ngnm

Αναρχική Θεωρία

07 Απριλίου 2024

Scott Nicholas Nappalos

Μετάφραση του βιβλίου “Οι συζητήσεις που χάνονται - αμφισβητώντας την κληρονομιά του αναρχοσυνδικαλισμού” του Scott Nicholas Nappalos, 2013

Υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από ποτέ για τα αναρχοσυνδικαλιστικά συνδικάτα, την ιστορία τους και τα διδάγματα για την οργάνωση στο σημερινό πλαίσιο. Στο απόγειό του, ο αναρχοσυνδικαλισμός κινητοποίησε εκατομμύρια εργαζόμενους σε κάθε ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική. Αν και η ισπανική εμπειρία μέσω της CNT και της Επανάστασης του 1936 ξεχωρίζει, ο αναρχοσυνδικαλισμός ήταν ίσως ισχυρότερος στη Λατινική Αμερική και την Ασία απ' ό,τι στην Ευρώπη. Παρά το βάθος αυτών των εμπειριών και το σημερινό ενδιαφέρον γι' αυτές, οι γνώσεις μας για τον αναρχοσυνδικαλισμό εξακολουθούν να είναι φτωχές.

Ο αναρχοσυνδικαλισμός χαρακτηρίζεται γενικά από αναρχικές συνδικαλιστικές αρχές και μορφές οργάνωσης. Η έμφαση δίνεται συχνά στη δημοκρατία, την αλληλεγγύη και άλλες αξίες. Οι τυπικές πτυχές του συνδικάτου, όπως η άμεση δημοκρατία, τα αυτόνομα τμήματα, οι ομοσπονδίες, η χρήση της άμεσης δράσης κ.λπ. θεωρούνται ότι φέρουν μια εγγενή δύναμη για να εγγυηθούν την επιθυμητή μελλοντική κοινωνία. Μέρος του προβλήματος έγκειται στους αναρχοσυνδικαλιστές που είναι εύκολα διαθέσιμοι στα αγγλικά. Για παράδειγμα, ο Rudolph Rocker, ο Γερμανός αναρχοσυνδικαλιστής που σε κάποιο βαθμό εκλαΐκευσε τον όρο, γράφει:

"Για τους αναρχοσυνδικαλιστές, τα εργατικά συνδικάτα είναι οι πιο γόνιμοι σπόροι μιας μελλοντικής κοινωνίας, τα πρωταρχικά σχολεία του σοσιαλισμού γενικά. Κάθε νέα κοινωνική δομή δημιουργεί τα δικά της όργανα στο σώμα του παλιού οργανισμού- χωρίς αυτή την προϋπόθεση, οποιαδήποτε κοινωνική εξέλιξη είναι αδιανόητη. Για αυτούς, σοσιαλιστική εκπαίδευση δεν σημαίνει συμμετοχή στην πολιτική εξουσίας του εθνικού κράτους, αλλά την προσπάθεια να γίνουν σαφείς στους εργαζόμενους οι εγγενείς σχέσεις μεταξύ των κοινωνικών προβλημάτων μέσω της τεχνικής διδασκαλίας και της ανάπτυξης των διοικητικών τους ικανοτήτων, να προετοιμαστούν για το ρόλο τους ως αναδιαμορφωτές της οικονομικής ζωής και να τους δοθεί η ηθική βεβαιότητα που απαιτείται για την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Κανένας κοινωνικός φορέας δεν είναι καλύτερα προσαρμοσμένος για το σκοπό αυτό από την οργάνωση του οικονομικού αγώνα των εργαζομένων- δίνει σαφή κατεύθυνση στις κοινωνικές τους δραστηριότητες και ενισχύει την αντίστασή τους στον άμεσο αγώνα για τις ανάγκες της ζωής και την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων τους". [i]

Αν διαβάσετε το κλασικό κείμενο του Ρούντολφ Ρόκερ για τον αναρχοσυνδικαλισμό, εστιάζει εκτενώς σε αυτά τα ζητήματα και ενθαρρύνει να δούμε τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο. [ii] Φιλικοί αντίπαλοι του αναρχοσυνδικαλισμού πλαισιώνουν επίσης τη συζήτηση γύρω από αυτή την αντίληψη, για παράδειγμα: η κριτική του Μαλατέστα στον συνδικαλισμό [iii] και μαζί του η αναρχική δεξιά που προτείνει να δουλεύουμε μόνο στους μεγαλύτερους καθιερωμένους θεσμούς, καθώς και τα αντι-συνδικαλιστικά τμήματα της μαρξιστικής υπεραριστεράς. Είναι η ιδεολογία σχετική ή όχι; Είναι αρκετή η εστίαση στη μορφή και μόνο; Σε ποιο βαθμό η μορφή καθιστά το συνδικαλιστικό κίνημα συνδικαλιστικό ή όχι; Οι σημερινοί αναρχοσυνδικαλιστές συχνά ενθαρρύνουν αυτή την ανάγνωση. Πολλές αναρχοσυνδικαλιστικές εκδόσεις θέτουν συχνά την αγωνιστικότητά τους με όρους δημιουργίας συγκεκριμένων δομών ή προώθησης ελευθεριακών ιδεών.

Ένα από τα κύρια προβλήματα στην αξιολόγηση αυτού του γεγονότος είναι ότι η ιστορία του αναρχοσυνδικαλισμού έχει σχεδόν χαθεί. Ακόμα και όταν πρόκειται για τις εμπειρίες της CNT στην Ισπανική...

Περισσότερα …