Your name

Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων

09 Σεπτεμβρίου 2013

Περιοδικό "ΓΡΑΜΜΑΤΑ"

ΝΕΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΑΡ. 2 –ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, ΣΕΠΤΕΒ.-ΟΚΤΩΒΡ. 1920

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ: ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΡΓΑΣ-ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Μ. ΠΕΡΙΔΗΣ

(ΣΕΛ. 82-94, ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥLUIGIFABBRI )

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Η Ιταλία περνά περίοδο βαθειάς πολιτικής, κοινωνικής και διανοητικής κρίσης και σ’ αυτή η τυφλή φύση φαίνεται ότι θέλει να προσθέση και άλλους κλονισμούς που επιτείνουν περισσότερο την έγνοια για το μέλλον. Τη στιγμή που γράφω, οι εφημερίδες μιλούν για πλημμύρες στις επαρχίες της Βενετίας και της Τοσκάνας που κατέστρεψαν πολλά ζώα και την εσοδεία αξίας πολλών εκατομμυρίων και είναι ακόμα χτεσινά τα νέα για το σεισμό της Γκαρφανιάνας…

Ο πόλεμος άφησε την Ιταλία σε τέτοια κατάσταση αδυναμίας και νευρικότητας που να περιμένη κανείς τα πιο παράδοξα πράμματα, αφού η κρίση αυτή δεν έπεσε απάνω σε σώμα εκφυλισμένο και παρακμασμένο, αλλά σε κοινωνικό οργανισμό νέο και γεμάτο από ενέργεια. Κάτω από γερασμένες πολιτικές και οικονομικές νομοθεσίες που έχουν νέο μόνο το όνομα, ευρίσκεται ένας λαός, σφριγών από δύναμη και πρωτοβουλία που ακριβώς από την κρίση της τωρινής του αδυναμίας θα μπορούσε να πάρει κατεύθυνση για ένα μέλλον καρπερής αναγέννησης. Από μερικές απόψεις η Ιταλία βγήκε από τον πόλεμο σε μια παράδοξη κατάσαση που είναι η σωτηρία της, η ηθική της σωτηρία αν όχι η οικονομική και άμεση. Στρατιωτικώς νικήτρια, αλλά νικημένη μέχρι εξευτελιστικής καταπίεσης στο διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο, ξεφεύγει από τα καταστρεπτικά αποτελέσματα τόσο της στρατιωτικής ήττας όσο και της νίκης. Δηλαδή η Ιταλία δεν είναι υποκείμενη στην τυραννία νικητού ξένου κράτους στρατοπεδευμένου στη χώρα της, ούτε και υποτάσσεται στους εκβιασμούς που συχνά μεταχειρίζεται η οπλισμένη δύναμη απάνω στους άοπλους· άρα ξεφεύγει και από την υποβολή του μίσους και της ανεκδίκησης καθώς και από τις υλικές αθλιότητες.

Αλλά συγχρόνως ξεφεύγει από τα βλαβερά αποτελέσματα της νίκης γι’ αυτή είναι πράγματα αδύνατα, ο μιλιταριστικός ενθουσιασμός, η εθνικιστική μέθη, η ιμπεριαλιστική μανία. Η επικίνδυνη εθνική αλαζονεία διορθώνεται από τη διπλωματική ήττα και από την οικονομική εξάρτηση. Η ισχύς του κράτους βγαίνει αδυνατισμένη από τον πόλεμο, γιατί από τη νίκη δε μπόρεσε να θρέψη τους καρπούς του γοήτρου τόσο στο εξωτερικό όσο και μπρός στο λαό του τον ίδιο που δεν γνωρίζει άλλο παρά τα βάρη του θριάμβου. Έτσι η Ιταλία απέφυγε τον περιορισμό της ελευθερίας που πάντα συνοδεύει η στρατιωτική νίκη στις νικήτριες χώρες. Η κυβέρνηση δεν έχει τη δύναμη και επομένως δεν τολμά να καταπιέση υπέρ το μέτρον τους υπηκόους της. Δεν συνέβη στην Ιταλία εκείνο που έγινε στη Γαλλία, όπου η μέθη της νίκης την κατέστησε διάδοχο της Πρωσίας στη μιλιταριστική και ελευθεριοκτόνο υπεροχή στην Ευρώπη.

Μια μεγάλη προσωπικότης της ιταλικής σκέψης στην Αναγέννηση, ο Νικόλας Μακιαβέλης -που οι πυγμαίοι της πολιτικής της τρίτης Ιταλίας, οι Σονίνοι και οι Σαλάνδρες, είχαν άδικο να μην ξαναδιαβάσουν- περιγράφει περίφημα στις Φλωρεντικές του ιστορίες (βιβλίο 6) τον χαρακτήρα της ανωφέλευτης νίκης που σχεδόν ισοδυναμεί με την ήττα.

«Ο σκοπός εκείνων που κάνουν τον πόλεμο είναι να πλουτίσουν τον εαυτό τους και να φτωχήνουν...

Περισσότερα …