Λεπτομέρειες

Your name

Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων

03 Δεκεμβρίου 2015

• κοινωνικοί αγώνες
• Ισπανία,
• εργατικό κίνημα

Μια σύντομη περιγραφή των κοινωνικών συνθηκών στη μετεμφυλιακή Ισπανίαπου συνοδεύεται από μια σύντομη εξιστόρηση της γενικής απεργίας στη Βαρκελώνη του 1951. Τα γεγονότα της Βαρκελώνης οδήγησαν σε απεργίες σε όλη τη χώρα και σηματοδότησαν τη δυναμική επιστροφή της μαχητικότηταςτης εργατικής τάξης της Ισπανίας μετά από πάνω από μια δεκαετία υπό το καθεστώς Φράνκο.

Η κατάσταση της ισπανικής εργατικής τάξης στην αρχή της δεκαετίας του 1950 ήταν απελπιστική. Το καθεστώς Φράνκο κυβερνούσε τη χώρα ήδη έντεκα χρόνια, και οι ακραίες συνθήκες που επικρατούσαν τροφοδοτήθηκαν από τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στους εργαζομένους με το τέλος του εμφυλίου πολέμου, τα οποία γρήγορα έγιναν χειρότερα.

Οι μισθοί είχαν μειωθεί ραγδαία από το 1939, ενώ το βασικό κόστος ζωής είχε, επίσης, αυξηθεί ραγδαία. Οι επίσημες τιμές των βασικών αγαθών που επιβλήθηκαν από την κυβέρνηση σημείωσαν αύξηση 700% σε πολλά είδη. Πολλοί αναγκάστηκαν να στραφούν στη μαύρη αγορά για να εκπληρώσουν βασικές τους ανάγκες, όπου συχνά πλήρωναν μέχρι και τη διπλάσιααπό την επίσημη τιμή για κάτι. Η τροφή δινόταν με το δελτίο, και οι προμήθειες ήταν θλιβερά ανεπαρκείς. Ο λιμός ήταν ένα πραγματικό πρόβλημα των αγροτικών περιοχών, ιδίως στην Ανδαλουσία, όπου σημειώθηκετο 22% των θανάτων στην Ισπανία από ασθένειες που οφείλονταν στις εν λόγω ανεπάρκειες κατά τη δεκαετία του 1950.

Η ανεργία στην ύπαιθρο ήταν ενδημική. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του καθεστώτος εκτιμάται ότι το 1950 μόνο οι 500.000 από τα 3.700.000 αγρότες και εργάτες γης είχαν κανονική απασχόληση. Το 40% της γης ανήκε στην Εκκλησία, ενώ το υπόλοιπο 60% ανήκεσε γαιοκτήμονες που αποτελούσαν μόνο το 2% του πληθυσμού. Περίπου 400.000 άνθρωποι γύρω από τη Μαδρίτη ήταν αναγκασμένοι να ζουν σε σπηλιές και καλύβες φταιγμένες από λάσπη, και 150.000 ζούσαν σε σπηλιές ή αγρούς γύρω από τη Βαρκελώνη, με πολλές χιλιάδες άλλουςνα κοιμούνται στους δρόμους της πόλης.

Σε περιοχές βομβαρδισμένες ή έχοντας υποστεί άλλεςζημιές κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου δεν είχε γίνει καμία εργασία επισκευής, και τα δύο τρίτα του πληθυσμού ζούσαν χωρίς ύδρευση, αποχέτευσηκαι ηλεκτρισμό. Τα ποσοστά φυματίωσης ήταν τα υψηλότερα στην Ευρώπη, και εκτιμάται ότι το 75% των παιδιών στην Ισπανία υπέφερε από την εν λόγω ασθένεια σε κάποιο σημείο. Ο αναλφαβητισμός ήταν επίσης ο πιο διαδεδομένος στην Ευρώπη, και πολλές χιλιάδες παιδιά δεν είχαν την ευκαιρία να μάθουν ακόμη και τη βασική ανάγνωση και γραφή.

Η άγρια ​​καταστολή που ξεκίνησε στις εθνικιστικές ζώνες κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου είχε συνεχιστεί αμείωτη. Εκατοντάδες εκτελέστηκαν από στρατοδικεία κάθε χρόνο, και το 1950 περίπου 200.000 πολιτικοί κρατούμενοι κρατούνταν σε φυλακές ή στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.

Τα πολιτικά κόμματα και τα συνδικάτα, συμπεριλαμβανομένων της αναρχοσυνδικαλιστικήςσυνομοσπονδίας Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργατών (CNT), και της σοσιαλιστικής Γενικής ΈνωσηςΕργαζομένων (UGT), είχαν απαγορευτεί. Η εκπροσώπηση στο χώρο εργασίας περιοριζόταν στο κρατικό Vertical Syndicate (Κάθετο Συνδικάτο), τη μόνη νόμιμη «συνδικαλιστική» οργάνωση στην Ισπανία. Με πρότυπο τα «συνδικάτα» του Μουσολίνι στην Ιταλία, το καθετώς Φράνκο οργάνωσε και τους εργοδότες και τους εργαζόμενους στην ίδια δομή. Όντας όχι πολύ περισσότερο από ένα μέσο για την εξασφάλιση πειθαρχίας, η θεσμοθετημένη λειτουργία του Κάθετου Συνδικάτουείχε σκοπό να «επιτύχει την αρμονική εξισορρόπηση των συμφερόντων των εργαζομένων και των...

Περισσότερα …