ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ (ΗΛΙΟΠΟΛΙΤΗΣ)
Ο κομικαδόρος Ηλίας Πολίτης πρωτοπαρουσιάστηκε στον ΚΟΥΡΟ σε ηλικία 18 ετών το 1972, με τα ΠΡΟΣΦΟΡΑ και τις Σχεδιοϊστορίες του. Σχετικά γράφει ο Λ. Χρηστάκης:
Τόσο νέος ο Ηλίας Πολίτης (γεν. στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 1953) και ομολογεί: «Τα κόμικ μου είναι πειραματισμοί, ακατάλληλα για… δημοσίευση σε Ελληνικά περιοδικά νομίζω…» Έτσι ανακαλύπτω ότι η πολύ νέα γενιά ανεκάλυψε, πάρα πολύ γρήγορα, ότι υπάρχουν εικόνες και κείμενα, στην Ελλάδα που δεν είναι δυνατό να δημοσιεύονται… και συνεχίζει: «…μετά άλλαξα γυμνάσιο και αναγκασμένος να προσαρμοστώ στη νέα μου παρέα (μαθητές-διανοούμενους) άρχισα πάλι τα κόμικς επηρεασμένος από τον GOTLIEB, τον Τσιφόρο, τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ, τον CLAUDE BARRUE και τον BAND SURGENDARF…»
Σήμερα έχει τελειώσει το γυμνάσιο και τα περισσότερα κόμικ του εί ναι παρμένα από τα ίδια τα δικά του ποιήματα κι έτσι αισθάνεται καλλίτερα αυτό που ζωγραφίζει. Περιττό κάθε άλλο για το χιούμορ του και την «αλαμπουρνέζικη» γραμμή του, όλα είναι τόσο φανερά που περισσεύει κάθε ειδικό κατατοπιστικό σχόλιο.
Πάντως πιστεύει ότι είναι …
ΤΟ ΜΟΥΓΚΟ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ…
Λεωνίδας Χρηστάκης
Ηλίας Πολίτης: γεννηθηκα στην αθηνα τον δεκέμβρη του 53 εβγαλα το γυμνασιο και μια σχολη γραφικων τεχνων και τωρα δουλευω μαραγκος μυηθηκα στον κοσμο του εντυπου από τον λεωνιδα χρηστακη που στο περιοδικο του ”κουρος” το φθινοπωρο του 72 δημοσιεφτηκαν οι πρωτες μου σχεδιοϊστοριες με τιτλο “ΠΡΟςΦΟΡΑ”(που διαβαζεται: προς φορά, προσφορά, πρόσφορα, προφορά) ακολούθησαν τα έντυπα “…thiki” “ο θανατος της αφροδιτης” και η “ΕΜΗΝΗ εκδοση τεχνης ΡΟΗ” με δυο τευχη από την ανοιξη του 74 κυκλοφορει το “ΜΑΥΡΟ ΓΑΡΥΦΑΛΟ” που αυτό το 5ο του τευχος αφιερωνω στη “ΡΟΗ2” με σχεδια μου για υπερασπιση της καθως και για υπερασπιση του DADA από τη μιζερια της υποδιανοησης κι από τους παροπιδοφορους φρουρους του κάθε “-ΙΣΜΟΥ”!
****
Ο Κυριάκος Βασιλειάδης για τον Ηλία Πολίτη
ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΗΛΙΑ ΠΟΛΙΤΗ ΠΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ ΧΑΣΑΜΕ ΕΧΘΕΣ ΤΟ ΠΡΩΙ
Ο κομικαδόρος Ηλίας Πολίτης πρωτοεμφανίστηκε στην αμφισβητιακή σκηνή στα δεκαοκτώ του χρόνια με μια σελίδα του στα περιοδικά “ΚΟΥΡΟΣ” το φθινόπωρο του 1972 και αργότερα με ένα αφιέρωμα για κόμικς στο “PANDERMA”, σε εκδόσεις του Λεωνίδα Χρηστάκη. Ακολούθησαν τα -ενάντια στη στρατευμένη τέχνη- αναρχικά πρωτοποριακά κόμικς με σχεδιο-ιστορίες και συρραφές σχεδιοκρότων στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, που προσπαθεί να καταστρέψει την εξουσιαστική τέχνη, με επηρεασμούς από το κίνημα αντιτέχνης dada. Όπως η “ΕΜΗΝΗ έκδοση τέχνης ΡΟΗ” (1974) το οποίο μετά το 2ο τεύχος, με το περίφημο χιουμορίστικο εξώφυλλο του Βελουχιώτη με ζαρτιέρες, δεν είχε συνέχεια λόγω του ότι είχε γίνει ανθυγιεινό για την υγεία του εκδότη του. Το “ΟΥΦ” και το “ΜΑΥΡΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ” (1975) μια 15θήμερη έκδοση που έβγαλε έξη τεύχη. Τα έφτιαχνε (ζωγράφιζε) και τα εξέδιδε σε ελάχιστα αντίτυπα, που τα πούλαγε στο δρόμο ο ίδιος. Το 1977 ο “Ελεύθερος Τύπος” εκδίδει το πρώτο του χρωματιστό κόμιξ “-273ο C + Τί;”.
