Οι διάφορες απεργίες έγιναν συχνότερες στην περιοχή Nam Bo του Βιετνάμ στις αρχές του 1930 και οδήγησαν στις διαδηλώσεις των αγροτών τον Μάιο και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου. Εντούτοις, η κύρια εστία των αντιδράσεων στην επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης ήταν η επαρχία Nghe, η οποία είχε μια μακροχρόνια ιστορία και παράδοση υποστήριξης σε αγροτικές επαναστάσεις.
Χτυπημένοι από πλημμύρες, ξηρασία, έλλειψη γης, αλλά και την αποικιοκρατική εκμετάλλευση, οι αγρότες και ο λαός της επαρχίας Nghe ήσαν θερμοί υποστηρικτές του αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος Can Vuong και των δραστηριοτήτων του ηγέτη του κινήματος βιετναμικής εθνικής απελευθέρωσης Phan Boi Chau.
Στα τέλη του 1929, οι εργαζόμενοι άρχισαν να συγκροτούν συνδικάτα και ενώσεις αγροτών στην επαρχία. Μέχρι τις αρχές του 1930, είχαν ήδη δημιουργήσει μια επαρχιακή επιτροπή στην περιφερειακή πρωτεύουσα Vinh, ενώ είχαν αρχίσει να συγκροτούν μαζικές οργανώσεις σε όλη την επαρχία Nghe An. Γαλλικές πηγές ανέφεραν ότι κατά τα μέσα του καλοκαιριού του 1930, υπήρχαν περίπου 300 κομμουνιστές οργανωτές στην Nghe An καθώς και στην γειτονική HaTinh. Ο αριθμός αυτός ανήλθε σε 1.800 μερικούς μήνες αργότερα.
Οι κομμουνιστές βοήθησαν τις κινητοποιήσεις των εργαζομένους και των αγροτών των επαρχιών Nghe και Tinh, δεδομένου ότι οι δύο αυτές περιοχές ήταν γνωστές για τις διαμαρτυρίες τους ενάντια στις άσχημες οικονομικές συνθήκες. Διαδηλωτές αγρότες απαίτησαν αναβολή της καταβολής του προσωπικού φόρου και επιστροφή των κοινοτικών εδαφών των χωριών που ήταν στα χέρια των πλούσιων ιδιοκτητών γης (φεουδαρχών). Όταν τα αιτήματα αυτά αγνοήθηκαν, οι διαδηλώσεις μετατράπηκαν σε εξεγέρσεις. Κυβερνητικά κτήρια, σπίτια φεουδαρχών και αγορές λεηλατήθηκαν και κάηκαν, ενώ καταστράφηκαν και φορολογικά έγγραφα.
Οι επώνυμοι διαφόρων χωριών συμμετείχαν στις εξεγέρσεις ή αρνήθηκαν να τις καταστείλουν. Τοπικοί ανώτεροι υπάλληλοι τράπηκαν σε φυγή και οι κυβερνητικές αρχές αποσυντέθηκαν γρήγορα. Σε μερικές περιοχές, οι κομμουνιστές βοήθησαν τους χωρικούς να οργανωθούν σε τοπικές ενώσεις που τις ονόμασαν σοβιέτ. Τα σοβιέτ αυτά συγκροτούνταν μετά από σύγκληση λαϊκών συνελεύσεων των κατοίκων των χωριών, όπου εκλεγόταν μια επιτροπή με κύριο έργο να ακυρώσει τους φόρους, να ελαττώσει τα νοίκια, να διανείμει δίκαια το πλεόνασμα ρυζιού σ’ αυτούς που είχαν ανάγκη και να οργανώσει την κατάληψη της κοινοτικής γης που είχε δημευθεί από τους πλούσιους. Επίσης, συγκροτήθηκαν λαϊκές πολιτοφυλακές, οπλισμένες συνήθως μόνο με ραβδιά, ακόντια και μαχαίρια.
Το Σεπτέμβριο του 1930, οι Γάλλοι, συνειδητοποιώντας τη σοβαρότητα της κατάστασης, έφεραν στρατεύματα λεγεωνάριων για να καταστείλουν την εξέγερση. Στις 9 Σεπτεμβρίου, γαλλικά αεροπλάνα βομβάρδισαν πομπή χιλιάδων αγροτών που κατευθύνονταν προς την περιφερειακή πρωτεύουσα. Οι δυνάμεις ασφαλείας περικύκλωσαν όλους όσους υποψιάζονταν ότι ήσαν κομμουνιστές ή έχουν κάποια ανάμειξη στην εξέγερση, άρχισαν συλλήψεις και εκτελέσεις και έκαναν βίαιες επιδρομές στα επαναστατημένα χωριά.
Μέχρι τις αρχές του 1931, όλα τα σοβιέτ αναγκάστηκαν να παραδοθούν. Από τα περισσότερα από 1.000 άτομα που συνελήφθηκαν, τα 400 καταδικάστηκαν σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης, και 80, συμπεριλαμβανομένων μερικών ηγετικών στελεχών του κομμουνιστικού κόμματος, εκτελέσθηκαν. Με τη βοήθεια άλλων ασιατικών αποικιοκρατικών καθεστώτων, συνελήφθησαν, επίσης, βιετναμέζοι κομμουνιστές στη Σιγκαπούρη, την Κίνα και το Χονγκ-Κονγκ.
* Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα www.libcom.org και μεταφράστηκε από το «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», στη Μελβούρνη στις 19/9/2005.
