Συνελθώντες σε συνέδριο στο Saint-lmier λίγο μετά το συνέδριο της Χάγης, οι φεντεραλιστές ξεκίνησαν με την ανάκληση των αποφάσεων που είχαν ληφθεί στο τελευταίο, ιδιαίτερα αυτών που αφορούσαν την αποπομπή του Μπακούνιν και του James Guillaume, πριν προχωρήσουν στην αποπομπή του Γενικού Συμβουλίου της Νέας Υόρκης και υιοθετήσουν μια σαφή και δυναμική στάση στο κεντρικό ζήτημα της πολιτικής δράσης του προλεταριάτου:
Ψήφισμα 3
Η Φύση της πολιτικής δράσης του προλεταριάτου
Εξετάζοντας
Ότι η επιδίωξη να επιβληθεί στο προλεταριάτο μια πολιτική γραμμή ή ένα ενιαίο πολιτικό πρόγραμμα ως η μόνη οδός που μπορεί να το οδηγήσει στην κοινωνική χειραφέτηση είναι ένα εγχείρημα τόσο παράλογο όσο και αντιδραστικό.
Ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αρνηθεί στις ομοσπονδίες και τα αυτόνομα τμήματα το αναμφισβήτητο δικαίωμά τους να καθορίζουν οι ίδιοι και να ακολουθούν την πολιτική γραμμή που θεωρούν καλύτερη και ότι οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια θα οδηγούσε αναπόφευκτα στον πιο αηδιαστικό δογματισμό.
Ότι οι φιλοδοξίες του προλεταριάτου δεν μπορούν να έχουν ως αντικείμενο τίποτε άλλο από την εγκαθίδρυση μιας απολύτως ελεύθερης οργάνωσης και οικονομικής ομοσπονδίας που θα βασίζεται στην εργασία και την ισότητα όλων και θα είναι απολύτως ανεξάρτητη από κάθε πολιτική κυβέρνηση, και ότι αυτή η οργάνωσή του και αυτή η ομοσπονδία δεν μπορεί να είναι άλλο από το προϊόν της αυθόρμητης δράσης του ίδιου του προλεταριάτου, [της δράσης] των συνδικαλιστικών του οργάνων και των αυτόνομων κοινοτήτων του.
Όντας πεπεισμένοι ότι οποιαδήποτε πολιτική οργάνωση δεν μπορεί παρά να είναι η οργάνωση της κυριαρχίας προς όφελος των τάξεων και εις βάρος των μαζών, και ότι το προλεταριάτο, αν προσπαθούσε να πάρει τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας, θα μετατρεπόταν το ίδιο σε μια κυρίαρχη, εκμεταλλευτική τάξη.
Το συνέδριο που συνήλθε στο Saint-Imier δηλώνει:
1. Ότι η καταστροφή κάθε πολιτικής εξουσίας είναι το πρωταρχικό καθήκον του προλεταριάτου.
2. Ότι οποιαδήποτε οργάνωση μιας λεγόμενης προσωρινής και επαναστατικής πολιτικής εξουσίας προκειμένου να περιλάβει αυτή την καταστροφή δεν μπορεί παρά να είναι ένα ακόμη τέχνασμα και θα αποτελούσε τόσο μεγάλο κίνδυνο για το προλεταριάτο όσο και όλες οι κυβερνήσεις που υπάρχουν σήμερα.
3. Ότι, απορρίπτοντας κάθε συμβιβασμό προκειμένου να επισπεύσουν την εφαρμογή της κοινωνικής επανάστασης, οι προλετάριοι κάθε χώρας οφείλουν να εγκαθιδρύσουν, έξω από κάθε αστική πολιτική, την αλληλεγγύη της επαναστατικής δράσης!
Στη συνέχεια, οι αντιπρόσωποι των ισπανικής, της ιταλικής, της γαλλικής, της αμερικανικής Ομοσπονδιών καθώς και της Ομοσπονδίας του Ζυρά, σύναψαν σύμφωνο φιλίας, αλληλεγγύης και αμοιβαίας άμυνας ενάντια στην τάση του "αυταρχικού κόμματος, που είναι το κόμμα του γερμανικού κομμουνισμού, να υποκαταστήσει την κυριαρχία του και την εξουσία των ηγετών του με την ελεύθερη ανάπτυξη και την αυθόρμητη, ελεύθερη οργάνωση του προλεταριάτου".
Λίγο αργότερα προσχώρησαν σε αυτούς οι Άγγλοι, οι Βέλγοι, οι Πορτογάλοι και οι Δανοί ... με τη δύναμη της συγκίνησης που προκάλεσε το ξέσπασμα του Μαρξ εναντίον του Μπακούνιν και του James Guillaume, θα μπορούσαμε να πούμε- γιατί μερικοί από αυτούς, όπως οι Βέλγοι, οι Ολλανδοί και οι Άγγλοι, αντιτάχθηκαν περισσότερο στις μεθόδους του Μαρξ παρά στις ιδέες του και δεν άργησαν να επανενταχθούν στο κοπάδι.
Η σταθερότητα πίσω από την υιοθέτηση θέσεων από το συνέδριο του Saint-Imier αντιπαρατέθηκε με την...
Με αφορμή την τρομερή και άδικη έξωση του αυτοδιαχειριζόμενου κουρδικού καταυλισμού στο Λαύριο, θυμήθηκα ότι και στο παρελθόν υπήρχαν προσπάθειες αυτοοργάνωσης εκεί.
Στην φωτογραφία που παρατίθεται εδώ απεικονίζεται ο Βούλγαρος αναρχικός Αντόν Νικόλοβ. Αυτός και πολλοί άλλοι Βούλγαροι αντιφρονούντες διέφυγαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1940, προκειμένου να αποφύγουν τις διώξεις από την ολοκληρωτική εξουσία του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Μόλις έφτασαν στην Ελλάδα, πολλοί από αυτούς στάλθηκαν στο στρατόπεδο προσφύγων στο Λαύριο. Εκεί υπήρχαν πολλά μέλη του Αγροτικού Κόμματος, αλλά και πολλοί αναρχικοί -ο Αντόν Νικόλοβ, ο Ντίνιο Ντίνεβ (ο τελευταίος συντάκτης της βουλγαρικής αναρχοκομμουνιστικής εφημερίδας “Εργατική Σκέψη”, πριν...
Αν και μπορεί να μην είναι αποδεκτό από τους ιστορικούς που μισούν τον Μπακούνιν, ας επαναλάβουμε ότι τα περισσότερα από τα αναφερόμενα κείμενα του Μπακούνιν παρέμειναν άγνωστα μέχρι τη δημοσίευση του επιστημονικού έργου των Michael Confino και Arthur Lehning. Όχι ότι δεν τους εμπόδιζε να ασκούν αναμφισβήτητη επιρροή στους ανθρώπους που τους γνώριζαν. Η καλύτερη απόδειξη ήταν η Συμμαχία, η οποία έφτασε να καυχιέται ότι είχε εβδομήντα διεθνείς αδελφούς (με στόχο τους εκατό) και ότι το Τμήμα της στη Γενεύη το 1868 περιλάμβανε 145 μέλη.
Ήταν και τα μέλη της που ίδρυσαν το εντυπωσιακό Ισπανικό Τμήμα καθώς και το...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018