeiro αναστατώθηκε από μια σειρά γεγονότων που εξελίχθησαν σε ένα από τα σημαντικότερα επεισόδια της ιστορίας του εργατικού κινήματος της χώρας: την προσπάθεια για εξεγερτική απεργία με σκοπό την κατάρρευση της ολιγαρχικής ρεπουμπλικανικής κυβέρνησης και την αντικατάστασή της με συμβούλια εργατών και στρατιωτών.
Ήδη από το 1917 οι ταξικά συνειδητοποιημένοι εργάτες της Βραζιλίας, ειδικά στο Rio de Janeiro και το SãoPaulo είχαν αρχίσει να οργανώνονται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, η πρωτεύουσα της Πολιτείας του São Paulo είχε παύσει κάθε λειτουργία της μετά την δολοφονία από την αστυνομία του νεαρού υποδηματοποιού Antonio Martinez. Για τέσσερις ημέρες η πόλη είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης με αμέτρητες συγκρούσεις μεταξύ των εργατών και των δυνάμεων ασφαλείας. Στο Rio de Janeiro, πρωτεύουσα της χώρας, οι αγωνιστές της FORJ (Εργατική Συνομοσπονδία του Rio de Janeiro), που είχαν αναδείξει δυναμικά το ζήτημα του κόστους ζωής στην χώρα από την αρχή της χρονιάς και από τον Φεβρουάριο ήδη οργάνωναν την μια πορεία μετά την άλλη, παρά τις αστυνομικές απαγορεύσεις. Μέχρι τον Μάιο είχαν καταφέρει να οργανώσουν περίπου 50 πορείες.
Ενώ, παράλληλα με αυτή την προσπάθεια, η FORJ είχε θέσει σε εφαρμογή και το εξαιρετικά δύσκολο πρόγραμμα της οργάνωσης και αναδιοργάνωσης των εργατικών συνδικάτων, και ώς τέλος της χρονιάς έβλεπε τα αποτελέσματα των κόπων της στη δημιουργία του Συνδικάτου των Εργατών Δημοσίων Έργων (UOCC) στις 4 Απριλίου 1917, και του Συνδικάτου Υφαντουργών (UOFT) στις 8 Απριλίου του ίδιου χρόνου.
Η βίαιη καταστολή στην κλωστοϋφαντουργία του Corcovado τον Μάιο της ίδιας χρονιάς και η τραγική κατάρρευση του ξενοδοχείου «New York» στις 7 Ιουλίου, που προκάλεσε τον θάνατο δεκάδων εργατών, εξαγρίωσε τους cariocas (χαρακτηρισμός που αποδίδεται στους κατοίκους του Rio) εργάτες. Στις 17 Ιουλίου του 1917, μετά από συνέλευση στα γραφεία της FORJ, πάρθηκε η απόφαση για την απεργία. Η απεργία εξαπλώθηκε άμεσα σε μεγάλο αριθμό εργοστασίων, ενδυναμώνοντας έτσι τα εργατικά συνδικάτα, τα οποία από εκείνο το σημείο και μετά αναπτύχτηκαν εξωφρενικά ραγδαία.
Το 1918 ξεκίνησε στην σκιά της νικηφόρας επανάστασης στην Ρωσία, η οποία προκάλεσε κύμα αισιοδοξίας και αναταραχής μεταξύ των συνειδητοποιημένων εργατών σε όλον τον κόσμο. Τον Ιανουάριο, ελευθεριακοί αγωνιστές ίδρυσαν στο Rio de Janeiro την Αναρχική Συμμαχία, μια ειδική οργάνωση, με σκοπό την κοινωνική προπαγάνδα. Η 1η Μαρτίου είδε την ίδρυση του Γενικού Συνδικάτου Εργατών (UGT), το οποίο αντικατέστησε την FORJ μετά την απαγόρευση που τής είχε επιβληθεί από την αστυνομία λόγω της γενικής απεργίας που είχε κηρύξει. Τον Απρίλιο, μετά από δεκαπέντε ημέρες απεργίας, οι υποδηματοποιοί εξασφάλισαν ωράριο οκτώμισι ωρών που διεκδικούσαν. Και ο Τύπος των carioca άρχισε τις εικασίες για μια «σχεδιασμένη γενική απεργία», γεγονός που προκάλεσε την επέμβαση της αστυνομίας στα γραφεία της UGT. Με την έκδοση του διατάγματος έκτακτης ανάγκης, η Πρωτομαγιά του 1918 γιορτάστηκε στους χώρους των εργατικών συνδικάτων και με μεγάλη πορεία που οργάνωσε η UGT στο Theatro Maison Moderne στην...
Πολύς λόγος τελευταία για τους Αλβανούς μετανάστες στην Ελλάδα. Και μάλιστα ενάντια σ' αυτούς που ενσωματώνονται πλήρως. Η περίπτωσή μας έχει πολύ πλάκα γιατί, μέχρι πριν 150 χούνια, οι προπαππούδες πολλών από μας μιλούσαν την ίδια γλώσσα, την αλβανική. Μέχρι και σήμερα, κάποιοι μικροί πληθυσμοί στην ανατολική Στερεά τη μιλούν ακόμη.
Αλβανοί. Το όνομά τους είναι αρχαίο. Η καταγωγή τους τόσο παλιά όσο και των υπολοίπων Βαλκανίων. Είναι δε οι πολυπληθέστεροι σ' αυτήν την περιοχή. Αν μάλιστα κάνουμε μια πρόσθεση των αλβανικών εποικιστικών κυμάτων, ίσως είναι και το πολυπληθέστερο κομμάτι στον ελλαδικό χώρο.
Τους Αλβανούς αναφέρει ο Πτολεμαίος από...
23 Ιούλη 1990: Διαδήλωση Χανιωτών κατά των αμερικάνικων βάσεων δέχεται επίθεση των ΜΑΤ με δακρυγόνα κ.λπ. Χιλιάδες Χανιώτες, αγανακτισμένοι και εξαγριωμένοι αντιστέκονται συγκρουόμενοι με την αστυνομία επί 18 ώρες. Υψώνονται οδοφράγματα και πυρπολείται το κτίριο της Νομαρχίας. Γίνονται συλλήψεις.
24 Ιούλη 1990: 15.000 Χανιώτες διαδηλώνουν ξανά κατά των βάσεων, των ΜΑΤ και του νομάρχη Νάτσικα. Απελευθερώνονται όλοι οι συλληφθέντες της προηγούμενης μέρας.
Νοέμβρης 1990: Καλούνται σε ανάκριση 106 Χανιώτες για τα γεγονότα του Ιούλη. Προφυλακίζεται ο Μανώλης Τσινιαράκης με κατασκευασμένες κατηγορίες. Έως το τέλος του χρόνου καλούνται και άλλοι για ανάκριση, αλλά αφήνονται ελεύθεροι με καταβολή εγγύησης.
31 Γενάρη 1991:...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018