Έχοντας βγάλει μια σχολή Γραφικών τεχνών θα μυηθεί από τον Χρηστάκη στο κόσμο του εντύπου. Βασικό στέλεχος του περιοδικού “PANDERMA” και αργότερα στο “ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ” ήταν ένας από τους τελευταίους της “σχολής” Λεωνίδα Χρηστάκη (Ν. Λυμπερόπουλος, Λ. Ζήκος,Κ. Ταμπουράς, Κ. Ακριτίδης, Ν. Πλατής, Μ. Τσιπουρίδης...). O ίδιος θα εικονογραφήσει μερικά από τα πρώτα αντιεξουσιαστικά βιβλία που βγήκαν στη μεταπολίτευση και στη πορεία συνέχισε με εξώφυλλα βιβλίων, εικονογραφήσεις κειμένων, κόμιξ σε περιοδικά και άπειρα σκίτσα σε περιοδικά και βιβλία, μέχρι και σαν σκιτσογράφος στο ατελιέ της “Ελευθεροτυπίας”.
Τον θυμάμαι στο ΚΡΑΚ τέλη του 1974 -πρώτος οργανωτικός χώρος των αναρχικών της μεταπολίτευσης- στις πρώτες χαώδεις συνελεύσεις να προβάλει τον δικό του ατομικιστικό/μηδενιστικό/ αναρχισμό απέναντι στους κοινωνιακούς, συμβουλιακούς, αυτόνομους, Ραϊχιτικούς και άλλους...
Και μετά στη κατάληψη του Χημείου τον Μάη του 1985 όταν είμαστε οι δυο μας μόνο από τους αναρχικούς του '70, περιτριγυρισμένοι από τους νέους συντρόφους και συντρόφισσες της άγριας νεολαίας του '80.
Στα τέλη του '80 κληρονομεί από την οικογένεια του μερικά σπίτια τα οποία πουλάει γρήγορα γιατί δεν θέλει να έχει καθόλου ιδιοκτησία! Τα τελευταία χρόνια όμως -πιεζόμενος οικονομικά- είχε “αναθεωρήσει” αυτή του την απόφαση και ότι έπρεπε να είχε κρατήσει το ένα για χώρο κατοικίας-εργασίας.
Στη δεκαετία του 2000 κυκλοφορεί μια σειρά από μακρόστενες αφίσες με κείμενο/φώτο/κολάζ με τον τίτλο στο τέλος Dada Nihilismus Anarchy (Υπόθεση για την απελευθέρωση της καθημερινής ζωής). Και συνεργάζεται αργότερα με το περιοδικό “τυφλομυγα” (εξώφυλλο-σκίτσα) Ιούλιος '12.
Τα τελευταία χρόνια είχε προβλήματα υγείας με τον Διαβήτη (ειδική διατροφή, μέτρηση σακχάρου, ινσουλίνη κλπ) και μετά από ένα τυχαίο γλίστρημα στο πεζοδρόμιο ήταν καθηλωμένος σε ένα καροτσάκι μένοντας αναγκαστικά σε μια κλινική (οίκος ευγηρίας) κάπου στη Πλ. Κολιάτσου.
Τον επισκέπτονταν τακτικά πολλοί φίλοι και φίλες του και ορισμένοι παλιοί σύντροφοι του που έβγαιναν πάντα για βόλτα στην απέναντι καφετέρια.
Παλιός θαμώνας της Πλ. Εξαρχείων που συνήθιζε να πίνει καφέ στο καφενείο, θα την στερηθεί αυτή τη χαρά όταν και ήλθε για τελευταία φορά -με τη βοήθεια φίλων του- τον περασμένο Απρίλη.
Παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του ατομικιστής/αναρχικός/μηδενιστής στη σκέψη και Ντανταϊστής στη τέχνη.
Κυριάκος Βασιλειάδης
σύντροφος από τη “μεταπολίτευση”
