Your name

Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων

04 Μαρτίου 2016

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• κοινωνικοί αγώνες
• εργατική τάξη
• Μεξικό
• αναρχοσυνδικαλιστές

Δεύτερη έκδοση (ηλεκτρονική), Ιανουάριος 2003

Σύλληψη και σχέδιο Τσάνταλ Λόπεθ και Ομάρ Κορτές

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Στο πλαίσιο της Μεξικάνικης ιστορίας του τελευταίου τρίτου του 19^ου αιώνα, ξεχωριστό ρόλο κατέχει το περιοδικό «Το Παιδί της Εργατιάς».

Αναδυόμενο από τους κόλπους του ευρύτερου κοινωνικού κινήματος, εκπροσωπούσε, χωρίς αμφιβολία, μια σημαντική τάση από τις πολλές που εξελίσσονται εδώ.

Το κείμενο που αναπαράγουμε ευθύς αμέσως, παρουσιάζει, αν και με τρόπο αρκετά γενικό, τα απαραίτητα εκείνα στοιχεία ώστε να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο ανέπτυξε το περιοδικό αυτό τις ιδέες του καθώς και την εξέλιξη και τις αλλαγές που εκδήλωσε κατά την διάρκεια της κυκλοφορίας του.

Επανεκδίδουμε δε το δοκίμιο αυτό, που αρχικά δημοσιεύτηκε στο Νο 3 της εφημερίδας «Εργατική Ιστορία» Δεκέμβριο του 1974, με τη μοναδική προϋπόθεση να γίνεται παράθεση της προέλευσης των πηγών. 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

«Το Παιδί της Εργατιάς» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1876. 

Κατά τη διάρκεια των εννέα χρόνων της κυκλοφορίας του αντιπροσώπευσε την τάση εκείνη, η οποία αγωνιζόταν για καλύτερες συνθήκες ζωής των εργατών, ίσως την περισσότερο ριζοσπαστική τάση, δηλαδή την τάση εκείνη η οποία επέπληξε με δριμύτητα όσες κυβερνήσεις ήσαν αδιάφορες για τα βάσανα των εργατών και την υπεροψία της μπουρζουαζίας που ήταν απρόθυμη να αναγνωρίσει ότι στη δική της χλιδή και μόνο βρισκόταν η ρίζα της μιζέριας των άλλων.

Μέσα από την ανάγνωση των σελίδων του εν λόγω εντύπου αναπαρίσταται ο γενικότερος εκείνος αγώνας που άρχισε το 1876, τελευταίο χρόνο της ιστορικής φάσης που έχει ονομαστεί Αποκαταστημένη Προεδρική Δημοκρατία, μέχρι την επιστροφή στην εξουσία του Πορφύριο Δίας, μετά την περίοδο της προεδρίας του Μανουέλ Γκονζάλεθ. 

Ο πρώτος εκδότης του «Παιδιού της Εργατιάς» ήταν ο Χοσέ Μουνιουθούρι, Ισπανός πολιτικός πρόσφυγας, ο οποίος είχε, προηγουμένως, εκδώσει ένα άλλο έντυπο, «την Απεργία», από τον Απρίλιο έως τον Δεκέμβριο του 1875.

Στα πρώτα δέκα τεύχη του, «Το Παιδί της Εργατιάς» κυκλοφορούσε κάθε Δευτέρα, αλλά έπειτα κυκλοφορούσε τις Κυριακές με αντίτιμο τριών εκατοστών. Ο υπότιτλός του ήταν: «Προορισμένο για την υπεράσπιση της εργατικής τάξης και αναπαραγωγέας των σοσιαλιστικών διδασκαλιών στο Μεξικό». Κάτω από τον υπότιτλο τοποθετούνταν οι φράσεις του Μπαμπέφ: «Η εργασία και ο πλούτος πρέπει να είναι γενική κληρονομιά. Υπάρχει δυσφορία όταν αυτός που δουλεύει εξαιρείται από όλα και αυτός που κολυμπά στο χρήμα απολαμβάνει χωρίς δουλειά τις απολαύσεις που αυτή παρέχει. Σε μια πραγματική κοινωνία δεν πρέπει να υπάρχουν ούτε φτωχοί ούτε πλούσιοι. Οι πλούσιοι που δεν θέλουν να επωφεληθούν το πλεονάζον υπέρ των φτωχών, είναι οι εχθροί του λαού».

Από τα πρώτα του τεύχη του, «Το Παιδί της Εργατιάς», ξεκίνησε μια σκληρή μάχη εναντίον άλλων περιοδικών, όπως ο «Σοσιαλιστής», τα οποία, πάνω από όλα, είχαν βλέψεις για την πολιτική εξουσία. Στην ουσία, απέβλεπαν, δηλαδή, στην επανεκλογή του προέδρου Λέρδο (της Τεχάδα) καθώς και στην εξασφάλιση καλοπληρωμένων αργομισθιών σε αντάλλαγμα για τη στήριξή τους, την οποία παρείχαν στο όνομα της εργατικής τάξης γενικά, αψηφώντας την υποστήριξη των πραγματικών συμφερόντων των εργατικών τάξεων. Γι’ αυτό ο Λέδρο προσπάθησε να επανεκλεγεί, υπολογίζοντας στην υποστήριξη μιας τάσης του «Μεγάλου Κύκλου των Εργατών», η οποία ήταν μια δυναμική ένωση των εργατών...

Περισσότερα …