Αναρχικός αγωνιστής που κατέχει εξέχουσα θέση στην καταλανική λογοτεχνία. Μέλος της CNT, το κύριο επίκεντρο των λογοτεχνικών και πολιτιστικών προσπαθειών του οποίου ήταν το θέατρο (ίδρυσε τον θίασο Agrupació Avenir), το οποίο επεδίωκε να θέσει στην υπηρεσία του απλού λαού.
Κατά την άποψη του Cortiella το θέατρο έχει καθήκον να θέτει ένα ελευθεριακό σχέδιο για την κοινωνία, γι' αυτό και απέρριπτε το θέατρο ως απλή ψυχαγωγία, γεγονός που εξηγεί γιατί πολλοί από τους χαρακτήρες του ενσαρκώνουν τις αρετές της εντιμότητας, της δικαιοσύνης και της ακεραιότητας που έβλεπε στον αναρχισμό. Έτσι, η κοινωνία δεν πρέπει να κλείνει τα μάτια στην κοινωνία, αλλά πράγματι πρέπει να έχει μια διδακτική λειτουργία να επιτελέσει.
Θεωρείται λανθασμένα από ορισμένους ως καταλανιστής -ο Cortiella έκανε ακριβή διάκριση μεταξύ γλώσσας και πολιτισμού από τη μία πλευρά και πολιτικών κινημάτων ανεξαρτησίας και δημιουργίας συνόρων από την άλλη- ήταν ένθερμος διεθνιστής. Είναι γεγονός, ωστόσο, ότι ορισμένες από τις θέσεις που υποστήριζε προκάλεσαν έκπληξη λόγω του ζήλου που επέδειξε για την υπεράσπιση της καταλανικής γλώσσας (αρνήθηκε την έκδοση της “Solidaridad Obrera” επειδή η CNT δεν αποδέχθηκε την πρότασή του να τυπωθεί μόνο στα καταλανικά).
Συνέβαλε στον εργατικό Τύπο (“La Revista Blanca”, “Solidaridad Obrera”, “Avenir”...) και γύρω του αναπτύχθηκε μια σχολή σκέψης (σε αυτήν συμμετείχαν οι Mas Gomeri, Albert, Claudio και Bausà) και ήταν ο συγγραφέας των “Els artistes de la vida” (1898), “Dolora” (1903), “El Morenet” (1904), “El cantor de l’ideal" (1901), “El plor del alba", “El teatro y el arte dramático”, “La vida que jo he vist” κ.ά. Έγραψε επίσης κι ποίηση (“Anarquines”, 1908) και τις μεταφράσεις στις οποίες ήταν εμφανής ο ενθουσιασμός του για τον Ίψεν.
*Πηγή: Miguel Iñiguez, Ιστορική Εγκυκλοπαίδεια του Ισπανικού Αναρχισμού.
...
Η Ομάδα Κομμουνιστών Αναρχικών του Μπελοτσέρκοφσκ (Belotserkovsk), στη Ρωσία, ήταν αντικείμενο μιας ανασκόπησης του επαναστατικού κινήματος από πλευράς του επικεφαλής της Ειδικής Διεύθυνσης του Αστυνομικού Τμήματος, συνταγματάρχη Ε. Τ. Κλίμοβιτς ως “ομάδα κρούσης" της εβραϊκής νεολαίας που έδρασε το 1909.
Στην πραγματικότητα δεν επρόκειτο για “ομάδα κρούσης", δηλαδή για μια ομάδα επαναστατών που ασχολείτο κυρίως με ένοπλες επιχειρήσεις (αν και σίγουρα ήταν παρούσα σε τέτοιες), αλλά για μια μάλλον στάσιμη ομάδα πραγματικά ντόπιων Εβραίων νέων που έδρασε από το καλοκαίρι έως φθινόπωρο του 1907 έως τον Γενάρη με Φλεβάρη του 1908.
Ένας από τους “αρχηγούς” αυτής της ομάδας ήταν...
Στις 21 Ιούνη 1874 γεννήθηκε στο Orbe της Ελβετίας ο Charles Hotz, γνωστός ως Edouard Rothen.
Εγκατασταθηκε στη Μασσαλία, όπου συνεργάστηκε με την έκδοση “Le Pavé Marseillais” και με το ψευδώνυμο Gillet de Juhés, έγραφε κριτικές για συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις.
Εκτός από τη συνεργασία του στην έκδοση της Αναρχικής Εγκυκλοπαίδειας (Anarchist Encyclopedia), συνεργάστηκε με πολλές ελευθεριακές εφημερίδες όπως οι “L’ Ere Nouvelle” (Η Νέα Εποχή), “L’ Idée Anarchiste” (Το Αναρχικό Ιδέωδες), “Le Semeur contre les tyrants” (Ο Σπορέας κατά των τυράννων), “La Vie Ovrière”, “La Conquête du Pain” (Η Κατάκτηση του Ψωμιού) και άλλες. Προς το τέλος της...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018