Alexandre Skirda

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

07 Ιουλίου 2023

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• ιστορία

Η μπακουνική οργάνωση σχεδιάστηκε μόνο για να αγκαλιάσει περίπου εκατό διεθνείς αδελφούς, συν έναν μεταβλητό αριθμό εθνικών αδελφών σε κάθε μία από τις χώρες της Ευρώπης, το πολύ διακόσια ή τριακόσια μέλη. Οι αγωνιστές αυτοί χαρακτηρίστηκαν ως «δεσμευμένα, ενεργητικά, έξυπνα άτομα και, πάνω απ’ όλα, ειλικρινείς φίλοι του λαού και όχι φιλόδοξοι ή ματαιόδοξοι τύποι, άτομα ικανά να λειτουργούν ως ενδιάμεσοι μεταξύ της επαναστατικής ιδέας και των λαϊκών ενστίκτων».

Κινούμενοι από έναν ηθικό ζήλο, αυτοί οι επαναστάτες επρόκειτο να ασκήσουν "όχι κάποια φαινομενική εξουσία, αλλά μια συλλογική δικτατορία όλων των μελών της Συμμαχίας ... μια δικτατορία χωρίς έδρανα, χωρίς τίτλους, χωρίς επίσημα δικαιώματα και ακόμη κυρίως μην έχοντας καμμία εξουσία. " 1

Παρ΄ ότι ο Μπακούνιν είναι προσεκτικός στο να ορίσει ότι "αν απομακρυνθείτε από το χρόνο που διαθέτετε στις Επιτροπές Δημόσιας Ασφάλειας και στην επίσημη δικτατορία, θα γκρεμιστείτε από την αντίδραση που θα έχετε δημιουργήσει εσείς οι ίδιοι", η χρήση του όρου “δικτατορία”, ακόμα και όταν εξαντλείται από κάθε νόημα από το πλαίσιο μέσα στο οποίο χρησιμοποιήθηκε, προσφέρεται σε κάθε είδους αμφισημίες. Ας ρίξουμε μια ματιά στην άποψη του Arthur Lehning γι’ αυτούς τους "αόρατους πιλότους στο μάτι της επαναστατικής καταιγίδας":

Ο Μπακούνιν ασχολήθηκε με την εμπνευσμένη από τις ιδέες του μικροσκοπική αυτή ομάδα ανθρώπων με πραγματικό, αποτελεσματικό αντίκτυπο, αλλά και επικοινωνώντας σε αυτούς την επιθυμία του για δράση. Αυτοί με τη σειρά τους έπρεπε να λειτουργούν στις συνοικίες και στο επίπεδο όπου ασκούσαν τις δραστηριότητές τους, δηλαδή στο πλαίσιο της οργάνωσης και των αρχών της Διεθνούς. Ο εσώτερος κύκλος συμβουλευόταν ο ένας τον άλλον και τον Μπακούνιν. Με αυτόν τον τρόπο, ήταν σε επαφή με μαχητές από διάφορες χώρες και διατηρούσε προσωπικές σχέσεις μαζί τους είτε μέσω αλληλογραφίας είτε μέσω περιστασιακών συναντήσεων. Ήταν έτσι σε θέση να συντονίσει την προπαγάνδα και, αν χρειαζόταν, τη δράση. Στο εργατικό κίνημα και ιδιαίτερα στο επαναστατικό κίνημα, δεν υπήρχε τίποτα από έναν συνηθισμένο τέτοιο τρόπο λειτουργίας. 2

Ο James Guillaume, στενός συνεργάτης του Bakunin, μαρτυρεί τη φύση αυτής της οργάνωσης, η οποία δεν είχε τίποτα κοινό με τους παλιούς μυστικούς συνδέσμους, όπου κάποιος ήταν υποχρεωμένος να «υπακούει σε εντολές που προέρχονταν από πάνω». Αυτή ήταν απλώς η «ελεύθερη συνάντηση ανδρών που ενώνουν τις δυνάμεις τους για μια συλλογική δράση, χωρίς επισημότητα, χωρίς μυστηριώδεις τελετές, απλώς και μόνο επειδή εμπιστεύονταν ο ένας τον άλλον και συμφώνησαν ότι ήταν προτιμότερο να ενεργούν μεμονωμένα». 3

Στην μπακουνική οργάνωση ο δεσμός μεταξύ ενός μέλους και ενός άλλου βασιζόταν στην εμπιστοσύνη. Εάν επρόκειτο να διεισδύσει ένα κακό, μοχθηρό μέλος, τότε ολόκληρο το οικοδόμημα θα ήταν μολυσμένο. Ο Μπακούνιν το ανακάλυψε με κόστος εις βάρος του, ακολουθώντας τις συναναστροφές του με τον Σεργκέι Νετσάγιεφ. Ρώσος, γιος ενός δούλου, φοιτητής που διώχθηκε από την τσαρική κυβέρνηση, ο Νετσάγιεφ καλλιέργησε ένα θανατηφόρο μίσος για ολόκληρη την καθεστυκυία τάξη και δεν λογάριαζε καμία μέθοδο, συνειδητή ή άλλη, υπό τον όρο ότι θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τον απώτατο στόχο του: την καταστροφή και την εξάλειψη του τσαρισμού.

Ξεκίνησε συμμετέχοντας ενεργά στις εκστρατείες των αντιπολιτευόμενων φοιτητών και, έπειτα, αφού εξασφάλισε τον έλεγχο...

Περισσότερα …